Tell me

Hoofdstuk 9

Ik voel haar warme adem tegen mijn huid aan. Het voelt alsof er iets staat te gebeuren. Ik weet alleen niet wat. Maar na een paar seconde gaat ze weer terug naar mijn gezicht. Ze kijkt mij aan en gaat met haar hand door mijn haren heen.

Haar ogen spreken boekdelen. Maar ik ken de taal niet. Wat gaat er toch door haar hoofd heen.

Ik zoen haar en trek haar dichter tegen mij aan. Alsof ik haar nooit meer los zal laten. Zoiets doe ik nooit. Zoiets heb ik nog nooit gevoeld.

Ik draai haar met mij om zodat zij met haar rug op de bank ligt. Ik zoen haar diep en zij zoent mij terug. Dan geef ik kusjes in haar hals. Ze sluit genietend haar ogen.

Terwijl ik kusjes blijf geven gaan mijn handen via haar schouders naar beneden. Langs haar borstkast, over haar buik, tot ik bij de onderkant van haar shirtje ben.

Ik wil dat shirtje zo graag uit trekken bij haar. Maar ik weet niet wat zij wilt. Hoever ze wilt gaan. Heeft ze dit al eens eerder gedaan? Vroeger boeide het mij niet. Maar nu.. Verdomme. Waarom is het bij haar zo lastig?

Ik stop met kusjes geven en kijk naar haar. Ze kijkt mij aan met haar mooie ogen. Dan kijkt ze somber.
Shit, doe ik iets fout?

Ze gaat met haar hand langs mijn wang. 'Thomas.' Zegt ze zacht. 'Ja?' Ze haalt diep adem. Ze wilt iets zeggen. Maar het lijkt alsof ze het niet durft. 'Je mag het vertellen...je mag alles tegen mij vertellen. Je kan alles tegen mij zeggen.' 'Ik ben... Mijn ouders waren...' Ze kijkt weg maar ik weet dat ze tranen in haar ogen heeft. Ik ga van haar af en ga naast haar zitten.

'Je mist ze.' Zeg ik als ze ook gaat zitten. Ik sla mijn arm om haar heen. 'Weetje. Misschien kan Riley uitzoeken waar je oude huis stond. Dan kunnen we daar heen rijden. Lijkt je dat wat?' Ze kijkt naar mij en knikt. Dan legt ze haar hoofd op mijn schouder.

'Het komt goed oke. Het komt goed.' Zeg ik en leg mijn hoofd tegen die van haar aan. Ik wil niets anders meer.

~~~~

Het is weekend. Anna en ik hebben niet veel tegen elkaar gezegt. Anna is sowieso geen prater. En ik wil niet dat het akward word tussen ons na die avond. Ik weet niet of zij meer wilt.

Riley is er achter gekomen waar het oude huis van Anna staat. Het is een groot stuk rijden dus we hebben besloten om er een weekendje weg van te maken. Tegen mijn ouders gezegt dat we gewoon ergens gaan kamperen met z'n 3en. Mijn moeder vind het een geweldig idee.

Mijn moeder geeft de tas met spullen van Anna aan mij. 'Let je goed op haar?' 'Ja mam. Komt goed.' Ze glimlacht. 'Ik ben zo blij dat ze het met jou zo goed kan vinden.' 'We zijn gewoon... Vrienden. Denk ik.' Zeg ik en stop mijn oplader in mijn tas. 'Ze ziet je als haar grote broer.' Ik grinnik. 'Dat zal wel meevallen denk ik.' Mijn moeder geeft mij een appel aan. 'Heeft ze al iets gezegt. Woorden? Zinnen?' Ik schud mijn hoofd. 'Nog niks.' 'Misschien dit weekend. Schrijf alles op ja.' 'Mam. Als ze iets verteld bel ik je meteen. Beloofd.' Zeg ik en geef een kus op haar wang en pak de aan. 'Veel plezier jullie twee!'

Ik rij met Anna naar het huis van Riley. In de kofferbak zitten onze tassen. Het zou eigelijk best wel leuk zijn. Een echt weekendje weg. Ik heb wel vaker gedaan. Vakanties in warme landen waar de geur van alcohol galmt door je neus. En er altijd muziek te horen is. Ik was daar altijd met Pieter en Lucas. Man wat hebben we voor avonden beleefd.
Maar echt kamperen. Dat is wat anders.

We komen aan bij het huis van Riley. Ik stuur haar een berichtje dat we er zijn en kijk naar haar huis. 'Klein.' Zegt Anna. Ik kijk haar vragend aan. 'Haar huis. Klein.' Ze is natuurlijk de huizen uit mijn buurt gewend. 'Ja, niet iedereen heeft het zo breed als mijn ouders.' Ze kijkt weer naar het huis. 'Het is.... Lief.' 'Ja... Ja dat is het.' Zeg ik en kijk ook weer naar het huis.