Life Letters [Yeonjun+Onda]

1.4

Jun: Benim baba demek zorunda kaldığım kişi alkolik pislik herifin tekiydi.

Serim: ...

Jun: Bi' gece yarısı geldi. Sarhoştu, herzaman ki gibi. Annem beni korumak için önüme atladı. Babam benden hep nefret ederdi. Onun alkol parasına ihtiyacımız vardı çünkü. O gece ben annesiz ve yarım kaldım. O herifi mühebbet hapise mahkum ettiler. Keşke ben onu anneme yaptığının aynısını yapabilsem.

Serim: Zor olmalı. Babanızın yanına hiç gitmedin mi?

Jun: Hayır. O adamı görmeye tahamülüm yok. Piç herif.

Serim: Bence de görmemen en iyisi olmalı.

Jun: Evet, pardon az önce ağzımı bozdum.

Serim: Önemli değil. Demek öyle, beni anlayabilirsin.

Jun: Senin ailene ne oldu?

(Meraklı bakışlarla bakar ve haberi hatırlar.)

Serim: Üç buçuk ay kadar önce, trafik kazasında annemi, babamı ve erkek kardeşimi kaybettim.

Jun: Başın sâğolsun. O resmin arkasında Lee Park yazıyordu. Lee Park'ı tanıyor musunuz?

Serim: Babam.. Ben Lee Park'ın kızı Lee Serim.

Jun: Babanıza büyük hayranlık duyardım. Haberlerde görmüştüm, kaza olayını ama dikkat etmemiştim.

Serim: Oda burada olsa sizi severdi. Gençlere önem verirdi her zaman.

Jun: Adına üzüldüm, Lee Serim.

Serim: Lee demene gerek yok.

Jun: Peki.

***

Serim: Sohbetiniz cidden çok hoş ve keyif verici.

Jun: Sizin de öyle. Konuşmanız iç açıcı.

Serim: Teşekkür ederim. Sizinle konuşmak isterim.

Jun: Ben de, öyle. Numaranızı alabilir miyim acaba?

Serim: Tabi, vereyim. *****89***590 .

Jun: Teşekkürler.

Serim: Rica ederim. Hergün buradayım gelirseniz eğer lütfen yanımada uğrayın. 

Jun: Tabii.

Serim: Dediğim gibi  kimse sana ve ruhuna zarar verdirecek değil, öyle birşey daha yaratılmadı. Öfkenin oturduğu masadan ilk akıl kalkar.
...

*ikiside ayrılırlar.*