What Should I Do? - H.S [ ON HOLD ]

hoofdstuk 11 ~

Als we terug komen in mijn kamer, zie ik Faith nergens. "FAITH!!," roep ik heel hard, maar ik krijg geen antwoord. Ik kijk om me heen en zie dan op mijn bed een briefje liggen.
"Ben even naar de winkel, xxx" .
Ik glimlach naar het briefje, scheur het door midden en gooi het dan in de prullenbak. Na een beetje door mijn kamer gelopen te hebben, besluit ik om even in mijn bed te liggen.

"Ik ben terug!!," hoor ik zachtjes een stem roepen als ik mijn ogen iets open doe, door het kabaal wat de stem met zich mee brengt. Ik kijk om me heen en snap dan dat het Faith is die net binnengekomen is. Licht teleurgesteld sluit ik mijn ogen weer en draai me weer om, om verder te slapen. "Lynnie, word wakker, wat is er kleine?," zegt ze zacht tegen me. "Niks Faith, gewoon een beetje moe....," reageer ik slaperig. Ik besluit om op te gaan staan, en ik begin bij het zitten op de rand van mijn bed. Ik veeg in mijn ogen, zodat ik wat wakkerder word. En als ik een minuutje of 2 rustig gezeten heb, komt Faith naar me toe en gaat naast me zitten. "Wat is er toch met je...," zegt ze na een minuut stilte. "Niks, er is echt niks," antwoord ik en ik sta op. Ik loop naar mijn kledingkast, pak mijn badjas van de kledinghanger, en ga onder de douche staan.

Ik zie Faith op mijn bed liggen, met mijn telefoon in haar hand. Geschrokken loop ik naar haar toe, en pak ik mijn iPhone weer uit haar hand. Niemand mag aan mijn telefoon zitten, helemaal niemand. Ik weet niet waarom, maar daar heb ik altijd al een hekel aan gehad. Niet dat ik hem of haar niet vertrouw, maar het is gewoon een stukje privé. "Kijk Lynn, je vertrouwd me met niks, terwijl ik je ongeveer alles al verteld heb, laat jij gewoon bijna niks los" Ik kijk beschaamd naar de grond, dat weet ik ook  wel. Maar ik wil dit zelf niet eens, laat staan dat Faith het over me weet. Ik heb tegen Faith gezegd, dat ik naar Londen ben gekomen om tot mezelf te komen. Deels is dat ook wel waar.. Maar voor de andere helft, verberg ik het een beetje. Ik besluit om binnenkort weer contact te zoeken met mijn zusje. Mijn lieve kleine ukkie. Ik krijg een brok in mijn keel als ik aan haar denk, dus ik wend me snel weer naar Faith. "Gaan we nog uit vanavond?," vraag ik haar. "Zozo, feestbeest, maareh is goed hoor," zegt ze beschaamd. Waarschijnlijk om de reactie dat ze me net zelf gaf. 'feestbeest', Ze vertelde me eerst nog dat ze bijna nooit uitging, en nu gaat ze wel ineens uit.

Als ik 3 bekertjes op heb, begin ik te wankelen. Ik kon nooit zo goed tegen alcohol, maar vandaag is het een beetje extreem. Allemaal door dat gevoel waar ik al mee loop sinds ik in Londen ben. Ik mis mijn vader zo erg. Ik moet echt met mijn zusje praten, dat ze een goed woordje voor me doet. Of mischien is het ook wel beter zo.. Ik weet het echt niet, laat ik er maar nog een nachtje over slapen...

-

KORT STUKJE  I KNOW OMG. echt lang niet geupload.. 2 weken ofzo niet. maar vanaf nu ga ik echt weer uploaden. laat me even weten wat je van dit kleine stukje vind aub dankuwel? xxxx