Secret Series #1 Hall Of Fame [COMPLETED]

CHAPTER 11

A S H Y

Ilang days ko na rin hindi nakikita si Rain. Hindi ko rin sya napapansin. I remembered Light house. I even want to go there.

Sakay sa taxi, narating ko ang Parola within thirty minutes. Not bad.

I heard tweeting of little birds. No cars. Not even people. It was just a wave of living silence.
A nice place to visit, to get the remedy from the pain I've got. Mas gusto ko rito mag-stay all day long.

Narating ko na ang taas nang makita ko ang isang lalaki. Nakatalikod ito habang nakatayo. I saw a plume of gas from him. And maybe, I go wrong.

"Rain?"
Gusto ko lang siguraduhin kong sya nga ba talaga. Nanatili syang nakatalikod.

"What are you doing here?"
Siguro, alam nyang ako ang dumating, or maybe familiar na sa kanya ang boses ko.

"To get the medicine," sabi ko at bahagyang lumapit sa kanya. Hindi sya sumagot. Nakatayo ako sa kanyang tabi habang tinatanaw ang malawak na tanawin.

"This place could help me to reminisce everything."

"Condolence to your friend."

Palihim akong nakatingin sa kanya. Ang maangas nyang mukha ang syang mas nagustuhan ko sa kanya. Hindi sya nakakasawang tingnan.

"How are you?"

"Ikaw, kumusta ka?"

"I'm not fine."
Bakas sa mukha nya ang lungkot. I want to give him a piece of comfort but I'm afraid of him.

"Kaya ba nandito ka rin?"

"Aside from that, alam kong pupunta ka rin dito."

"How did you know?"

"Dahil alam kong gusto mo ang lugar na ito."

Mas naramdaman ko ang lamig na simoy ng hangin. At naramdaman ko rin ang paglapit nya sa akin.

"Gusto ko rito, at mas gugustuhin kong pumunta rito araw-araw."

"You can visit here anytime. Walang babawal sa iyong gawin 'yon," ani n'ya. "Pwede mo rin isama ang kahit sino sa mga kaibigan mo."

"I don't have them. Never at all."

"How about Home fires?" He looked on me.

"They're gone."

"Kaibigan mo sila."

"I think, it was over."

"Dahil ba gumawa ng masama si Cait laban sa 'yo?"

"Nagkamali ako bilang isa sa naging kaibigan nila."

"Alam kong nagkamali ka, pero mas nagkamali sila. May mga bagay kasi na ginagawa nila na sya namang hindi mo gusto."

"Matagal ng nasira ang aming pinagsamahan. Everything about us changed, faded away. At feeling ko, it was my entire fault. Hindi ko sila nagawang ingatan," I took a deep breath.

"I thought I was right before. Ngayon nga, hindi ko lubos maisip kung bakit bigla na lang syang nawala."

"Naiintindihan mo ang 'lose of control' pero alam mong niloloko ka lang ng ibang tao. Ayaw mong tanggapin ang pagkawala nya dahil naniniwala kang kaya syang patayin. She's too innocent, but weak."