+15
...
Dünyaya bir çığ gibi yayılan K-pop müziğinin ana vatanı Seul'de beklenmedik intiharlar meydana gelmektedir. Basit bir intihar gibi kayıtlara geçen sebebi meçhul ölümleri soruşturmak için İspanya'dan Seul'e atanan Dedektif Cuz' Maria Park ve...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
♠çökmüş...
. . . 🌙
"Şu an için yapmamız gereken tek şey bu sektördeki insanları detaylıca araştırmak."
Nam Shin kollarını göğsünde bağlayıp çenesini havaya kaldırıp bir süre düşünürmüş gibi yaptı. Aklında bazı şeylerin eskizini hazırlıyordu.
"Yani... İlluminati'ye bulaşmış olan elbette çok kişi vardır ancak biz bu işin bizimle bir alakası var mı ona bakalım."
Nam Shin kendi kendisine mantıklı bir şey söylediğini belirtircesine kafasını sallayarak sağ tarafına döndü. Yarım saattir durum değerlendirmesi yaptığı Maria'nın ifadesiz suratının yan profilini izlemeye başladığında derin bir nefes verdi. "Beni dinlemiyor musun Maria?" Maria o an daldığı uykudan yeni uyanmış gibi kafasını hızla Nam Shin'e çevirmişti.
"Dinliyorum."
"Yapma Maria, bir haftadır sende bir haller var. Normalde böyle değilsin. Kötü bir şey mi oldu?" Maria, o an bakmakta olduğu pencerenin arkasındaki gece karanlığında kendi yansıması görmüştü. Bir haftadır tüm hayatı alt üst olmuştu. Kendi idealleri ve kendi kendine verdiği tüm sözler askıya alınmıştı. Yüzündeki o kararlılık yerini karamsarlığa bırakmıştı.
Gözünün önüne gelen saçlarını iki eliyle kulağının arkasına sıkıştırıp avuç içini alnına bastırdı ve bir süre öylece bekledi. Başının içinde yanan bir ateş topu varmış gibi hissediyordu. Öyle ki gözlerine kadar vuran bu ateşin sıcaklığı kalbinin soğukluğuna tezat içini yakıyordu. Karmakarışık ve alt üst olmuştu tüm duyguları.
"İyiyim."
"Değilsin. Artık bunun farkına varacak kadar iyi tanıyorum seni Maria. İyi değilsin. Yorgunsun ve kafan burada değil. Bir şeyler olmuş ama anlatman için zorlamayacağım."
Maria kollarını kendisine dolayıp, başını eğdi. Şu an hal ve hareketleri hiç kendisini yansıtmıyordu. Buz dağının erimeye başlayan tarafı gibiydi. Ne kopmak istiyordu o dağdan ne de sadık kalamıyordu o soğukluğa...
"Saat de geç oldu, eve git dinlen."
Maria itiraz etmek için kafasını kaldıracaktı ki Nam Shin hızlı bir şekilde işaret parmağını havaya kaldırıp başını iki yana salladı. "Bu hallerine hiç alışık değilim. Eve gidip dinlen ve kendine gel. Bu şekilde daha çok korkuyorum."
Cümlesini bitiren Nam Shin, Maria'nın ifadesiz kalan yüz ifadesine karşın gülümsedi ve Maria'ya doğru biraz daha yaklaştı. "Bir şeye ihtiyacın olursa ya da herhangi bir şey söylemek istersen ben hep burada olacağım Maria."
