Life Letters [Yeonjun+Onda]

1.8

Serim ve Jun yine normal bir buluşma gerçekleştiriyordu. Tabi bu Jun'a göre çokta

normal sayılmazdı.

Serim'in isteği üzerine, ilk birbiriyle konuştukları bankı bulmaya çalışıyorlardı. Kış'ın

son ayındaydılar, havalar soğuk olduğundan ve okul olduğundan pek

görüşemeselerde, yinede birbirlerini hiç bırakmıyorlardı.

Bankı bulduklarında Serim, Jun'a döndü ve heyecanlı bir şekilde

Serim: Buldumm! Jun bak buydu değil mi? Sen yanıma gelmiştin.

Jun, Serim'in çok nadir görülen mutlu ve heyecanlı hareketlerine dalmış uzunca kızın yüzüne bakıyordu ve minik bir sıcacık sevimli gülümseye sahipti.
Serim ona seslendiğinde aniden irkildi ve

Serim: Burasıydı değil mi?

Jun: Evet, burasıydı. Bir anda gözümde ağlayarak buraya geldiğim geldi.

Serim: Ben açıkcası yanıma ağlayarak biri gelince, korkmuştum.
..

Jun: Yanımda senin olduğunu 5 dakika felan sonra fark etmiştim ben. ZNOQWJQPWKPQKSP.

Serim: İyi ki sigarayı uzatmışım. Bize vesile oldu.

Jun: 'Bize' *tebbessüm eder* evet.

İki genç oturur ama bir anda aralarda sessizlik oluşur.

Serim: Konu aç, sustuk kaldık.

Jun: Cidden,/fırsat bu fırsat kaçmak aq/  Serim-ah birşey demem gerekli.

S
erim: Öncelikle bismillahirrahmanirrahim. Buyur Jun, seni dinliyorum

Jun: Ne diyeceğimi çok bilmiyorum, Serim. Ama şöyle bir gerçek var ki; sen bir ilaçsın. İnsanlar iyileşince ilaca ihtiyaçları kalmaz ama sen, sen farklısın.. Sen yukarıdan gönderilen bir meleksin, dünyamı aydınlattığını biliyorsun. Ben yıkılmış acı çekerken,beni kaldırmaya geldin. Kötü hissettiğimde, sen vardın.
Serim, senden hoşlanıyorum, lütfen göklere çıkmama izin ver..

*Serim sadece gülümser.*

Jun açıkçası korkmuştu, bu yaptığı ne kadar doğruydu bilmiyordu. Bu gülümsemenin ise ne anlama geldiği hakkında en ufak bir fikri yoktu.

*Serim aniden Jun'un boynuna sarıldı.*

Jun, Serim 'in kalbinin sıcaklığını hissetmişti..

İki genç birbirleriyle uyuşmuşlardı.