Secret Series #1 Hall Of Fame [COMPLETED]

CHAPTER 16

"Masaya ka ba ngayon, Rain?" Iniwasan nya ako ng tingin.

"I got everything I wanted, pero hindi ako masaya," he answered. At kahit anong gawin ko, hindi ko pa rin nararamdaman ang tunay na saya."

"Kapag hinayaan kitang pumasok sa buhay ko ng hindi masaya, hindi rin tayo magiging masaya."

"Pa'no ko iyon gagawin?"

"Kailangan mo na munang sumaya, Rain," sabi ko sa kanya habang nakahawak sa kanyang braso. "Love yourself. Love and embrace the real you. Kapag nagawa mo 'yon, magiging masaya ka. At Kapag naging masaya ka, magiging positibo ang takbo ng buhay mo. Do it for yourself, Rain."
Though I have my weakest part, kailangan ko pa rin maging positive. To motivate.

Ibinalik nya ang kanyang tingin sa akin. Binigyan nya rin ako ng isang malambot na yakap. That kinda hug with feeling of comfort and security. Naramdaman ko sa kanya ang pagiging espesyal ko na para bang mahalaga talaga ako sa mundong ibabaw.

"Gusto kong sumaya na kasama ka, Ashleigh Fortalejo," he kissed my head. "Do I have a chance for you?"

"Yes Rain," giit ko. "There's a chance." I rather gave him a chance hindi lang sa deserve nya iyon, kundi dahil sa mahal ko na rin s'ya.

"Hihintayin kita."

"Sa tamang panahon, Rain."

"Aasahan ko iyon." He kissed my forehead.

"Hihintayin kita sa tamang panahon, Rain."
That feeling na gusto ko sya minsan pero talagang mas ginusto ko sya sa kasalukuyan. Hindi ko maipaliwanag at hindi ko masabi. Siguro nga tama ang sinabi ni Sky sa akin. Maybe Rain is better for me. I remembered Red once told me; "That's Love! Unexplainable."

----
R A I N

Missing my exotic place kaya minabuti kong puntahan ito.

"Where are they?" nagtatakang tanong ko.

"Hindi po sila pumunta rito, Sir," sagot ng bartender.

F*ck! Nasa'n kaya ang mga mokong?

I sat down, waiting them to come. Nag-send na rin ako sa kanila ng group message pero wala akong natanggap na reply ni isa mula sa kanila.
Nakakapagtaka naman. Bigla silang nawawala at talagang sila pa lahat. T*kte!

Umiinom ako habang nakaupo. Hindi ko maiwasan ang ganitong habit day or night. Nasanay na rin kasi. One of my lifestyle.
I'm watching some girls who passed by. The hot babes. I admitted, they are beautiful but that Freak! Talagang she's too different from the women I saw every day. That freak talaga. She's simple but yet, adorable. She's good, yet a better woman.

"Rain La Costa." Looking at him, hindi ko alam kung maiinis ba ako o hahayaan na lang syang pumasok sa lugar ko. Ang ungas kong pinsan, si Red.

"What brings you here?" tanong ko sa kanya.

"Gusto kong bisitahin ang Bar na syang pagmamay-ari mo," sabi nya at umupo sa sofa na nasa harapan ko lang. He looked so good.

"Ikaw lang ba?" Usually, nakikita ko sya kasama ang mga kaibigan nya. Pero ngayon, mag-isa lang sya. Wala rin akong balak na tanungin sya kung 'bakit'.

"Wala akong kasama. Minsan, mas gusto rin natin ang mapag-isa para na rin makapag-isip ng mga magagandang bagay para sa hinaharap. Anyway, where are they?"