+15
...
Dünyaya bir çığ gibi yayılan K-pop müziğinin ana vatanı Seul'de beklenmedik intiharlar meydana gelmektedir. Basit bir intihar gibi kayıtlara geçen sebebi meçhul ölümleri soruşturmak için İspanya'dan Seul'e atanan Dedektif Cuz' Maria Park ve...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
♠ bunalmış... .
. . 🌙
Bardaktaki son yudum, şişedeki son damlaydı: Kırmızı şarap. Mutluluk ise bu iki kavram gibi kısa ve anlıktı. Hazzı bir damacana suyla ölçülemeyecek kadar fazla olsa da etkisi saliselere meydan okuyordu. Hayatın içindeki güzel anlar, bir yudum kırmızı şarabın içindeydi.
Sonra... Hep en sona sakladığınız o eşsiz tat bir anda yok olup gitti. Ne şişe bir daha kendiliğinden doldu ne de o eşsiz tat bir daha geri geldi.
Gösterinin sonu yaklaşıyordu. Sonun rengi ise bardağın dibindeki kırmızı şarapla aynıydı.
"Ne demek bu davadan geri çekiliyoruz?"
Maria titreyen ellerine hakim olamazken onları hiddetle saçlarının arasından geçirdi. Derin derin nefesler alıp vermeye çalışıyordu ancak ne yaparsa yapsın soluk borusunu tıkayan pis havaya engel olamıyordu. Karşısında tüm mahçubiyeti ile duran Nam Shin, ne diyeceğini bilemez bir şekilde dudaklarını birbirlerine bastırıp kafasını ofis camlarına çevirdi.
"Bay Choi ile konuşacağım."
Maria'nin somut bir şekilde siniri yerleştirdiği cümlesinin ardından kapıya yönelen Maria'yı kolundan tutarak durdurdu Nam Shin.
"Maria bekle, Bay Choi burada değil."
"Ara o zaman buraya gelsin!"
Hiddetle bağırdı ve kolunu Nam Shin'in elleri arasından kurtardı. Sinirini anlatacak tek bir kelime yoktu ancak aynayı yüzüne tuttuğunuzda yeni bir kavram Maria'nın yüzünün yansımasında can bulabilirdi. Çok öfkeliydi.
"Buraya da gelemez Maria. Sakin olmaya çalışır mısın lütfen?"
Nam Shin, duygu kontrolünü sağlamış bir şekilde Maria ile gayet sakin bir tonla konuşuyordu ancak bu Maria için geçerli değildi. Yaklaşık yarım saattir, sabahın köründe emniyete geldiğinden beri, saçlarını çekiştirip duruyor kendilerine ayrılan ofisin içerisinde üç buçuk atıyordu.
"Nam Shin anlamıyor musun? O davanın elimizden kopup gitmesine izin veremeyiz. Yüzdük yüzdük kuyruğuna geldik. İşler bu raddeye kadar gelmişken ve bu işin içerisinde ben varsam başladığım işi yarım bırakmam."
Tiz bir sesle binbir parçaya ayrılan cam kırıkları kadar keskindi Maria'nın dili. Dudaklarına her değişinde bir jilet misali onları hırpaladı.
"Haklısın, Maria haklısın... Ancak Bay Choi'nin de yapacağı bir şey yok. Emir yukarıdan."
Maria, odanın içerisini turlamaya bir son verip durdu ve hızla Nam Shin'e baktı. Kaşları çatılmış dolgun dudakları hafifçe aralanmıştı. Gözlerindeki bakış, diline dökülen kelimelerin eskizi niteliğindeydi. Bu gece bir istisna olmasını istemişti. Birkaç saat öncesine kadar huzuru bulduğu adamın kollarında yine o huzuru tadarak uyumayı dilemişti ancak niye hiçbir şey isteği doğrultusunda ilerlemiyordu? Kadehin dibindeki son damla şarabı içmiş miydi?
