hoofdstuk 3 ~

150 27 2
                                    

\ Oh ohmygod wat heb ik een slechte cover, binnenkort komt een veel betere, maar die heeft een beetje vertraging & ik moest die andere gewoon aanpassen haha, in dit boek zullen de jongens niet echt veel voorkomen, im sorry for it haha. Maar jullie moeten Aaralynn ook een beetje leren kennen! x

//

De volgende ochtend word ik om 6 uur wakker van een zoemend geluid. Ik kijk om me heen, en zie dat de wekker gaat. Mijn telefoon geeft licht, en ik loop er naar toe. Ik leg mijn telefoon altijd ver van me weg, zodat ik op moet staan en niet weer in slaap val. Alleen meestal val ik toch wel weer in slaap, dus daar moet ik weer wat anders op gaan verzinnen. Ik lach in mezelf, als ik er over na denk. Ik zet mijn wekker uit, en ik loop naar de badkamer. Daar had ik al nieuwe kleren neergelegd, die ik vandaag aan zou doen. Dat is ook nog zo'n trekje van mij, alvast alles klaarleggen voor "the next day".

Ik doe de deur van de badkamer open, en kijk een beetje om me heen. Ik ben nog zo moe dat ik geen eens de kracht heb om te douchen. Ik bedenk me dat ik dit nog nooit gezegt heb, en loop dan gewoon verder. Ik trek mijn Pyama en ondergoed uit, en ik zet de kraan aan van de douche. Als hij lekker warm is stap ik er onder. Ik maak mijn haar nat, en doe er een handje vol met conditioner in, dat doe ik altijd als eerst. Dan wordt mijn haar lekker zacht, en dan kan ik er goed door heen kammen. Ik kam mijn haar altijd eerst onder de douche, en daarna gewoon als ik klaar ben. Als de conditioner in mijn lange bruine krullen zit, zeep ik mijn lichaam in. Na een tijdje spoel ik de conditioner uit, en pak ik mijn paarse Andrélon shampoo-fles. Als ik mijn haar goed gewassen heb, en mijn lichaam afgespoeld heb, stap ik onder de douche uit. De vloer is erg glad, en ik moet uitkijken om niet uit te glijden. Ik kan me net aan de wastafel vasthouden, anders was het zeker mis gegaan.

Ik doe mijn nieuwe ondergoed aan, het is wit met een roze strikje. "Het is zoooo schattig" zeg ik tegen mezelf hard op. Ik kan nogal in gaan op mijn ondergoed en kleding. Ik hou van alles wat met kleding te maken heeft. Als ik in de spiegel kijk, glimlach ik. "Het staat me nog ook" glimlach ik. Mijn spiegelbeeld lacht naar me en ik ga verder met me aankleden. Ik doe mijn zwarte panty aan, en doe er een blauw jurkje op. Het jurkje komt net boven mijn knieën, maar ik vind het goed zitten. Ik breng een beetje foundation aan op mijn gezicht, en besluit vandaag alleen een beetje eyeliner en mascara op te doen. Als ik mijn mascara weer weg stop, valt mijn ogen op een rode lippenstift die ik nog niet eerder gebruikt heb. "Eens moet de eerste keer zijn, Lynn" zeg ik weer tegen mezelf. Jeetje wat praat ik toch veel tegen mezelf de laatste tijd, als ik mijn blauwe pumps aan gedaan heb en mijn telefoon voor de tweede keer vandaag gepakt heb, bedenk ik me dat ik best wel even wat kan gaan ontbijten in de buurt. Het is toch nog vroeg, dus ik heb tijd.

Als ik mijn vest aan heb getrokken, loop ik naar de deur en ik doe hem goed op slot. Ik loop door de gangen en denk aan huis, aan mijn moeder, aan hoe ze altijd zo irritant kon zijn maar hoe ik haar tegelijkertijd ook mis, aan school, toen het nog niet veranderd was, aan mijn beste vriendin, die ik zo erg mis. Als ik de grote hal in loop, loop ik tegen een lange jongen met lichtbruin haar aan. "Kijk is uit waar je loop jou" zegt de jongen. De jongen draait zich om en kijkt geirriteerd voor zich, of nouja beneden. Ik ben nog al klein. Als hij me aankijkt, bied ik snel mijn excuses aan. "Ik zat helemaal in gedachten, het spijt me" zeg ik snel. "Het geeft niet" geeft hij als antwoord en maakt duidelijk dat hij mijn excuses heeft geaanvaard. Na een laatste blik te hebben gewisseld, vervolg ik mijn weg naar het centrum.

Als ik aankom bij een leuk restaurantje met de naam "Plum & Spilt Milk", loop ik er naar binnen. Ik kijk om me heen en het ziet er erg chique uit. Voor mijn gevoel een beetje té chique.. Voor een student met een laag inkomen, en die best wel alleen is. Als je jezelf vergelijkt met al die stelletjes die hier zitten te ontbijten dan. Ik zie dat er een ober komt aanlopen, een heel knappe trouwens. "Goedemorgen mevrouw, waar kan ik u mee helpen" zegt de jongen. "Een warme chocolademelk met extra slagroom en een croissantje met filet americain graag" zeg ik vriendelijk tegen de jongen. Hij zal wel veel moeten werken, want hij ziet er nu al vermoeid uit, terwijl de dag praktisch net begint. Ik zit een beetje in gedachten verzonken en dan schrik ik er uit door een geluid dat bij de deur vandaan komt. Een meisje heeft een stapel glazen laten vallen. Ik moet mijn best doen om niet te beginnen te lachen, want het is wel zielig. Na een tijdje gewacht te hebben op mijn bestelling, komt de jonge ober die me net geholpen heeft er aan. Ik zie mijn broodje op het mooi bedekte bord liggen, en het water loopt me in de mond. "Alstublieft, eetsmakelijk" zegt de jongen en hij schenkt me een vriendelijke glimlach. Na een behoorlijk lange tijd heb ik mijn brood opgegeten en mijn chocolademelk opgedronken, en ik loop naar de kassa. Ik leg er 15 euro neer, en vertel de cassiére vriendelijk dat ze de rest mag houden. Ze kijkt me blij aan en ze neemt afscheid van me. Ik werp een blik op de klok om te weten hoe lang ik nog heb voor mijn eerste les begint. Als ik door heb dat ik nog een kwartier heb, versnel ik mijn pas opweg naar mijn school.

Als ik de deur van de school open, word ik van alle kanten begroet en aangekeken. Ik glimlach vriendelijk naar alle verschijningen rond mij. Ik kijk op mijn digitale rooster die ik op mijn telefoon heb, en zoek het lokaal. 074 Biologie staat er op mijn rooster. Ik loop, en onthoud wat ze me tijdens mijn gesprek verteld hebben, dat het eerste cijfer voor de verdieping staat. Dus de 0 is de begrane grond. Zodra het bijvoorbeeld 198 is, is het op de eerste verdieping enzo verder. Ik ga dus opzoek naar 074. Als ik daar aan kom, staat er een vrouw van middelbare leeftijd met grijs haar, en felgroene ogen op mij te wachten. Ik geef de vrouw een hand en ik stel me voor als Aaralynn, de vrouw verteld me dat ze Jenny Crawford heet. Ze glimlacht naar me en ik loop naar binnen, op zoek naar een goede en fijne plek. Aan een kant hoop ik niet dat de klas heel groot is, zodat ik mijn aandacht gewoon op mijn lessen kan laten, en niet door discussies die gevoert worden, me laat afleiden. Als de klas al aardig volgestroomt is, doet mevrouw Crawford de deur dicht. "De laatste paar zullen wel wat later zijn, als er maar niks gebeurt is" zegt ze hard op. Ik kijk de klas rond, en het valt me op, dat ik de enige ben die er zo uit ziet. De rest is allemaal een beetje.. Anders. De meeste dragen sweaters, en er is maar 1 meisje die ook een jurk aan heeft. "Jammer" mompel ik tegen mezelf. Als een kwartier later de klas helemaal vol zit, begint Jenny de "Les". Niet dat ik dit echt als een les zie, maar toch. Het is gewoon meer een kennismaking uurtje dit. We gaan allemaal dichter naar elkaar toe zitten, en een paar meisjes vertellen hun naam, van een paar onthoud ik het. Zoë, Lizzy, Fay.. Er zitten niet veel jongens in mijn klas. Maar hun zitten allemaal bij elkaar, alleen één jongen zit appart. Maar hij heeft zijn capuchon van zijn trui helemaal over zich heen, dus je ziet zijn gezicht niet echt. "Aaralynn, jij bent" zegt mevrouw Crawford ineens. Ik word rood en richt me op de klas. "Ik ben dus Aaralynn, ik ben hier net komen, en ik kom eigenlijk uit Nederland" vertel ik de klas. Ze kijken allemaal gefocust mijn kant op. Even later zijn er nog een paar uit de klas aan de beurt, en dan is het aan de geheimzinnige jongen. Ik zie een paar krullen onder zijn muts vandaan komen en hij kijkt wat verder de klas in. "Ik ben Harry.. Harry Styles"

# What do u guys think.. Is het nog de moeite om verder te lezen? hihihi. Stem&Reageeeer

What Should I Do? - H.S [ ON HOLD ]Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu