Hoofdstuk 15

55 2 0
                                    

Ik loop zo rustig mogelijk door de pack terwijl mijn hart op hol slaat. Paniek door mijn zenuwen. Maar ik mag het niet laten merken. Blijf rustig. Blijf cool. Zog dat we hier weg komen. Ik hoop dat Dion en Anna ook snel terug zijn. Dion is dus ook slecht. Of nou ja, hij hoort bij hun. Het is allemaal zo verwarrend.

Dan zie ik eindelijk Riley op een boomstam zitten. Ik loop op haar af. Zo rustig mogelijk, maar niet te rustig. Gewoon normaal lopen. Ik ga naast haar zitten en kijk rustig om mij heen. 'Het blijft een raar idee dat Anna een weerwolf is, vind je ook niet?' Zegt Riley terwijl ze haar mobiel weg doet. 'Riley, we moeten hier weg. Zo snel mogelijk.' Riley kijkt mij vragend aan. 'Waarom?'  Op dat moment komen Dion en Anna het bos uitgerent. Nog altijd als wolven. Meteen loop ik naar ze toe. Dion kijkt tevreden naar Anna en duwd haar speels. Vertrouw hem niet Anna. blijf uit zijn buurt. Maar ze kwispelt en kijkt tevreden terug naar hem.

'Hey, hoe was het rennen?' Vraag ik ze zo normaal mogelijk. Anna kijkt mij met een schuin hoofd aan. 'Sorry, je kan natuurlijk niet praten als wolf. Maar... hoe comunicren jullie dan met elkaar?' Vraag ik. Dion veranderd terug naar mens en grinnikt. 'We kunnen naar je blaffen maar daar heb je ook niks aan.' Het enige wat door mijn hoofd gaat is klootzak, klootzak, klootzak. En dat is niet omdat hij naakt voor mij staat.

Hij loopt naar een kist wat tegen een huisje aan staat en haalt er wat kleding uit en trekt die aan. Dan kijkt Dion naar Anna en weer terug naar de kist. 'We hebben niet echt vrouwen kleren.' Idee! 'Anna, anders lopen we naar de auto waar je tas met je kleren in ligt.' En dan rijden we zo snel mogelijk naar huis. Ze schu haar hoofd en loopt naar de kist toe. Ze veranderd terug en pakt een lange shirt uit de kist en trekt die aan. Het is net een pyjama. Dan zoekt ze een broek, maar die zijn allemaal te breed voor haar. 'Dit staat je ook goed.' Zegt Dion met een knipoog. Anna kijkt Dion aan met haar mondhoeken omhoog. 'Dankje.'
Verdomme.

'Kom, dan laat ik je nog een paar weerwolven geheimen zien.' Zegt hij en steekt zijn hand uit. 'We moeten gaan.' Floep ik er uit. 'Gaan? Waar heen?  Waarom?' Vraagt Dion. 'Omdat...' 'Omdat mijn ouders mij zoeken.' Zegt Riley die er bij is gekomen. 'Ik ben weg gelopen van huis. En nu zijn ze mij vollop aan het zoeken.' Zegt ze en laat alle gemisten oproepen van haar ouders zien. 'Als ze er achter komen dt ik met Thomas ben mee gegaan zullen ze zijn auto opsporen. Voor je het weet staan ze hier met de politie. Dat wil ik niet op mijn geweten hebben.' Dion kijkt naar Anna. 'Maar Anna kan hier toch wel blijven?' 'Nee, ik kan niet zonder Anna thuis komen. Dan zullen mijn ouders haar zoeken. Nadat ze mij hebben vermoord. We moeten nu echt alle 3 weg.'

'Jullie gaan weg?!' We kijken om en zien Nick staan. Hoe kan het nieuws zo snel verspreiden? 'Ja, we worden gezocht en we zijn bang dat we hun naar jullie leiden.' Zegt Riley. en laat haar gemiste oproepen weer zien. Nick kijkt naar haar mobiel. Mijn hart bonkt in mijn keel. Dit is niet genoeg. Ik wrijf in mijn gezicht. 'Dit is zo shit. Anna, nee, wij allemaal, begonnen ons net op ons gemak te voelen. En nna leert zo veel van jullie. Gelukkig kunnen we vrijdag weer terug komen.' Zeg ik en kijk om mij heen.' Nick kijkt naar mij en dan naar Anna. 'Dus jullie hebben besloten om terug te komen.' Anna kijkt naar mij. 'Ja, dit is ons doel. Dit is Anna haar lot. Het moet.' Zeg ik en hoop dat ze mij geloven. Nick zucht diep en kijkt naar Dion. Alsof ze in gedachtes aan het overleggen zijn. 'Goed, we lopen met jullie mee.' Antwoord Nick Ik kan wel van blijdschap een springen. Maar ik hou mij in natuurlijk.

We lopen naar het huisje waar we vannacht hebben geslapen. Daar pakken we onze spullen. Ik check 10x of ik alles heb. Maar ik wil eigelijk ook zo snel mogelijk weg. Ik laat nog niks aan Riley en Anna weten wat er nou daadwerkelijk aan de hand is. We lopen weer het huisje uit en we kijken naar Nick die nog altijd ontevreden kijkt. 'Hebben jullie alles?' We knikken. 'Goed.' Zegt hij en we lopen naar de auto toe. 'Misschien kan ik met jullie mee gaan.' Stelt Dion opeens voor. 'Waarom...zou je dat doen? Misschien hebben we geen verstand van het bos en jullie regels. Maar de stad is onze thuis. Daar hoef je ons niet te hepen.' Zegt Riley. 'Ja, maar gewoon voor de zekerheid. En dan kan ik Anna nog wat dingen leren in de tussentijd.' Zegt Dion terwijl hij naar haar kijkt. Wat wil ik hem graag weg duwen. Zo ver mogelijk weg van haar. 'Mijn ouders houden haar goed in de gaten. Als ze er achter komen dat ik haar met een vreemde weerwolf dingen laat doen. Denk niet dat ze bij zullen zijn.' Zeg ik en ga dichter bij Anna lopen. 'Voor je het weet zijn we terug.' Zegt Riley. 'En dan pakken we Lucifer.' Zegt Anna uit het niets. Iedereen is er verbaasd over. 'Ja dat klopt.' Zeg ik en hou haar hand vast.

Tell meWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu