Chapter 20

1 0 0
                                    


Axel

Dumating ang araw ng lunes at english subject namin ngayon. Naunang mag-report sina Frank at Barredo, mas maganda pa ang topic nila kesa sa amin.

Ang topic kase nila ay about sa anime, and kami naman nina Sydney ay nanghihinayang dahil sa hindi na nga kami magka-partner ay hindi rin tungkol sa anime ang irereport namin.

“Watching aime is one of the things I do whenever I'm at school or at home.  I love anime and watching on it” wika ni Barredo, natapos sila na masaya, dahil na-express nila ang gusto nilang sabihin about anime.

It's sucks dude, palit nalang sana kami. And for the tenth times thinking about I'm still me? May nagbago eh, hindi maipaliwanag ng utak ko.

Mataray ako—alam ko iyon at isa pa hindi ako ganito, na mahina kung titignan...

Sumunod sina Reign at Sarah at ang topic nila at tungkol sa kabit—at manloloko, pagkasalita niya palang ay agad siyang tumingin sa akin

Ayan na naman siya sa tingin na niya, binigyan niya ako ng isa–kang–mangaagaw look.

Nagsasalita siya sa harap pero iyong sinasabi niya parang walang katotohanan, at tumatagos lang ito sa tenga ko, ginawa niya pa akong example sa kabit.

Galing naman niya “Kunwari si Alex, nilandi niya si Soriano na BOYFRIEND ko” she emphasize the word ‘BOYFRIEND’ i glare at her, at nilabanan niya iyon.

Bigla nalang tumawa si Soriano at sinabing “Imposible iyon babe”  napa- woah silang lahat habang ako ay napatitig lang aa screen ng TV.

“Example lang iyon, babe”

Natapos ang pagrereport niya na puno ng kilig para sa kanila, haha! Kadiri sila dito pa sila naglalandian sa classroom hindi na nahiya.

Panglima kami sa magrereport kaya ng sumunod sina Elayne at Judy ay tinuon ko ang atensyon ko sa kanila. Topic nila ay tungkol sa Wattpad at mga stories rito.

Ahh! Kusuo! Nandedayou?! Bakit?! Bakit hindi nan iyan ang topic namin?!

Mabilis nilang natapos ang pagrereport dahil sabay sila, at kami na ang magrereport. “Lima muna ang magrereport ngayon” ani ni ma'am. Malamya akong tumayo at pumunta sa harap hawak—hawak ang isang papel na puro sagot ko at drawing.

Kusuoga! Ayoko magreport!

Tumayo lang ako at hindi nagsalita, bahala siyang magexplain sa mga kaklase ko. “hindi pa ba kayo magsisimula?” tanong ni Barredo. Tsk! Tangina neto!

“Ahmm.. hindi ba ikaw ang maguumpisa?” tanong naman ng katabi ko. Padabog kong inayos ang papel na hawak ko, no choice ako.

“Ahmm.. Love? What is Love?” napa–tsk ako sa harap nila, hindi naman mahirap ito pero kung itong katabi ko ang makakapartner ko ay oo—napakahirap sagutin ang tanong na ito.

“Love is a affection to the other person or gender” mabilis ang pananalita ko, hindi ako kinakabahan, naiinis ako.

Hindi na ako nagsalita pa dahil wala rin namang kwento iyong mga sinulat ko nung friday evening.

“Yes, Love is a affection” buti naman sumangaayon siya. Nasa gilid lang si ma'am nakikinig, lumapit si Soriano kay ma'am at may sinabi.

Bulong iyon kaya hindi namin maririnig, nakayuko ako ngayon at binabasa ang sagot ko.

Ang love y nararamdaman sa isang tao, mapa-babae man o lalaki. Ang love ay walang pinipiling itsura, walang pinipiling edad at walang pinipiling kasarian.

Naguumpisa ito sa ‘crush’ na pupuntang ‘ike’ at kinatagalan magiging ‘love’ na ito

Masasabi mo rin na gusto o mahal mo ito kapag ikaw ay masaya kasama siya, nagseselos kapag may kasamang iba, at nalulungkot kapag hindi ka kinakausap.

Lahat ng iyon ay nararamdaman ko pero hindi ako sure kung may gusto ba ako sa kanya, may kumalabit sa akin, nilingon ko naman siya.

Si Ma'am lang pala, pinapabalik na ako aa upuan ko.

Natapos ang buong subject namin aa English na hindi ko man lang masabi iyong gusto kong sabihin kanina. “Okay ka lang ba, pre? Matamlay ka” tumango ako at naupo sa tabi niya.

Nagbigay nalang ng assignment si Ma'am at sinabi niya rin na maghanda na iyong limang grupo para bukas.

Matapos ang English subject namin at vacant time na, iniba rin ng Laurel ang     schedule namin.

Apat na subject ngayong umaga at tatlo sa tanghali at ang uwian namin ay alas tres imedia na.

Sabay kaming tatlong bumaba mula sa third floor at pumuntang canteen. “bat nga pala ganun ka kanina habang nagrereport?”

“Tsk!”

“Oy! Oy! Oy! Ano yan ha! Iba na yan!” umasta itong gulat, pinulupot niya ang braso niya kay Kathlyn. “.. ano yan ha!”

“Ano?!” irita kong tanong, nagkatinginan sila ni Kath at sabay napatakip ang kamay nila sa bibig. Nanlaki ang mata nilang lumingon sa akin, tinuro nila ako.

“Ano?! Putangina, bahala na kayo diyan” iniwan ko sila at pumasok ako sa canteen, dumiretso ako sa stall kung saan nagbebenta ng fries.

Bumili ako ng thirty pesos na fries, sobrang dami na nun, sapat na sa akin, bumili rin ako ng coke. Akala ko ay tatayo lang sila ron ayun pala ay bumili rin ng pagkain nila.

Nauna rin akong lumabas at naglakad papuntang groto, “oy, pre, wait–” sumabay sila sa akin.

Sumubo ako ng fries, pagkarating sa groto ay naupo agad ako, sila naman ay kumuha ng upuan sa loob.

“Anything you feel, dude?” Kathlyn asked, she narrowed her eyebrow to me.

“Nothing” sumubo ulit ako ng fries— “nothing? Eh, nararamdaman mo kay Adrianne?”

Napapatlig ako sa pagkain, bigla nalang may kung anong bumara sa lalamunan ko ay hindi ko agad nasagot ang tanong niya. “Sydney!! Hindi siya makasagot! Confirmed!!”

Tumitiling lumapit sa akin si Sydney at inakbayan ako, “O–M–G!” nabitawan ko ang pagkain ko at napatakip sa tenga ko, ang lakas ng boses niya, puta sakit ng tenga ko.

“A-no.. b-ba?” utal-utal kong sabi, ilang fries ba sinubo ko at nabilaukan ako ngayon, “p-puta.. c-coke!” inabot niya naman sa akin na nakabukas na, dineretso inom ko ito.

“Ayiiee~”

“Ano? Putangina, kasalan mo ‘to, Sydney!” singhal ko sa kanya, tinawanan niya lang ako “Indenial”

“Mama mo indenial”

“Oy gago ka! Ba't nasama nanay ko?”

“Gago ka rin, kung hindi ka tumili sa tenga ko hindi ako mabibilaukan!”

“Oy—Awat  na” pumagitna sa amin si Kathlyn, hindi kami nag-aaway saka hindi naman niya seseryosohin yon dahil ginaganon niya rin nanay niya.

“In denial pare namin” bulong niya pero rinig na rinig ko naman, “tangina mo, tigilan mo ako” naiinis na wika ko.

Tinakpan niya ang bibig niya pero rinig ko ring tumatawa siya, hinayaan ko nalang sila at pinagpatuloy ko ang pagkain ko.

In DenialWhere stories live. Discover now