Deel 12

19 1 0
                                    

Sora ging bij Aaron en de rest staan en begon mee te doen met wat leek op een discussie, terwijl Mike maar bleef prutsen aan de windels om zijn been.
“Stop.” Zei Kira opeens.
“Huh wat?”
“Hou op met het prutsen aan je windels.”
“Irriteert het je?” Vroeg Mike met een ondeugende glimlach.
“Dat en het irriteert straks je wond als je er niet afblijft.”
Kira staarde om de paar seconden het raam uit.
“Waarom ben je zo nerveus? Vince of zijn maatjes komen heus niet binnen.”
“Nee ik vind gewoon dat ze al wel heel lang weg zijn.. Al de hele nacht dus ik dacht dat-”
Opeens liep iemand van Vince zijn groepje binnen waarop iedereen opeens stilviel en hem aanstaarde.
“Te vroeg gesproken.” Zei Mike op een geïrriteerde toon.
“Wat staren jullie?” Zei de jongen met opgetrokken wenkbrauwen, “Mag ik hier niet komen om wat water te komen halen? Alle rugzakken staan hier.”
Kira keek op naar alle rugzakken die in een hoek lagen, de rugzakken die zij in de gaten moest houden.
Ze keek beschaamd naar Mike, “Hoe komen ze hier?”
“Toen Otto en Tonnart je moesten gaan zoeken vonden ze alleen de rugzakken en namen die dus mee.”
Kira zuchtte “Super! Ik raak Sadie en Biki kwijt, jij bent gewond en ik kan blijkbaar ook niet goed passen op een stel rugzakken. Laat ik al een goede indruk achter?”
Mike zette een glimlach op, “Doe het rustig aan. Niemand hier verwacht iets van je.”
“Hmm…” Kira keek even richting de jongen die voorovergebogen in een rugzak een fles water aan het zoeken was.
De jongen keek stiekem door de haren die voor zijn ogen hingen naar Kira.
“Waarom… Kijkt hij naar me..?” Vroeg Kira stil aan Mike.
Mike keek zijn richting uit en riep hem toe, “Is er een probleem Milly?”
De jongen stond recht en liep richting Mike.
Uh-oh… Dit is niet goed…’ Dacht Kira meteen bij zichzelf.
De jongen stopte vlak voor de tafel waar Mike en Kira aan zaten en staarde Mike wat intimiderend aan.
“Jammer dat je gewond bent, ik sla namelijk geen kreupele mensen.” Zei hij met een grijns.
“Tja Milly jammer jongen.” Zei Mike met een extra nadruk op Milly.
“Hou op. Het is Miles en dat weet je.”
Mike hield zijn hand voor zijn mond en gniffelde even overduidelijk.
Miles draaide zijn hoofd naar Kira “Hey.” Hij draaide zich terug om en ging terug de kamer uit.
Kira staarde hem verbaast achterna, “Zei hij nu serieus ‘hey’ tegen me? Een vriend van Vince?! Zelfs die drie gasten daar zeiden niet eens wat tegen me!” Zei Kira zo stil mogelijk tegen Mike.

“Ehh… Wel… Ik heb er geen woorden voor… Ik ben net zo verbaast als jij bent.” Mike staarde nog even naar de deur waar Miles net door liep, “Hij is geen slechte jongen of zoiets… Misschien mag hij je wel zijn broer is immers ook een mute.”
“Zijn broer hé? Ik wist niet dat sommigen hier nog familie hadden, ik heb gehoord dat bijna iedereen hier geen familie meer had.”
“Klopt inderdaad ja, Miles heeft een broer, zelfde leeftijd als hijzelf maar hij is een mute dus in andere woorden hij zit wel altijd bij Vince en zijn vrienden maar hij heeft niet meteen een hekel aan mutes.” Zei Mike, “Beetje zoals ik.” Voegde hij er nog aan toe.
“Zoals jij?” Vroeg Kira verbaast.
“Ja, ik zat om eerlijk te zijn er altijd wat tussenin. Ik zat zowel vaak bij Vince als bij Kai, de rest zit meestal bij één kant van de groep.”
“Merk ik, maar waarom is er zo een onenigheid in de groep?” Vroeg Kira met veel interesse.
“Oh… Wel we komen allemaal zowat van hetzelfde gebied, dezelfde stad om precies te zijn.” Begon Mike zijn verhaal, “Westmarck is een bloeiende stad. Het heeft enkele scholen, goede markt, het korps, huizen, ... in andere woorden een goede economie en bescherming.”
Kira zei geen woord en luisterde aandachtig ‘Scholen? Een markt? Wat…?’.
“Het korps bestaat uit groepen die de inwoners van Westmarck beschermen, eerst heb je de opleiding en dan word je aangewezen aan een korpsgroep. Als je goed bent word je zelfs leider zoals Vince en Kai.”
“Dus zowel Kai als Vince werden korps leiders en de rest werd onder hun commando gezet?” Vroeg Kira geïnteresseerd.
“Inderdaad ja dus toen Kai leider werd kreeg hij Liam, Tonnart, Otto en Aaron onder zijn leiding samen met drie anderen die ondertussen zijn overleden… Vince kreeg dan Jeffrey, Miles, Seth en Jordan bij zich ook samen met drie anderen waarvan twee overleden en één verdwenen.”

BlindWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu