Life Letters [Yeonjun+Onda]

2.1

***
2.1~♡
***

Aradan 1.5 belkide 2 ay geçmişti, gençler birbirine bağlanmıştı bile. Jun ah Jun, verdiği en iyi

kararın olduğunu düşünmüyor değildi. Eun faciasından sonra akıllanmıştı. O yüzden Serim

onun için çok değerliydi..

Serim için ise bu duyguyu ilk defa yaşıyormuş gibi hissettiren bir mutluluk vardı. Ona değer

veriyordu, ailesinin verdiği acının depresifliğinden çıkma nedeniydi. O ailesinin bıraktı

boşluğu tamamlıyordu.. Onu görünce yanlız olmadığını hissediyor ve içinde ferahlama

oluşuyordu.

__________________________________________________________________________________

Jun onu görmediği zaman hissettiği boşluğu doldurmak istiyordu. Ama vereceği kararlar

onu bir daha görememesine veya ömür boyu görmesine sebep olacaktı. Cesaretini toplamak

için birşeylere ihtiyacı vardı..

Günler geçerken Serim'in, Jun'u görme isteği artıyordu. Ama şu sıralar çok

görüşemiyorlardı, Jun sabah staja hastaneye gidip gece dönüyordu zaten döndüğü gibi

yorgunluktan bayılıyordu. Daha fazla meşgul etmek istemiyordu çünkü kıyamıyordu. Bu

konu hakkında sesini çıkarmadan biraz daha bekleyecekti..

__________________________________________________________________________________

Jun düşüneyim taşınayım derken aradan iki buçuk hafta geçmişti bile. Düşünüyordu 'hala

eskisi kadar saf mıyım? Bu doğru olan mı? Ya yanlış yolsa?' hepsi geceleri kafasının içinde

dolaşıyor uykularını bozuyordu. Bian önce karar vermesi gerekti ya ateşe yürüyecek yada

susacaktı.'

########

Aradan 1 haftaya yakın zaman geçmişti Jun tüm olanakları düşündü. Ölüme kadar ;')

Bugün akşam üstü eski bir köprünün altında buluşacaklardı. Orada ilk defa birbirleriyle en

ayrıntısına kadar herşeyi anlatmış ve gözleri morarana kadar ağlamışlardı.

Buluştuklarında ilk önce oturup gayet gündelik, herzaman ki gibi konuşuyorlardı. Biraz

zaman geçti aradan uzun bir sessizlik çöktü. Jun durup dururken aniden "Lee Serim." dedi.

Serim önce şaşırdı şimdi durup dururken neden soyadıyla seslenmiştiki, "Hm?". Jun

duraksadı ve konuştu "Sana birşey demem gerek.". Neydi şimdi bu ne anlama geliyordu, ona

cevap olarak sadece gözüne baktı. Jun anın verdiği tüm hislerde beraber içten bir ses

tonuyla "Evlen benimle!" diyebildi. Gerisinde ise kısa bir cümle söyleyip " Sonsuza kadar

yanımda olmanı istiyorum.." dedi ve sustu.

Serim ona uzunca baktı. Bu adama tüm kalan hayatını emanet etmesi hakkında en ufak bir

kuşku duymayacağından emindi. "Sonsuza kadar yanında olacağım!" diyebildi. Jun

yutkundu ve olumlu bu cümlenin ardından derin bir nefes verdi. Sıcak bir gülümseme

belirdi yüzünde ardından  hiçbir söz etmeden, sevdiği kadına kenetlendi.

@
*****

Ç/N: vay amk bu günleride mi görücektik. (Okuyucum varmış gibi yorum yapmaya bayiliyorum)