Blind

Deel 16

Kira probeerde een groot houten ding dat op een halve oude kast leek en de deur blokkeerde weg te duwen en te trekken maar er kwam geen beweging in.
Ze hoorde dat Biki een keertje blafte en dat de rest rustig aan het luisteren was naar wat ze deed.
"Pff..." Kira zuchtte en voelde zich opeens ongemakkelijk waarop ze zich omdraaide om te kijken of de vergadering nog steeds bezig was.

Om dan nog geen meter van Jeffrey, Otto en Liam te staan, ze stonden er waarschijnlijk al enkele seconden.
'Hoe heb ik dat niet gehoord of gezien?!'
De drie keken haar verontwaardigd aan en wisten niet meteen hoe ze moesten reageren, 'Hoe komt het dat ze voor de kamer staat waar ze normaal zelf inzit hoewel de deur nog steeds gebarricadeerd is?'
Kira draaide haar hoofd een beetje om te kunnen kijken hoe Damian ervoor stond, de anderen konden haar ogen niet zien door haar bril maar ze wisten waar ze naar keek.
Jeffrey sloeg helemaal rood uit "Vuile trut ik ben er klaar mee!". Hij vloog vooruit met zijn linkerhand naar haar hals en zijn rechterhand naar haar arm om haar vast te pinnen.
Liam en Otto probeerden hem nog te stoppen maar Jeffrey stond een traptrede hoger dan hen en alleen hun vingertoppen raakten zijn vestje nog aan.
In plaats dat Kira zou gillen, zich schrap zou zetten of gewoon zou wegrennen nam ze een houding aan om zijn armen te kunnen ontwijken maar ook om direct erna zelf te kunnen terugslaan...

... Wat ze ook deed.
Ze ontwijkte Jeffrey's linkerarm door zelf naar links te gaan en nam zijn rechterarm vast, duwde hem tegen de barricade en schopte hem dan onderuit.
Jeffrey viel met een smak tegen de grond, Kira ging op zijn rechterhand staan terwijl de andere twee erbij stonden en hun ogen niet konden geloven. Damian was zijn kamer ondertussen uitgekomen en keek raar neer op de scene voor zich.
"Ze kan vechten..? Een vechtende vrouwelijke mute..." Zei Otto stil, kwaad maar ook verbaasd, "Alles wat we nu niet nodig hebben." Voegde hij er nog aan toe en hield een hand voor zijn ogen.
Jeffrey bleef maar schreeuwen dat ze van hem af moest en probeerde met zijn vrije hand haar been vast te pakken.
"Waar heb je dat geleerd?" Vroeg Liam erna waarop Kira alleen haar schouders ophaalde.
"Ga van hem af, je komt met mij mee." Zei Otto met zijn tanden stevig op elkaar geklemd.
Kira ging van Jeffrey af en zette een stap opzij richting Damian.
"Nee je gaat met Otto mee." Liam trok Kira naar zich toe, "Je bent door het raam geklommen naar de andere kant hé? Hoe kan je zo dom zijn?! Enig idee wat er was gebeurd als je was gevallen?!"
"Dood, of erger verlamd." Ze legde haar armen over elkaar en Liam opende zijn ogen op haar antwoord.
"Dat allemaal om HEM los te maken?" Was het laatste wat hij zei voordat hij Kira naar Otto duwde, "Ga."
Otto knikte en trok Kira mee naar beneden waarop ze fel protesteerde, "Stop met duwen! Ik kan zelf nog wel de trap af!"
Damian zette op een agressieve manier een stap richting de trap waarop Liam direct zijn wapen op zijn gezicht richtte, "Naar binnen. NU."
Jeffrey was ondertussen al terug rechtgekomen en staarde Kira woedend achterna.
Aan de andere kant van de gebarricadeerde kamer was een hoop gefluister te horen.
"Waag het zoiets te flikken als die mute en jullie krijgen een kogel." Zei Jeffrey terwijl hij hard op de barricade sloeg.
Damian ging terug de kamer binnen en ging tegen een muur staan, Liam deed zijn wapen terug weg en Jeffrey deed de deur achter zich dicht.
"Laten we beginnen." Zei Jeffrey met een veel te brede, enge glimlach.

Otto duwde haar de ruimte binnen waar iedereen zat, "Ga zitten." Hij wees naar een stoel tegen een muur die tegenover iedereen stond.
Kira keek rond, ging op de stoel zitten die haar werd aangewezen, legde haar ene been over het andere en zette een enorme glimlach op, "Wauw, dus niemand die boven bewaakte terwijl wij er zaten maar wel twee die Damian moeten ondervragen en acht man om mij te ondervragen?" Ze gniffelde, "Beetje overdreven zou ik zeggen..."
Vince probeerde zijn gezicht zo stijf mogelijk te houden.
"De meesten gaan zo weg." Zei Kai kort terwijl hij zich opeens bedacht dat ze alle personen in de kamer geteld had.
"Miles, Yannick ga Tonnart en Seth helpen met patrouilleren en Mike ga terug naar Sora." Commandeerde Vince.
"Maar m'n been voelt beter ik denk dat ik beter hier kan blijven." Zei Mike snel.
"Ga Sora dan helpen, boeit me niet waar je heengaat of wat je doet." Antwoordde Vince kortaf.
Mike slikte en keek naar de grond terwijl hij de kamer met de rest verliet.
Alleen Vince, Kai, Aaron, Otto en Jordan bleven over.
Het was even stil voor Kai een vraag stelde, "Hoeveel vingers steek ik op?" Hij stak zijn handen op waarvan drie vingers naar beneden waren gedrukt.

Iedereen keek hem onwaarschijnlijk aan.
"Zonneslag Kai?" Vroeg Vince serieus.
Kira keek hem doordacht aan 'Er zit iets achter deze vraag.'
"Gewoon antwoord geven."
Kira legde haar armen over elkaar, "Zeven." Zei ze kort.
"Ik zie niet in hoe deze vraag relevant is Kai..." Zei Jordan en hij keek ongerust naar Vince.
"Ze kan tellen."
Iedereen keek er toch even geschrokken van op, "Interessant, niet iedereen kan tellen." Zei iemand stil.
Otto keek op, "Ze kan ook vechten, ze haalde Jeffrey neer in nog geen twee seconden."
Vince en Kai draaiden zich van Kira naar Otto, "Wat?"
"Wat bedoel je? Hebben ze gevochten en die mute won?" Vroeg Vince verontwaardigd.
"Ah..." Otto keek naar het plafond, "Ze is door het raam naar Damian's kamer geklommen, heeft hem losgemaakt en stond dan bovenaan de trap."
Iedereen keek verbaasd naar Kira, "Ongelooflijk..." Was het enige dat Aaron kon uitbrengen.
"Dus ik kan door ramen klimmen, kan iedereen." Kira snapte de verbaasdheid van iedereen niet.
"Sommigen van ons kunnen niet eens lezen of schrijven dus het is wonderbaarlijk dat een meisje kan tellen en vechten." Zei Aaron.
"Uhu en wat heeft dat te maken met dat ik een meisje ben?" Kira was niet echt onder de indruk.
"Wel in de meeste gebieden wordt er van de vrouwen verwacht dat ze leren koken, wassen, schoonmaken en voor de kinderen zorgen. De mannen leren schrijven, lezen, tellen, rekenen, vechten enzo voor tijdens gevechten snel te kunnen nadenken over de situatie." Vertelde Aaron.
"Kan jij lezen en schrijven?" Vroeg Kai, "Spel eens een naam."
Kira glimlachte weer net of ze lol had in deze ondervraging, "Tuurlijk 'Vince', R-O-T-Z-A-K."
Aaron was verbaasd maar moest toch een lach onderdrukken.
Vince stapte naar haar toe maar Kai sloeg zijn arm voor hem om hem te stoppen, "Interessant. Je hebt duidelijk een soort opleiding gehad."
Kira haalde gewoon haar schouders op.

Nadat de spanning wat bedaard was sprak Jordan op, "Wat weten we over haar?"
"Buiten haar naam niet meer dan wat we net te weten zijn gekomen. Ze heeft geheugenverlies." Antwoordde Otto.
"Ze moet alles van iemand geleerd hebben, zulke dingen leren ze normaal niet aan vrouwen." Veronderstelde Kai.
Het was weer stil.
Aaron schraapte zijn keel, "Uhm Kira? Ben je bang van jongens?"
Kira schudde haar hoofd, "Waarom zou ik?"
"Omdat het me opviel dat je afstandelijker bent voor ons dan voor Sadie. En volgens wat ik gehoord heb wou Sora je onderzoeken op eventuele letsels en dat liet je niet meteen toe?"
Kira aarzelde even, "Dus?"
"Betekent toch iets nietwaar?" Zei Vince tegen Kai.
"Ik hou niet van... Aanrakingen, oké?" Probeerde Kira overtuigend te antwoorden.
"Als dat de reden is betekent dat ook iets, misschien heeft iemand je ooit iets aangedaan en wordt je daarom niet graag aangeraakt?" Bedacht Aaron zich.
Kira haalde haar schouders weer op, "Stel me geen vragen als je weet dat ik het antwoord zelf niet eens weet."
"Waarschijnlijk verkracht geweest, al snap ik niet welk weldenkend mens met haar in bed zou willen duiken." Vince zuchtte.
Kira stond recht van haar stoel en wees naar Vince, "Bek dicht stuk stront!"
"Zitten jij." Snauwde Jordan haar toe terwijl Vince met een glimlach op haar neerkeek.
Ze liet haar arm zakken, "Ik hoef hier niet te blijven." Zei Kira kwaad naar iedereen toe, "Ik kan net zo goed gewoon door de voordeur naar buiten lopen en verdwijnen wat zo goed als iedereen wel wil."
Het was duidelijk te zien dat Vince en Jordan dachten alles naar hun richting te draaien, ze waren in hun nopjes.
"Jullie moeten wel heel erg over me denken als er van de vier man om mij te ondervragen en de twee voor Damian de twee enige echte grote leiders van de groep zich in deze ruimte bevinden..." Zei ze een beetje spottend.

Kai snoof een beetje lucht op, 'Ze is zeker niet achterlijk...' Dacht hij bij zichzelf.
"Gewoon een beetje achterdochtig." Antwoordde Kai na even over het antwoord nagedacht te hebben.
"Achterdochtig? Omdat mijn geheugenverlies onwaarschijnlijk klinkt en niet te bewijzen valt?"
Kai knikte.
"Laat me dan gewoon gaan... Zoals ik eerder al zei?"
Kai leek erover na te denken maar Vince reageerde sneller op haar idee, "Zodat je anderen kan vertellen dat wij hier zitten? Ik stel voor dat we haar-"
Kai stopte hem, "Humaan Vince. Mute of niet Liam had gelijk het blijft een kleine meid we kunnen haar moeilijk vermoorden." Aaron knikte.
"Ik wou dan natuurlijk ook voorstellen om haar ergens achter te laten en tot die tijd vast te binden en in een kamer te houden samen met die anderen."
"We kunnen haar moeilijk ergens droppen Vince, de dag na we haar vonden hebben we gestemd en de meerderheid stemde dat we haar zouden helpen en meenemen..."
"Als we nu zouden herstemmen zal de meerderheid iets heel anders kiezen, toen wist niemand dat ze zelfs bewusteloos zou vechten om haar bril op te houden! Ze verbergt iets Kai dat weet ik, dat weet jij en dat weet iedereen van de groep!" Vince begon te roepen tegen Kai.
Kai keek naar Kira en bleek na te denken, Kira keek hem terug aan zonder een woord te zeggen.
"Kom eens hier."
Ze wees naar zichzelf, "Ik?"
"Ja."
Kira liep langzaam naar hem toe tot ze twee meter van hem stond, "Wat nu?"
"Sla me."
'Is dit een of andere rare test?'