Het is een week later.
Pieter, Lucas en ik zitten bij Lucas thuis in zijn tuinhuisje. Het is meer een chill lounge. Daar mag Lucas wel roken van zijn ouders. Voor mij hoeft het niet. Ik hoef die stinkzooi niet in mijn bek.
'Hoe halen je ouders het in hun hoofd om een gestoord wijf in huis te nemen.' Zegt Lucas en steekt zijn jointje aan. 'En jou chanteren met die studio.' Zegt Pieter en hangt naar achteren op de grote stoel. "Zijn stoel."
'Het voordeel is, is dat ze nog geen enkele woord heeft gezegd. Dus ik doe gewoon alsof ze er niet.' Zeg ik en neem een slok van mijn cola. 'Wie kan nou zolang zijn bek houden. Heeft ze niet eens auw gezegd? Of kut op. Of, ik moet nodig plassen?' Vraagt Pieter nieuwsgierig 'Volgens mijn moeder niet. Ik weet het niet. Het boeit mij niet.'
Lucas grinnikt als hij de rook uit blaast uit zijn longen. 'Misschien moet ik langs gaan om jullie te helpen. Ik kan als geen ander een meid laten kreunen.' Pieter lacht hard. Ik rol mijn ogen. 'Waarom denk jij meteen aan seks. Je hebt haar niet eens gezien. Ze zal vast vieze nagels hebben en gele tanden. Of misschien mist ze er zelfs een paar.' Ik zie hoe Lucas een rilling over zich heen krijgt.
Mijn mobiel geeft een trilling. Ik kijk er op en zie een whatsapp van mijn vader.
"Ze is hier over een uur. Kom nu naar huis."
Verdomme. Zeis er niet eens en verpest nu al de sfeer.
'Ik moet gaan. Onze nieuwe zwerver ontvangen.' Zeg ik en ga staan. Lucas en Pieter lachen. 'Misschien kan je van haar je persoonlijke bediende van maken.' Lacht Pieter. 'Ik zou je kamer s'nachts op slot doen. Straks vermoord ze je in je slaap.' Grinnikt Lucas. 'Wat heb ik toch een geluk met zulke goeie vrienden.' Mompel ik en loop het tuinhuis uit.
Als ik thuis ben zet ik mijn scooter in de garage en wrijf in mijn gezicht. Ik wrijf in mijn ogen. Proberen wakker te worden van deze stomme droom. Niet te geloven dat dit mij over komt.
Ik loop naar binnen en kijk naar mijn vader die in de keuken druk aan het bellen is. Niets nieuws voor mij. Altijd aan het werk. 'Ik moet nu ophangen. Zorg jij nou maar dat je papieren leest en ondertekend.' Zegt hij en hangt op. Dan kijkt hij naar mij. 'Waar bleef je nou?' 'Ik kwam meteen hoor. Doe rustig. Ze is de koningin niet.' 'Ze is heel belangrijk voor je moeder. Hier mee kan ze hoge promotie krijgen.' 'Ik ben er toch. Wat zeur je nou.' Mijn vader kijkt mij nijdig aan. Oftewel, zijn normale blik.
Dan horen we een auto de parkeer plaats op gaan. 'Kom.' Zegt mijn vader en we lopen naar de voordeur naar buiten. Het is de auto van mijn moeder. Ik kan niet goed zien wie of wat er naast haar zit. Maar het zal wel dat meisje zijn. De zwerver.
Mijn moeder stapt uit en doet de deur achter haar dicht. 'Ze is heel nerveus. Wees aardig.' Zegt ze en kijkt mij door dringend aan. Ik rol mijn ogen.
Ze loopt naar de portier van de bijrijder stoel en opent de deur. 'Welkom bij je nieuwe thuis.' Zegt ze en glimlacht lief. Hier komt die gek.
Er stapt een meisje uit. Ze kijkt naar mijn moeder en dan onze kant op. Ik verstijf. Ze is totaal anders dan ik mij had voor gesteld. Haar haar is mooi blond waar meisjes zoals Charlotte veel betalen om die kleur in hun haar te krijgen. Haar ogen zijn licht blauw. Als de oceaan van Mexico. Haar huid is egaal en ziet er zacht uit. Ze is...
Mijn moeder slaat een arm om haar heen en loopt met haar naar ons toe. Ze kijkt onzeker. 'Dit is mijn man Derk.' Zegt ze als ze voor mijn vader staat. 'Aangenaam.' Zegt mijn vader en steekt zijn hand naar haar uit. Ze kijkt naar hem en naar zijn hand. Dan Kijkt ze naar mijn moeder. 'Het is oké. Schud hem maar de hand.' Zegt mijn moeder aanmoedigend. Ze kijkt weer naar zijn hand en neemt hem voorzichtig aan. Meteen begint mijn vader hem te enthousiast te schudden. Ze Schrikt er van en trekt hem zodra mijn vader hem los laat weer terug. 'Derk voorzichtig.' Zegt mijn moeder met een zucht.
Dan duwt ze het meisje mijn kant op zodat ze tegen over mij staat. Ze is zo...
'Dit is mijn zoon Thomas.' Zegt ze en wrijft over haar armen. Ik geef een knikje. Ze kijkt mij aan. Met die ogen vind ik dat niet erg. Ze kijkt mij aan alsof ze mijn gedachtes kan lezen of horen. Hoor je mij? Doe normaal Thomas.
Ze steekt voorzichtig haar hand naar mij uit. 'Heel goed!' Zegt mijn moeder trots. Ik kijk even naar mijn moeder en dan weer terug naar het meisje. Ik pak haar hand vast om hem te schudden. Op het moment dat ik haar hand pakt knijpt ze er kort maar krachtig in. Alsof ze ergens van schrok. Misschien verwachte ze mijn hand niet. Ik weet het niet. Ik laat haar hand los.
'En... Mogen we ook jou naam weten?' Vraag ik met opgetrokken wenkbrauw. Ze ademt diep in en doet haar mond een stukje open. Dan zegt mijn moeder: Nou, dat weten we natuurlijk nog niet. Omdat ze dus nog nooit iets gezegd heeft sinds we haar hebben gevonden. Dus we hebben haar Anna genoemd. Ik kijk naar "Anna" die haar mond weer sluit en zachtjes slikt. Ging ze iets zeggen? Wilde ze al die tijd al iets zeggen maar geeft mijn moeder haar gewoon niet de kans?
'Kom, dan gaan we naar binnen. En laten we je het huis zien.' Zegt mijn moeder en neemt haar mee naar binnen. Mijn vader en ik volgen.
Anna krijgt de hele beneden verdieping te zien. Tot de puntjes uitgelegd door mijn moeder. Alsof ze nog nooit in huis heeft gewoond. Ze overdrijft nogal. Anna volgt mijn moeder, maar ze blijft mij in de gaten te houden. Vertrouwd ze mij niet? Misschien maar beter ook.
'Thomas, waarom laat jij haar niet de boven verdieping zien?' Zegt mijn moeder en loopt met Anna naar mij toe. 'Maar jij was net zo lekker bezig.' Zeg ik omdat ik er geen zin in heb. 'En jij kan het heel goed overnemen.' Zegt mijn moeder en geeft mij een knipoog. Ik zucht. 'Prima dan.' Zeg ik en loop naar boven. 'Volg hem maar.' Hoor ik mijn moeder zeggen. Dan hoor ik Anna achter mij aan loopt.
Ja, laat mij alleen met de freak. Echt een goed idee.
Als ik boven ben kijk ik naar Anna die de trap op loopt. Ze kijkt om haar heen en dan weer naar mij. 'Nou...dit is de boven verdieping.' Begin ik als ze boven aan is. Ik loop naar de badkamer en doe de deur open. 'Hier is de badkamer. Hier kan je douchen, een bad nemen, schijten en tanden poetsen. Maar... niet alles tegelijk.' Ik heb geen idee hoe veel ze nou eigenlijk weet.
Haar mondhoeken gaan even omhoog. Alsof ze even moet lachen. Misschien is ze toch niet zo dom als ik dacht. Maar waarom doet ze dan toch zo raar.
'Hier naast is de slaapkamer van mijn ouders. Ow, en als ze kort naar elkaar vertellen dat ze "vandaag vroeg naar bed gaan." Dan betekend dat ze "het" gaan doen. Dus hou dan goeie afstand van deze deur.' Ze kijkt mij vragend aan. 'Met "het" bedoel ik dus neuken.' Ze blijft mij niet begrijpend aankijken. 'Seks. Weet je niet wat dat is?' Ze schud langzaam haar hoofd.
Wie is deze chick?
'Blijf gewoon uit hun buurt als ze zo gedragen, begrepen.'
Ik kijk nog even naar haar en loop dan verder naar haar slaapkamer. Ze volgt mij weer.
Ik doe de slaapkamer deur open. 'Dit is jouw kamer.' Zeg ik en loop naar binnen. Er staat een hemel bed. Een grote kleren kast. Een bureau met stoel. Naast haar bed staat een nachtkastje met een lampje en een paar boeken.
Ik kijk naar Anna die verwonderd naar binnen loopt en om haar heen kijkt. Ik leun tegen de muur aan en sla mijn armen om elkaar. Ze voelt aan haar dekens van het bed. Dan loopt ze naar het raam en kijkt naar buiten.
Ze geniet hier wel erg van. Iets te veel
'Dit is vast wat je wilde.' Ze kijkt mij vragend aan. 'Lucas heeft vast gelijk. Je bent gewoon een zwerver.' Zeg ik en loop op haar af. 'Dit is allemaal gewoon een plan. In een gekkenhuis te recht komen. Bevriend raken met de rijkste vrouw van de medewerkers, aka, mijn moeder.' Zeg ik terwijl ze met haar rug tegen de muur aan komt terwijl ik naar haar toe stap. 'Terecht komen in een luxe leven. Slim hoor. Ik trap er niet in. Dus, vertel, "Anna".' Zeg ik en zet mijn hand tegen de muur naast haar hoofd.
'Wie ben jij?'
JE LEEST
Tell me
Werewolf//fantasy verhaal// 'Anna... Ik weet dat je bang bent. Maar ik wil dat je mij en Riley kan vertrouwen. We geven om je. Ik geef... Veel om je.' Ze snikt en kijkt naar mij. Ik ga verder. 'Ik ben gewoon bang dat je in gevaar bent. Ik wil niet dat je ie...