Blind

Deel 10

"Dus als ik het goed begrijp willen Vince en zijn vrienden me dood, Kai kan hetzelfde denken en jij bent een vriend van Kai samen met Liam dus..." Begon Kira te speculeren.
Aaron ging in kleermakerszit voor haar zitten, "Nee nee nee relax dat is niet zo, niemand hier wil je dood het-"
"Niemand hé? Daarom dat hij net daarbuiten stond te schreeuwen dat hij me wil wurgen! Beter nog hij heeft het al geprobeerd! Niemand hier wil me dood hé? HAH!"
Aaron keek haar medelevend aan, "We zijn niet allemaal zo."
"Jullie haten allemaal mutes, niet waar? Het begint wel duidelijk te worden dat jullie allemaal geloven dat ik er één ben, zelfs ik begin het te geloven." Kira sloeg haar armen rond haar knieën en legde haar kin erop.
Aaron ademde een paar keer diep in en uit, "Hey..." Begon Aaron en keek even op naar Kira 'Wat?!' Aaron nam haar handen vast "What the?!"
Kira schrok en trok haar handen van hem weg, "Wat! Wat is je probleem?!"
Aaron staarde haar even aan met een blik of hij totaal van de wereld was, "Sorry... Ik… Geef je handen eens."
Kira aarzelde even en stak dan haar handen uit, "Waarom, wat is er mis met m'n handen...?"
Aaron stropte haar mouwen een beetje op, "Wie heeft dit gedaan?!" Zei hij kalm maar met een kwade ondertoon.
'Huh?' Kira keek naar haar handen.

Niets mis mee, maar haar polsen...
"Wat?" Kira keek geschokt naar haar polsen, ze stonden vol met dikke littekens in alle richtingen.
"Je weet niet wie dit gedaan heeft, zeker?" Vroeg Aaron zacht.
Kira bleef doodstil naar haar polsen staren 'Hoe heb ik dat nog niet gemerkt? Heb ik zo een verschrikkelijk geheugenverlies dat ik mijn eigen lichaam niet eens meer ken?' Dacht Kira bij zichzelf.
"Sorry..." Zei Aaron na een lange stilte.
Hij raakte nog even haar armband aan voor hij haar handen los liet, "Mooie armband trouwens." Zei hij nog met een glimlach in een poging haar op te vrolijken.
"Bedankt, ik zie nu pas dat ik een armband heb... en littekens." Kira drukte haar handen tegen haar borstkast en begon aan één van de twee parels van de armband te prutsen.
"Heb je honger? Voor zover ik weet heb je sinds je bij ons bent nog niet gegeten."
Kira bleef wat prutsen aan een parel en keek pas op toen Aaron ging rechtstaan.
Hij stak zijn hand naar haar uit, "Kom, we gaan naar beneden." Hij glimlachte met een droevige blik.
Kira keek naar de deur, "Naar beneden? Naar Vince en zijn psychopathisch gestoorde wurgvriend? Nee bedankt, ik zit hier wel goed."
"Kom op, Mike en Sora zijn ook beneden en maken zich waarschijnlijk zorgen. Sora zei dat je bloedarmoede hebt, je bent zwak dat voel ik zelfs... en je handen trillen."
"Oké dan..." Kira pakte zijn hand vast waarop hij haar omhoog trok.
"Bedankt" Zei Kira met een glimlach.
Samen gingen ze de trap af richting de keuken.

Met hun wapens in de hand dekten ze elkaars rug, lopend door de straten.
"Is Kira nog in het gebouw?" Vroeg Liam.
"De rest houdt haar wel binnen, dat heb ik ze opgedragen. Ze zal niet gaan lopen."
"Super, bedankt. Ik zie haar toch nog steeds ontsnappen om het allemaal zelf te gaan proberen op te lossen." Reageerde Liam opgelucht.
Kai liep er wat afwezig bij 'Wat ziet hij toch in haar? Ze is een mute... Misschien anders maar nog steeds een mute.'
Kai keek opeens verbaast op "Volgens mij zijn ze richting ons gebouw aan het gaan..." Zei hij met een bedenkelijke blik.
"Je hebt gelijk, denk je dat ze weten dat we daar zitten?" Vroeg Liam.
"Ik denk het niet, ze zoeken Damian en niet ons. Als ze echt wisten dat we daar ergens zouden zitten, denk ik dat ze wat minder opvallend zouden zijn."
"Wat nu?"
"Onderscheppen."
"Oké." Liam antwoordde direct op het bevel en ze gingen dichterbij.

"Ze zitten in de straat hiernaast, we hebben ze ingehaald. Wat is het plan?"
"We stoppen ze, op onze manier." Zei Kai met een strak gezicht.
Liam knikte en ging de straat in
Hij richtte zijn wapen op de twee jongens.
"WAT?!" Zei één van de twee kerels verbaast.
Ze richtten allebei hun wapens op Liam, "What the fuck jongen?!"
"Meent deze zeiker het nu serieus?" Ze schoten beiden in de lach, "Het is twee tegen één, man! Zakken dat ding." De jongen gebaarde naar zijn pistool.
Liam deed zijn arm met het pistool omlaag.
"Laat zelf maar zakken, mannen." Zei Kai zonder enig ritme in zijn stem.
"Fuckers." Zei één van de jongens terwijl ze hun pistolen, geweren en stokken op de grond lieten vallen en hun armen in de lucht staken.
Liam grinnikte even en maakte een klein, smakkend geluid "Hehe."
Hij liep naar ze toe en schopte de wapens opzij, "Wij hebben een aantal vragen voor jullie."
"Rot op!"
Liam vernauwde zijn ogen en keek één van hen doordringend aan, "Heet jij niet Akee of zoiets?"
De jongen keek hem kwaad aan, "Het is Alkay, dwaas." Begon hij, "Jij weer, wat wil je?"
De andere jongen keek Alkay aan, "Ken je hem?!"
"Niet persoonlijk, maar hij was bij het meisje dat we moesten zoeken van Damian." Hij dacht even na, "Ze zit ergens te wachten op een teken om buiten te mogen komen, neem ik aan?"
"Nee." Kai trok Alkay mee naar een muur en zette hem tegen de grond, Liam deed hetzelfde bij de andere jongen, "Dus, wat doen jullie hier?"
"We zoeken Da-" Begon de jongen maar werd onderbroken door Alkay.
"Rik jij idioot! Hou je bek!" Snauwde Alkay hem snel toe.
Rik dook haast in elkaar van Alkay's onverwachte geroep.

"Wisten we al. We wilden het zeker weten. Dus waarom zoeken jullie Damian?" Vroeg Kai die zijn geduld langzaam begon te verliezen.
"Gaat je geen bal aan." Zei Alkay.
"Je wil niets zeggen, logisch. Waarom kwam je ons waarschuwen als het je toch niet kan schelen?"
Alkay bleef hem kwaad aankijken en dacht diep na, "Weet ik veel wat hij wilt. Ik kwam hem tegen met een kind, hij zei dat hij haar ging terugbrengen. Blijkbaar naar jullie. Hij zei dat hij daarna zou zoeken naar een meisje." Hij dacht weer even na, "Als één van ons haar toevallig tegenkwam tijdens een patrouille moesten we haar zeggen dat hij haar zocht en dat ze niet naar het gemeentehuis moest komen. Dat is alles."
Kai en Liam keken elkaar met gefronste wenkbrauwen aan.
"Hij zou Sadie terugbrengen naar ons en dan Kira gaan zoeken? Dat kan ik moeilijk geloven." Zei Kai op een stille toon tegen Liam.
"Ik ook niet maar Kira zei dat hij hen nooit wat aangedaan heeft en zelfs heeft gered." Liam keek terug naar Alkay, "Trouwens, deze kerel kon ons makkelijk afmaken toen we hem tegenkwamen. Ik geloof dat wat hij zegt hem opgedragen is door Damian maar..."
"...Maar je vraagt je af of het waar is wat hij hen verteld heeft." Kai maakte de zin af.
"Inderdaad."
Kai en Liam keken terug naar beneden naar de twee jongens. Alkay zat naar hen te glimlachen.
‘Wat zit hij nu te lachen?’ Kai draaide zich om en hield meteen zijn wapen omhoog.
"Kai?" Reageerde Liam verbaast en draaide zich ook om.
Iemand stond nog geen anderhalve meter voor hen met een geweer hangend aan zijn schouder, een mes aan zijn riem, een verrekijker aan de linkerkant van zijn vest en een kakikleurige rugzak. Zelf had hij geen wapen vast.
"Wat...? Waar...? Wanneer...?" Liam stond verstijft te kijken 'Hoe?! Hoelang al?!'.

"Ken, verdomme ik wist dat je in de buurt was aangezien je niet op je post was-" Begon Alkay.
"Zwijg." Zei de jongen die Ken heette, "Idioten! Waar is Damian?"
Rik slikte even en Alkay keek hem met grote ogen aan, "Maar-"
Ken slaakte een overdreven zucht, "Teleurstellend en dat niet alleen, jullie vertelden hen alles. Jullie kregen één simpele opdracht." Ken onderzocht Kai en Liam van kop tot teen.
"Damian maakt geen vrienden, maar vijanden." Vertelde Ken, "Hij is nog een grotere klootzak dan ik als het op mensen neerkomt. Hij geeft geen zak om jullie noch om jullie trutje of om dat kind."
Ken lachte naar hen met zijn tanden bloot, "Op de grond."
Opeens hoorden ze een klikkend geluid achter hen, Rik en Alkay stonden terug recht met kleine reservepistolen in hun handen.
Kai en Liam legden hun wapens op de grond waarop Rik en Alkay hen fouilleerden, ondertussen richtte Ken ook een wapen op hen.
'Verdomme...' Kai en Liam gingen op de grond liggen met hun handen achter hun hoofd.

Aaron en Kira kwamen beneden aan, Jeffrey's bloeddoorlopen ogen stonden wijd open en staarden Kira aan tot ze de keuken binnen was en de deur dicht was.
Kira kreeg een koude rilling zodra Aaron de deur dichtsloeg, "Wat was dat?! Wat heeft die genomen?! Heb je z'n ogen gezien?! Hij keek wel hondsdol!"
Aaron knikte, iedereen van Kai's groep was in de keuken aanwezig en iedereen van Vince’s groep was in de hal.
"Kijk eens aan, iedereen buiten Kai en Liam zijn aanwezig!" Zei Mike hardop met een blij gezicht, “Meestal staat de helft op wacht.”
Iedereen keek naar Kira waarop ze nerveus werd, “Wat..?” Niemand reageerde.
“Haha!” Aaron lachte en duwde Kira zacht richting de rest.
“Stop met duwen, ik kan ook gewoon zelf lopen!”
Aaron klopte even op haar schouder, “Jongens, dit is Kira. Kira, dit is het normale deel van de groep. Dat zijn Tonnart, Yannick en Otto.”
Kira keek rond in de kamer. Naast Mike, Sora en Aaron waren er drie andere jongens.
Ze zei niets maar stak haar hand op als een begroetend gebaar en lachte naar de jongens.
Één van hen lachte terug maar de twee anderen verrekten geen spier.
‘Wat een oncomfortabele situatie…’ Dacht Kira, “Oké super, doei.” En ze draaide zich terug richting de deur.
“Kom op…” Aaron pakte haar arm vast en trok haar mee naar de tafel waar Mike aan zat.
“Relax eens wat meer, ze bijten niet.”
“Hmm…”
“Mike, kan je even op haar passen?” Vroeg Aaron en hij liep al richting de anderen.
“Ja natuurlijk want als ze gaat lopen kan ik zeker achter haar aan MET DIT BEEN!” Riep hij hem nog achterna en wees met beidde handen naar zijn been “Moet ik er een bordje bij zetten in het vervolg zodat het nog harder opvalt?!”
“Hahahaha!” Kira moest om hem lachen.
“Kijk eens aan, je kan lachen.” Zei Mike, hij trok haar dichterbij en fluisterde wat in haar oor “Als je durft weg te lopen kom ik nog achter je aan en mag je me terug dragen.”
“Oké, oké ik snap het al ik loop niet weg, beloof ik” Ze stak haar pink uit naar hem.
“Serieus een pinky-swear?” Mike keek haar met een glimlach aan, “Oké dan!” en hij haakte zijn pink in de hare.