What Should I Do? - H.S [ ON HOLD ]

hoofdstuk 12 ~

Als ik nog een glas met 'ik heb geen idee wat voor drankje dit is' op heb, besluit ik om Faith te zoeken. Ik ben toch niet echt in de feeststemming, en het ziet er ook niet naar uit alsof dat het ook echt moet. Als ik na 5 minuten zoeken, Faith nog niet gevonden heb, bedenk ik me dat ik haar maar moet bellen. Ik toets haar nummer in, en laat de telefoon over gaan. Na 5 keer zonder antwoord, besluit ik de telefoon op te hangen, en verder te zoeken. Op een gegeven moment zie ik een dansende Faith en een dansende jongen. Ik besluit toch naar haar toe te lopen, en tik haar aan. Ze draait zich geërgerd om, maar als ze ziet dat ik het ben, krijgt ze een klein glimlachje om haar mond. Ik duw haar oor een beetje tegen mijn mond, en schreeuw dan "Ik wil naar huis, blijf je!?,". "Ik blijf nog, ik slaap bij hem!" schreeuwt ze terug in mijn oor. Ik lach naar haar en loop hoofdschuddend weg.

Als ik de deur uit loop, hoor ik iemand mijn naam zeggen. Ik besteed er geen aandacht aan, en loop gewoon rustig door. "Het zal wel door die drankjes komen," mompel ik hard op. "Nee hoor, ik riep je echt," zegt een stem naast me. Ik herken de stem uit duizenden, en begin harder te lopen zonder aandacht aan hem te besteden. "Lynn, toe nou, vergeef het me gewoon," zegt de stem weer. "Nee, nooit, wat doe je eigelijk hier?," vraag ik hem. "Ik miste je gewoon," antwoord hij weer. "En dus kom je helemaal voor mij naar Londen? Ik wil je niet zien of spreken," zeg ik geschrokken en ik begin te rennen.

Ik loop mijn kamer binnen, en begin gelijk mijn kleding uit te trekken. Ik begin zacht te huilen en laat me op mijn bed vallen. Ik bedoel maar, wat komt hij ineens in Londen doen.. in fúcking LONDEN. Hij hoort gewoon thuis te zijn, morgen naar school moeten, morgen doen wat hij altijd al deed. Hij hoort hier niet te zijn. Hij heeft zeker weer wat van me nodig, anders is hij niet ineens hier. Ik lig nog steeds te huilen, als ik ineens zacht geklop op de deur hoor. Ik besluit niet open te doen, en gewoon hier in bed te blijven liggen. Ik heb aan een kant zo'n spijt dat ik niet op dat feest ben gebleven. Was Faith hier maar, het wordt echt tijd dat ik haar de waarheid vertel. Waarom ik naar Londen gekomen ben, en niet thuis ben gebleven. Maar deels was Bruce daar ook verantwoordelijk voor.. Hij heeft me zoveel pijn gedaan, als hij me gewoon hielp, was dit allemaal niet gebeurd, en zat ik hier nu waarschijnlijk niet om hém te huilen. Maar zat ik gewoon thuis op de bank samen met hem.

Ik word wakker uit mijn slaap, van mijn wekker die ik ben vergeten uit te zetten. Half scheldend druk ik op de snooze-knop en probeer weer in slaap te vallen. Maar het lukt niet, zoals verwacht. Ik heb zo'n slechte nacht gehad, dat ik het me haast niet voor kan stellen dat ik eerder zo slecht geslapen heb. Ik kreun en ga uit mijn bed. Ik bedenk me wat ik kan gaan doen vandaag, ik ga douchen en dan naar de Starbucks.. Dat verdien ik wel even denk ik. Ik pak mijn lichtblauwe jurkje uit de kast, en een lichtblauw lingerie setje. Dan loop ik met mijn kleding de douche in, en zet alvast het warme water aan. Ik trek mijn lingerie uit, en gooi het in de wasmand, die we gekocht hebben.

Als ik naar buiten loop, valt mijn blik gelijk op Bruce. Gaat die jongen me blíjven stalken? Ik heb toch gezegd dat ik hem niet wil spreken. "Lynn!," roept hij gelijk, en hij springt op als ik door loop. "Nee Bruce, en die naam is alleen voor vrienden of familie," zeg ik rustig. Een beetje té rustig zelfs. "Lynn, kom op, praat met me!," zegt hij. Ik kijk hem aan, en draai me gelijk weer om. "Laat me met rust Bruce, ik ben niet voor niks weggegaan, je hebt het daar voor me verpest, en wil je dat nu híér ook doen? Het gaat je niet lukken Brucie, het gaat nu goed met me, beter dan eerst, dus vergeet het maar," zeg ik zonder adempauzes, en ik kijk hem aan, kwaad. Hij kijkt geschrokken terug, en draait zich dan in een keer om.

"Een Strawberry Cream Frappucino graag, zonder Cream," zeg ik tegen de vrouw die achter de balie staat. "En je naam is?," vraagt de vrouw als tegen-antwoord. "Aada," beantwoord ik haar en loop naar de bank die naast de ingang staat. Ik ga er op zitten, en dan zie ik bekende krullen naar binnen lopen. "Harry!," zeg ik vrolijk en loop naar hem toe. "Lynnie!," zegt hij even vrolijk terug en slaat zijn armen om me heen voor een knuffel. Ik knuffel hem terug, en glimlach tegen zijn borst. Die veel hoger is dan ik, aangezien ik veel kleiner ben. "Een Strawberry Cream voor Aada!," roept de vrouw die me net geholpen heeft, en ik laat Harry los.

We lopen hand in hand terug naar mijn kamer, als ik alwéér Bruce zie. Nu maar hopen dat hij het niet nog een keer probeert. "Lynn," . Ja dus toch wel. "Bruce, laat me met rust," reageer ik gewoon weer. Ik laat Harry's hand los, en hij kijkt me aan. "Ik ben hier niet voor niks heen gekomen, Lynn, I miss you!," zegt hij. "Oke, wat jij wilt, maar ik ga niet met je praten," zeg ik dan maar, omdat ik weet dat hij niet opgeeft. "Jawel, dat doe je wel, kom en ga mee Lynn," zegt Bruce. "Nee, ik ga niet met je mee, en ik zeg net, en heb al eerder gezegd, dat ik niet met je wil praten, dat had je allemaal eerder moeten bedenken," zeg ik zuchtend. "Pffff, doe niet zo onredelijk, ik kon ook niet anders," reageert hij weer op mij. "Ze zegt toch laat haar met rust," en met dat dat gezegd word, zie ik Bruce op de grond vallen.

- Is dit goed als een goedmakertje? let me know what you think about it, x.