Chapter 1
"ဟေး လူတွေအများကြီးကွ တကယ်ကိုအများကြီးပဲ မင်းမြင်ရင်အံ့အားသင့်သွားမယ်
ငါအခုထိုင်ကြည့်လာတာ မိနစ်၂၀နီးပါးပဲ လုံး၀ကို ၀င်ပေါက်၀မှာ လူတန်းကြီးမပြတ်သေးဘူး ဟေ့ရောင် အကို သိလား တကယ်မိုက်တယ်......"
နားငြီးနေအောင် ပေါက်ပေါက်ဖောက်ရင်း လက်လက်ထ၀င်လာသူက အငယ်ကောင်---
Showအတွက် ဆံပင်ပြင်နေရင်း ကျနော့လက်ထဲက တဘက်နဲ့ အငယ်ကောင့်ကို လှမ်းပစ်ပြီး မန်နေဂျာအကို့ကို လှမ်းအော်ခေါ်လိုက်မိတယ်
"ကျေးဇူးပြုပြီး အကိုရေ ဒီကောင့်ကို waiting roomထဲ၀င်ခွင့် blacklistထားပေးပါ နားတွေငြီးပြီး အာရုံတွေနောက်လို့ ကျနော်concertအတွက် အာရုံစိုက်မရဘူး"
တဆက်တည်းပဲ အငယ့်ကောင့်ဘက်လှည့်ပြီး "မင်းထက် ငါ၂နှစ်ကြီးတယ် မင်းနဲ့ငါနဲ့ပြောခွင့် ဟေ့ရောင်ခေါ်ခွင့်ပေးထားလား"
ဆိုတော့ လင်းထက်တို့ထုံးစံအတိုင်း ပြုံးစိစိ----
"ဟီး အကိုကလဲ အကိုလို့ခေါ်ပါတယ် ဟေ့ရောင်ဆိုတာ ကျော်ဇင့်ကိုပြောတာ မင်းနဲ့ငါကလဲ ကျော်ဇင့်ကိုပြောတာ အကိုပါသိစေချင်လို့ ဟေ့ရောင် ရဲ့နောက်မှာ အကို့ကိုပါခေါ်လိုက်တာ"
အငယ်ကောင် လင်းထက်စကားအဆုံးမှာ stageအခြေအနေကို နောက်ဆုံးစစ်ဆေးနေတဲ့ ကျော်ဇင့်ခမျာ သူ့နာမည်ကြားလို့ ကြောင်တောင်တောင်မော့ကြည့်လာတယ်
ကျနော်ပဲမှားတာ အငယ်ကောင်ရဲ့ ဆင်ခြေဆင်လက်တွေမှာ ကျနော်အမြဲရှုံးမှန်းသိလျက်နဲ့ ........
ဘာမှပြန်မပြောချင်တော့ဘဲ ဝေဖန်လေကန်နေတဲ့ အငယ်ကောင့်ဖင်ကိုပဲ လှမ်းကန်လိုက်တော့တယ်
"Demoရေ အကုန်ပြင်ဆင်ပြီးပြီလား နောက်နာရီ၀က်နေရင် ပွဲစတော့မယ်နော် "ဆိုတဲ့စကားသံနဲ့ ၀င်လာသူက Event Managerကိုဝေလင်း
"Omm အကို ကျနော် အကုန်ပြီးပြီ outfitပြင်ပြီးရင်ရပြီ 15မိနစ်ပဲ"လို့ ကျနော်ပြန်ပြောလိုက်တယ်။
"ကဲ outfit designerမြန်မြန်ပြင်ပေးပါ ပွဲစတော့မယ် Ear phoneပေးပါ Mic Check "ဆိုတဲ့ အသံတွေ ခနလေးအတွင်းမှာပဲ waiting roomထဲ ပျံ့နှံ့လာပါတော့တယ်
YOU ARE READING
ချစ်မိသွားတဲ့အခါ
Romanceကျနော်က ဘ၀မှာ သီချင်းတွေ ဖန်တီးနေရရင် ပျော်တယ် ၊ ကျနော့အတွက် ဘာမှ မလိုအပ်တော့ဘူး "အချစ်?? ဟုတ်လား?မလိုအပ်ပါဘူး ကျနော့်အတွက် " အချစ်ဆိုတာ မလိုအပ်ဘူးဆိုတဲ့ ၊ သီချင်းတွေ ဖန်တီးနေရရင်ပျော်တဲ့၊အေးတိအေးစက် ဂျစ်ကန်ကန်ကောင်လေးက အချစ်နဲ့တွေ့ခဲ့ရင်ရော??????
