Blind

Deel 7

Liam liep allerlei straten door tot hij opeens tot stilstand kwam.
"Kom maar al naar hier." Zei Liam opeens 'denkt ze echt dat ik haar niet zie?'.
"Sorry..." Kira kwam naast hem lopen, "Ik vond dat ik best stil was..." Zei ze teleurgesteld.
"Je was ook stil."
"Hoe wist je dan dat ik je volgde?"
"Weerspiegeling van het glas."
Kira keek om zich heen naar alle kapotte ramen in alle gebouwen, "Wel... Je leert alleen uit fouten neem ik aan..."
Ze zuchtte en keek naar de grond terwijl ze wandelde.
"Heb je een plan of...?" Vroeg Kira na een tijdje.
"Niet echt."
"En daarom wou ik dus mee. Ik weet waar ze is." Ze pakte Liam's arm vast en trok hem in een andere richting.
"Waar gaan we heen?" Vroeg hij verbaast maar op een kwade toon.
"Ik hield hen in de gaten toen ze me in dat huis stopten, ze gingen deze richting uit en hadden het over een gemeentehuis of iets dergelijks."
Ze stopten en Kira wees naar een groot gebouw, "Daar zit ze... Ik hoop dat Biki er ook bij is...".
Liam keek haar kwaad aan "Ik zei dat je bij de rest moest blijven."
"Weet ik, en ik negeerde het omdat ik Sadie net zo graag als jou wil vinden en omdat ik héél misschien het mes van Vince zijn vriendje heb gejat."    
Hij kijkt even op 'Jeffrey?'.
"Oké oké. Geleend ik geef het wel terug, het is niet dat hij het nu nodig heeft." Voegde Kira eraan toe.

Liam bleef haar aanstaren.
"Wat? Ze hebben mijn wapens afgepakt en ik geef het heus wel terug."
Liam bleef Kira aankijken en trok zijn ogen wijder open terwijl hij zijn armen in de lucht stak.
'O nee... Shit...' Ze durfde zich niet om te draaien en stak haar armen in de lucht.
"Draai je maar om." Zei een onbekende stem.
Kira draaide zich om terwijl Liam tussen hen in ging staan.
"Laat maar zakken." Op zijn teken lieten Liam en Kira hun armen zakken.
"Vertrek." De onbekende jongen draaide zich om en liep weg.
"Dat is alles?" Riep Kira hem na.
"Ja dat is alles. Als je die kleine zoekt, Damian heeft haar net komen halen..." Hij pauzeerde even "... Ga hier maar niet naar binnen als je niet beschoten wil worden".
"Waar zijn ze?" Vroeg Liam kwaad.
"Geen idee. Maar als je hem vind zeg dan maar dat Alkay je gestuurd heeft en dat ik dus niet meer bij hem in het krijt sta... Hij zoekt je trouwens meid." Hij glimlachte even, draaide zich terug om en ging weg.
Liam en Kira staarden hem na tot hij uit het zicht was.
"En wat nu?" Vroeg Kira zacht.
"Ik maak hem af als ik hem vind, iets wat ik eerder had moeten doen."
Liam keek Kira strak aan, "Wat wilt hij van je dat hij Sadie gijzelt?"
"Hoe moet ik dat weten! Hij leek vriendelijk... Hij heeft Sadie eens gered... Waarom zou hij haar meenemen?"
Ze staarde naar de grond terwijl ze verder gingen.
"En dan achter jou aangaan..."
Kira haalt haar schouders op.
"Kom we blijven zoeken."

Liam ging verder met Kira achter zich aan.
"Hoe zou het met Mike zijn?" Vroeg Kira opeens.
"Geen idee."
"Oké je bent kwaad, maar ik probeer gewoon een gesprek te starten."
Liam bleef stil.
Kira haalde diep adem, "Wat ben je van plan als we hem vinden?"
"Ik schiet hem neer."
"Dat was al duidelijk maar waarom? Ik krijg niet meteen het idee dat hij iets slechts van plan is... Hij heeft ons eens gered zo dus..."
"Als hij zo'n held is, waarom heeft hij je dan opgesloten met valstrikken en Sadie meegenomen?!"
"Wel... Hij was daar niet bij, maar als ik nadenk hoorde hij wel bij hun groep zoals die jongen van daarnet."
"Dan heeft hij er toch iets mee te maken, niet dan?"
"Ik denk het niet... Die gast zei toch dat Damian haar kwam halen? En hij waarschuwde ons om er niet naar binnen te gaan. Dat kunnen maar twee dingen betekenen toch?" Kira dacht diep na.
"En dat is?"
"Dat hij loog zodat we weg zouden gaan en ze zitten nog binnen of Damian heeft Sadie bij hen stiekem weggehaald wetende dat wij kwamen en liet hij een vriend op ons wachten. Het is maar een idee."
Liam keek haar verbaast aan, "Stel dat een van je ideeën waar is. Wat dan? Als ze binnen zitten hebben we geen kans. Als ze weg zijn, waar zou hij haar dan naartoe brengen, hmm?"
"Naar de groep?"
Ze staarden voor zich uit.
"Hij gaat niet even het gebouw binnen zeggende 'Hallo! Ik ben een mute, hier is Sadie! Tot ziens!'" Imiteerde hij op een sarcastische toon.
"Nee maar... Laat maar..." Ze zuchtte en deed haar armen over elkaar.
"Geef je het eindelijk op?"
"Ja..."
"Mooi!" Hij opende een deur en duwde haar naar binnen.
"Zorg dat ze niet naar buiten kan!" Riep Liam van achter de deur.
"LIAM!!" Riep ze nog snel.
Ze opende de deur een paar centimeter tot iemand van achter haar de deur terug dichtsloeg.
"What the...!" Ze draaide zich om, "Vince?!".
"Verassing trut." Hij pakte haar vast bij haar kraag en gooide haar tegen de grond.
Ze keek in het rond.
'Er was een achterdeur?! Ik ben gewoon terug bij het begin?!'
Ze ging recht zitten en probeerde terug recht te komen, "Niet te gelo-".
Iemand kwam achter haar zitten, 'hmm?'...

... En pakte haar vast in een wurggreep.
"St...op..." Ze probeerde hem tevergeefs bij zijn haar te grijpen en sloeg haar hoofd hard tegen zijn gezicht.
"Jeffrey! Stop!" Kai trok Jeffrey van haar af.
"Bitch! M'n neus!" Riep hij nog naar Kira.
Ze stond al hoestend op "Ik... Maak je af!" Ze liep naar Jeffrey maar Kai hield haar tegen.
"Kom maar op!" Jeffrey wou ook naar haar toe gaan maar Vince trok hem terug, "Laat los Vince!"
"Fuck! Laat los! Liam heeft hulp nodig!" Zei Kira terwijl ze zich los trok van Kai.
Vince nam ondertussen Jeffrey naar boven die nog een paar keer "Ze heeft men mes gejat!" achterna riep.
"Weet ik... Ik ga achter Liam aan."
"Mooi. Laten 'we' gaan" Zei Kira die de voordeur al open deed.
"Nee." Hij knikte naar wat jongens die net waren binnengekomen vanuit de keuken en ging de deur uit.
Kira staarde hen wat aan, "Laat me raden... Jullie moeten me hier houden?"
"Jep." Antwoorde een van hen.
"Ah, oké." Ze gaf Jeffrey's mes aan een van hen en ging tegen een muur op de grond zitten.
"Zeg eens... Uhm, Kira toch? Ben je een mute?" Vroeg een van hen opeens.
Ze keek op en staarde hem uitdrukkingloos aan voor een tijd.
Ze stond op en liep richting de keuken.
"Waar gaan we heen?" Vroeg dezelfde persoon.
"Ik ga op zoek naar Mike en Sora of is dat een probleem?" Ze wierp hem een kwade blik toe.
"Luister kleintje... Je hebt een slechte ervaring opgedaan aan Vince, Jeffrey en al hun zielige volgertjes. Maar zo is niet heel de groep, oké?"
"Oké. Dus?"
Hij zuchtte "Kai wist dat je achter Liam zou aangaan om Sadie te gaan halen. Hij wist ook dat als Liam erachter zou komen hij je zou terugbrengen."
"Leuk voor hen."
"Wat ik wil zeggen is dat ze je alleen maar willen beschermen..."
Ze keek even naar de grond, "Weet ik. Maar als ik niet beschermd wil worden is dat mijn keuze toch? Ik hoor niet bij deze 'groep' en ik heb geen babysit nodig."
Eén van hen blokkeerde de deur naar de keuken.
"Mag ik zelfs niet eens naar Mike en Sora?"
"Probeer gewoon even te kalmeren en ga eens rustig zitten?"
"Neen." Ze duwde hem opzij en ging de keuken binnen.

"Hoelang zijn we al onderweg? Het is al lang donker..." Vroeg Tania op een geïrriteerde toon.
Damian keek rond, 'ze hebben zich verplaatst... Dammit!'
"Inderdaad, ik denk dat dat kind niet lang meer gaat kunnen volgen..." Zei Gary.
Damian keek naar Sadie die aan het wankelen was, "Kom we gaan dat gebouw in Sadie."
Eenmaal binnen plofte iedereen neer op de grond, het duurde niet lang voor Sadie in slaap viel tegen Damian en Biki tegen Sadie.
"Ik blijf wel wakker" Zei Gary op een serieuze toon.
Damian knikte naar hem, "Ik ook".
"Het heeft toch geen nut als er twee mensen opblijven?" Vroeg Gary verbaast.
"Inderdaad, maar ik ga niet even bij een stel vreemdelingen in slaap vallen."
"Begrijpelijk, oké dan."
Pointer en Tania vielen iets later in slaap.
"Hey Damian, mag ik je wat vragen?" Vroeg Gary uit het niets.
"Hmm?"
"Je oog... Hoe is het gebeurt?" Hij gebaarde naar zijn eigen oog.
"Mutatie."
Gary slikte even, "Je bent dus een mute? Hoe heeft een mutatie zoiets kunnen veroorzaken?"
"De mutatie tastte m'n rechteroog aan en maakte het blind." Vertelde Damian.
"Dat is hard man, sorry."
"Maakt niet uit, ik ben eraan gewend."
Gary zakte wat meer onderuit.
"Dus hoe zit het met jullie?" Vroeg Damian.
"Oh, wel... Ik ken Tania al twee maanden of zoiets. Ik kwam haar tegen op een markt in een dorp ze was alleen en ik had geen idee waarom dus vroegen we haar mee, ze zegt nooit iets over haar verleden. In de tussentijd is onze groep opgesplitst en die groepen zijn dan ook weer opgesplitst" begon Gary te vertellen "En ongeveer een week geleden kwamen we Pointer tegen die helemaal in de war aan het ronddwalen was in een leeg gebied een stad."
"Vreemd." Reageerde Damian.
"Ja" hij keek even naar hen, "Ik probeer hen te beschermen, net zoveel als jij haar probeert te beschermen ik ben tenslotte de enige van ons drie die met een wapen kan omgaan." hij grinnikte even "Ik ben eigenlijk de enige die weet hoe je buiten een bevolkt gebied moet overleven."
Damian knikte.
"Je brengt haar terug naar haar groep, hé? Zijn zij degenen die zo druk bezig zijn buiten?"
Damian haalde zijn wenkbrauwen op, "Niet echt. Het is meer mijn groep tegen een onbekende."
"Er zijn drie groepen?!" Vroeg Gary verbaasd.
"Blijkbaar, ja, jullie zijn de vierde."
Gary staarde wat in het rond, "Waarom help je hen dan? Ik bedoel jouw groep is daarbuiten bezig tegen een andere groep. Maar jij gaat rondlopen met een kind?"
"Inderdaad." Damian keek hem droog aan.
"Goed genoeg voor mij!" Zei Gary met een brede opgezette glimlach.