Tell me

Hoofdstuk 8

Ik kijk naar Anna die stil naar de foto kijkt. Dan verbreek ik maar de stilte 'Riley, dit is niet...' 'Mama.' Zegt Anna zacht. Verbaasd kijk ik naar Anna. Hoorde ik dat goed?

'Wat? Is dat... Is dat je moeder?' Vraag ik voorzichtig. Ze knikt.

'Ik wist het!' Roept Riley. Ik stoot met mijn elleboog tegen haar aan. Meteen houd Riley zich weer in en we kijken naar Anna die tranen in haar ogen heeft. 'Wat is er gebeurd?' Vraag ik.

'Ow hier zijn jullie.' We draaien ons om en we zien mijn moeder staan. 'Wat doe jij hier?' Vraag ik meteen. 'Ow, ik neem Anna even mee naar mijn werk. Ze moeten daar weten hoe het met haar gaat.' In de tussen tijd voel ik dat Anna stiekem de foto in mijn handen drukt. Ik kijk naar haar en ze schud zachtjes haar hoofd.

'Is alles oke?' Vraagt mijn moeder en loopt naar ons toe. 'Anna zei net...' Begint Riley. 'Riley haar naam.' Zeg iks snel door haar heen. 'En die van mij.' Riley kijkt mij vragend aan. 'Echt! Dat is geweldig! Ik wist dat ze er wel met jou zou komen. Kom Anna. Ze zullen blij zijn je weer te zien.' Zegt mijn moeder en knikt dat ze mee moet lopen. Anna kijkt naar mij. Ik knik zachtjes. Dan loopt ze met haar mee.

Als ze de kamer uit zijn doe ik de deur dicht. 'Wat was dat? Waarom zei je niks tegen je moeder. Dit is een doorbraak!' 'Anna wilt het niet.' Zeg ik en kijk naar de foto. 'Ik denk dat er meer speelt dan dat we denken.' Riley kijkt vragend naar mij en dan geschokt. 'Misschien is zij de gene die ze heeft vermoord.' Ik schud mijn hoofd. 'Nee. Je zag hoe ze keek naar de foto. Zo kijk je niet naar iemand die je hebt vermoord.' Zeg ik en zucht diep.

Ik kijk naar de foto van Eloïse. Dezelfde ogen als Anna. 'Ik moet het aan haar vragen. Misschien is ze bang dat iedereen haar zal beschuldigen. Of bang dat de moordenaar haar mond zal snoeren.' 'En jij denkt dat ze alles aan jou gaat vertellen?' 'Ik moet het proberen. Ik wil haar helpen.' Riley knikt. 'Wat het ook is. Ik sta achter jullie.' Zegt Riley. Ik knik.

Als de lessen weer beginnen en ik weer in de klas zit, let ik totaal niet op. Ik moet alleen maar aan Anna denken. Wat ga ik zeggen. Hoe ga ik het vragen? Gaat ze iets tegen mijn moeder zeggen? Wat als ze in de problemen komt. Wat als ze achter te komen dat zij Eloïse dochter is. Verdomme. Ik moet bij haar zijn. Ik moet het weten. Die verdomde klok lijkt wel stil te staan.

Als de lessen eindelijk over zijn loop ik naar de auto toe. Ik wil snel naar huis en hopen dat Anna daar als is.

Als ik bij mijn auto aankom zie ik Charlotte er tegen de deur aan hangen. Ze kijkt naar mij. 'Hey babe, we moeten praten.' Ik grinnik zacht. 'Wij moeten niks.' Zeg ik en maak een wuif dat ze weg moet gaan van de deur. 'Die Anna trekt ons uit elkaar. Ze is duidelijk jaloers op ons.' 'Charlotte, er is geen ons. Nooit geweest.' 'Tuurlijk wel. Je bent het alleen vergeten.' Zegt ze en gaat voor mij staan en legt hand op mijn borst. 'We hebben zulke leuke tijden beleefd. En we zullen er nog zoveel meer beleven in onze studio.' Zegt ze en leunt nog meer tegen mij aan. 'Ik weet alles over jou. En waar je van houd.' Zegt ze en haar hand gaat naar beneden en ze wilt mij zoenen.

Ik hou haar tegen. 'Welk instrument speelde ik?' Ze kijkt mij met opgetrokken wenkbrauw aan. 'Wat?' 'Als je zo goed weet waar ik van hou, dat weet je vast ook waar ik vroeger met liefde op speelde.'

Ze kijkt naar mij en grinnikt zacht. 'Tuurlijk weet ik dat. Die gitaar die in je kamer hangt, hangt er natuurlijk niet voor niets.' Zegt ze en probeerd mij weer te zoenen. Ik stop haar weer. 'Die gitaar heb ik gekregen van mijn opa vlak voor hij overleed. Heb er nooit opgespeeld.' Ze slikt zachtjes.

'Jij weet helemaal niets over mij Charlotte. Misschien moet je eerst beginnen met luisteren, voordat je je tong in iemands anders oor steekt.' Zeg ik en schuif haar weg van de auto.
'Thomas, wacht. Kom op.' Ik negeer haar en stap in de auto. Dan rij ik snel weg.

Als ik thuis kom zie ik dat de auto van mijn moeder er niet staat. Maar misschien heeft ze Anna wel thuis afgezet. Snel loop ik naar binnen en loop door het huis rond om Anna te vinden. Ik loop het kantoor van mijn vader in die daar aan het werk is. Ik zou niet weten waarom Anna hier zou zijn maar ik kan het maar beter checken.

Mijn vader kijkt mij vragend aan. 'Wat is er aan de hand?' 'Ik vroeg mij alleen af of Anna al weer terug was.'
'Nee, die is nog met je moeder op haar afdeling. Ik weet niet wat je hebt gedaan jongen, maar je hebt haar laten praten.' Zegt mijn vader en kijkt weer naar zijn papieren.

De paniek slaat in. Heeft ze alles tegen mijn moeder gezegt? 'Wat... Wat heeft ze verteld?' Mijn vader kijkt naar mij. 'Jouw naam. Thomas. Dat is het enige. Hoezo? Heeft ze meer gezegt tegen jou?' 'Uhm, nee. Ze heeft inderdaad alleen maar mijn naam gezegt.' Lieg ik. Mijn vader knikt en kijkt weer naar zijn papieren. 'Het is iets zullen we dan maar denken.' Ik knik. 'Ik laat je verder met rust.' Zeg ik en wil de deur sluiten. 'Thomas.' Ik kijk op naar mijn vader. 'Die studio kun je krijgen. Misschien kan ik zelfs een appartement regelen.' Ik knik zacht en sluit de deur. Die stomme studio kan mij niet eens iets schelen. Ik wil gewoon Anna weer zien.

Dan wrijf ik in mijn gezicht. Wat is er met mij aan de hand?

Midden van de avond komen eindelijk mijn moeder en Anna thuis. Ik loop naar beneden en kijk naar ze. 'Hey lieverd.' Zegt mijn moeder en legt haar tas weg. 'Hoe... Is het gegaan.' Vraag ik nieuwsgierig. Q Zegt ze wrijft over Anna haar arm.

'Maar eerst kan ik een goed wijntje gebruiken. Wat dachten jullie van een etentje bij Laroy?' 'Dat kan ook wel gebruiken.' Zegt mijn vader die er bij komt staan. 'Ik heb nogal veel huiswerk te doen.' Lieg ik. Anna schud haar hoofd dat ze ook niet mee gaat. 'Prima. We zien jullie straks.' Zegt mijn moeder en loopt met mijn vader de deur uit.

Als ik de auto hoor wegrijden kijk ik naar Anna. 'We moeten praten.' 'Ik... Wil.. Buiten..' Zegt ze zacht. Ze wilt naar buiten en dat kan ik wel begrijpen. Ze heeft de hele dag op kantoor gezeten met mijn moeder. Even een frisse neus halen is geen slecht plan. 'Kom.' Zeg ik en pak haar hand vast.

Ik neem haar mee de tuin in. Onze tuin is groot en best wel mooi. S'avonds is het mooi verlicht en is het een beetje magisch. We hebben een vijver waar de vuurvliegjes boven vliegen. Vroeger probeerde ik ze altijd te vangen. Ik viel altijd in het water.

We lopen naar de hoekbank toe en gaan daar zitten. Ze haalt diep adem. Ze geniet van de frisse lucht. Ik kijk naar haar. Zelfs in het donker straalt ze licht uit. Het is niet te omschrijven.

Ik pak een opgevouwen papier uit mijn zak. Het is een foto van Eloïse en Joris. 'Hier.' Zeg ik en geef de foto aan Anna. Ze neemt het aan en kijkt er naar. Ze neemt een hap adem en kijkt naar ze. 'Is die man... Is dat je vader?' Ze knikt zacht en krijgt tranen in haar ogen. Ik durf het eigelijk niet te vragen. 'Wist je... Dat ze vermoord zijn.' Ze snikt en knikt weer zacht. Dan kijkt ze onzeker naar mij. 'Geen zorgen. Ik weet dat jij het niet hebt gedaan.' Ze snikt weer en kijkt weer naar de foto. 'Waarom ben je niet naar de politie gegaan. Waarom.... Wat is er gebeurd? ' Ze begint te huilen, gaat staan en zet een paar stappen vooruit.

'Anna... Ik weet dat je bang bent. Maar ik wil dat je mij en Riley kan vertrouwen. We geven om je. Ik geef... Veel om je.' Ze snikt en kijkt naar mij. Ik ga verder. 'Ik ben gewoon bang dat je in gevaar bent. Ik wil niet dat je iets overkomt. En ik weet dat stom klinkt. Want we kennen elkaar nog maar net. Maar...ik ben er voor je. En ik zal je beschermen. Dat beloof ik.' Anna veegt haar tranen weg en haalt diep adem. Ze zet en paar stappen naar mij toe tot ze recht voor mij staat. Ze kijkt mij aan.' Vertel het mij.'

Dan zet ze nog een stap, leunt naar voren, en zoent mij. Ik schrik kort en zoen haar dan terug. Nog nooit heb ik mij zo fijn gevoelt. In mijn lichaam voel ik rust maar enthousiastme tegelijk. Ze duwd mij zachtjes zodat ik ga zitten maar we blijven zoenen.

Ze legt haar handen op mijn schouders en geeft kusjes naast mijn mond en langzaam naar mijn kaak.ik hou genietend mijn ogen gesloten. Dan gaat ze verder met kusjes geven naar mijn hals en blijft ze daar hangen. Het voelt zo goed.

Dan voel ik haar tanden tegen mijn huid aan.