Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Multi: EdSheeran, Perfect
12. Bölüm: 🍊 Hangisi? Her İkisi
🍊🍊🍊
Hayatımın ışıltılı günlerinden herkese, merhaba. Ben, Leyla. Tanıştık mı daha önce, bilmiyorum. Halil'e deli divane aşık, Leyla dersem, tanırsınız belki. Bugün, güneşe öpücük atarak uyandığım bilmem kaçıncı gün. Mutluyum. Hatta, baya mutluyum. Bayanın, bayası bir mutluluk.
Sınavımız öğleden sonra. Sağlam bir kahvaltı sonrası koşarak okula gitmek istiyorum. Ya da durağa... Belki biriciğimde gelir ve bana o güzel sesiyle, günaydın, der. Otobüse bineriz. Ayrı düşeriz ama benim kalbim kıyısını bilip tam onun kalbinin yanında atar yine. Ben hep ona bakarım ama o bana baktığında bu tesadüfmüş gibi birbirimize güleriz. Sonra kalbim şapşal aşık atışlarını yapar. Daha fazla aşık olurum. Çok aşık.
"Çayın soğudu," dedi, Aslı ve hayallerimin ortasına sert bir dalış yaptı. Tamam, yemeden içmeden kesilme evresi bu evre. Eminim ki o yemeden içmeden kesilme bu yemeden içmeden kesilme değil ama benim içinde bir çeşit yemeden içmeden kesilme. Leylaca tekerleme günlerine hoş geldiniz!
"Dalmışım," dedim ve ağzıma bir siyah zeytin attım. "Baya dalmışsın," dedi gülerek. Bende güldüm. Omuzlarımı silkip soğumuş çayımdan koca bir yudum aldım.
Kahvaltımızı yapıp hazırlanmak üzere odalarımıza geçtik. Bugün şöyle bir özenesim var kendime. Hişt, susun bakayım! Ne alakası var, Halil'e güzel gözükmekle! Şaşacak şey doğrusu, tabi ki ona güzel gözükeceğim. Şöyle bordo bir kazak. Havaya bakayım. Güneşli. Altına dizlerimin altında biten lacivert kalem bir etek. Saçlarımızı da enseden şöyle dağınık bir topuz yapalım. Üzerime de krem rengi kaşemi giyerim, mis olduk. Makyaj yapmak yerine yüzümü nemlendirip, gözlerime rimel sürdükten sonra bu faslı da kapattım. Tamam, fazla Leylaca bir kombin. Çıkabiliriz.
"Aslıcığım, ben hazırım," diye bağırdım. "Sen durağa geç istersen, Leyla ben henüz giyinmedim bile. Senden sonra gelirim," dedi sesi uzaklardan gelirken. "Yarım saattir ne yapıyorsun sen," dedim sorgular bir tavırda. Beraber çıkacaktık. "Duş aldım. O yüzden hazırlanamadım. Sen beni hiç bekleme. Ders çalışacaktın zaten kütüphanede." Başımı salladım, görmediğini bile bile. "Tamam canım, ben çıkıyorum. Sınavda görüşürüz," diye bağırdım tekrardan. Onay alınca çıkışa yöneldim.
Botlarımı çabucak giyinip merdivenlerden indim. Apartmanın ağır demir kapısını çekip çıktım. Dışarı çıkar çıkmaz sevdiğimin camını yokladı gözlerim. Tam o tarafa doğru bakarken karşı apartmanın demir kapısı açıldı. Nefesimi tuttum ve nefesim çıktı. Böyle tesadüflerin kölesi olayım ya!
