Secret Series #1 Hall Of Fame [COMPLETED]

CHAPTER 26

S K Y

We talked every morning with coffee and smoke. We usually tackled about our best memories in life, new plans, strategies, motivations, failures and even our success. The S.G were such a wonderful coterie type.

"Ash, where is he?" pagtataka ni Frank.

"He will follow."

"Come, sit with us," anyaya ko sa kanya.
She sat next to me and remained taciturn.

"Don't tell us, napuyat si Rain?" tanong ni Lex.

She took a deep breath, "We're both tired."

"Ayoko ng itanong kung bakit," saad ni Lex.

"Kasi alam n'yo na ang sagot." Biglang sumeryoso ang kan'yang mukha at maging kami ay naiintindihan iyon.

"Ngayon ko lang napagtanto na magaling ka pa lang mag-joke, Ashleigh," pabirong tugon ni Red.

She shrugged. I saw the smile on her face.
A half-smile.

**
A S H Y

Counting numbers, the time is near. I'm standing alone, beneath the seashore. Masaya naman ako, sadyang nasasaktan lang din.

"Malungkot ka."

I took a deep breath. "Pa'no nga ba maging masaya, Sky?"

I moved my eyes onto the water. "Kung ga'no kalawak ang tubig, higit pa roon ang nararamdaman kong lungkot at takot."

"Nasanay na s'ya na ika'y kanyang nakikita't nakakasama."

Nilingon ko ang direksyon ni Rain kasama ang kan'yang mga kaibigan. I forced to make a smile while waving on him.

"Isang mahirap na desisyon, Sky." I turned my eyes towards the sea. "Pero kailangan kong gawin ang lahat ng sa gano'n ay hindi s'ya mapahamak."

"Mag-iingat ka sa iyong pag-alis."

"Pwede mo ba s'yang ingatan para sa akin, Sky? Gusto ko kasing nasa tamang desisyon s'ya palagi."

"Ako na ang bahala sa kanya." I curved my mouth into a smile.

"Thank you sa lahat, Sky. Sa pagmamahal na ibinigay n'yo sa akin. Sa pagtrato n'yo sa akin bilang baliw at praning na kaibigan, alam mo 'yon?" Tears were falling apart, but I'm fighting them back.

"Worth it ang buhay ko at kayo ang pinili kong pakisamahan. Natuto na akong uminom ng beer, pati na rin ang pagpasok sa mga bar," giit ko at pilit na natatawa sa mga old memories. "Ewan ko ba! Tsk."

Nakatingin lang s'ya sa akin. I know he understands me. He listened naman. Okay na ako dahil alam kong may nakikinig sa weird kong drama. My eyes swam with tears at talagang hindi ko na ito kinaya.

"Ayoko sanang lumayo at iwan s'ya kasi... Natatakot ako na baka magmahal s'ya ng iba, ng higit pa sa akin. Natatakot ako sa posibilidad na kamumuhian n'ya ako. Natatakot ako sa mga pwedeng mangyari at sa pwedeng magbago." I pinched his nose.

"Ayokong umiyak sa harap mo kasi ang sabi mo noon, ayaw mong may umiiyak sa iyong harapan. But no choice, dito ako weak."

"Alam kong matatag kang tao. Basta, bumalik ka agad."