✖ KAZA ✖

551 149 19
                                    


2. BÖLÜM:

ESKİYE DÖNÜŞ ...

16 yaşında lise 2 öğrencisiydim. Kaliforniya'nın en ünlü caddesinde yaşıyorduk. Daha yeni saçlarımı sarıdan siyaha boyamıştım. Kendimi değiştirmeye ihtiyacım vardı.

Okula gitmek için Lucy'i bekliyordum. Yolun karşısındaki caddeye geçip beklemeye başladım. Her zaman Lucy'le birlikte okula giderdik.

Lucy'le bir birimizi çok eskiden tanırdık, çok iyi arkadaştık. Hatta arkadaşlıktan bile öteydi bizimkisi. En zor zamanlarda, en iyi zamanlarda hep birlikteydik hiç ayrılmazdık. Lucy güzel ve zeki bir kızdı. Sarı saçlı kocaman siyah gözlere sahipti. Erkekler onla çıkmak için kavga etiklerini bile görmüştüm. Ama onun kalbinin tek sahibi Dylan'dı. Dylan'la nişanlıydılar. Ama ben hiç Dylan'ı görmemiştim.

Ayakta dura dura bacaklarım ağırdığı için kaldırıma oturdum. Önümden geçen arabaları saymaya başlamıştım. Demeki bu günde okula geç kalıcaktık. Neyseki Lucy iki dakika sonra gelmişti.

"Kızım MÜKEMMEL olmuşsun" dediyerek beni süzmeye başldı.

"Abartma sende" dedim "sen benden daha güzlsin "

Lucy önüne gelen bir tutam saçı kulağının arasına sıkıştırarak
"şımartma beni lütfen" dedi. Bende gözlerimi devirdim.

"hadi gidelim artık şu okula. Sen dün akşam nereye park ettin arabayı?"

Lucy dün akşam sekiz civarlarına bize gelmişti. Benim odamda film izlemiştik. Lucy 'de giderkene arabasını evimin yakın olduğu bir yere park edip öyle gitmişti. Ve sanırım otobüsle gelmişti. Hep yapardı bunu kendileri pek araba kulanmayı sevmezde...

"Sizin evin arka sokağında" dedi, "Sen bekle ben arabayı alıp geliyim "

Lucy arabayı almaya giderkene bende beklemeye koyuldum. Kesinlikle 1. derse yetişemiyecektik. Aslında hiç bir zaman 1. derse yetişmiyorduk.

Lucy 5 dakika sonra geldi. Tam önümde durarak arabanın penceresini açtı. Havalı bir görünüm sermişti.

"Atla bebek " dedi yine göz devirdim.Arbaya bindiğim gibi pencereyi açtım, Sonrda müzük. Ben müzik açtığım sırada Lucy'de arabayı çalıştırmıştı. Okulumuz ne az nede uzaktı. Lucy'le aynı okula gitmemiz bir şans gibiydi.

"Aynı okula gitmemiz çok iyi oldu" sanki Lucy'le aynı şeyi düşünüyormuş gibi geldi bana.

"İnanırmısın bende tam bunu düşünüyordum" Lucy yoldan gözlerini çevirip bana gülümsedi. Karşılık olarak bende ona.

15 dakkika geçtikten sonra ben camdan yolu izliyordum. Lucy ise arabayı sürüyordu. Arabının komidinde duran Lucy'nin telefonuna mesaj gelmişti.

Lucy "Ah kesin Dylandan." diyerek telefonu eline aldı benim baktığımı görünce bana hafif bir tebesümle güldü ama ben hayla Lucy'e bakıyordum.

Lucy gelen mesajı okurkene telefona uzun uzun baktı.Ben kaşlarımı çatım.

"Lucy bir sorun mu var?" Lucy sorumun karşısında arabayı süren eli telefonu alarak camdan aşağı fırlatı.

"Lucy ne yaptın sen?" ben oturduğum yerden bedenimi Lucy'e çevirdim. Yüzüne iyice baktığımda yüzü yaşlarla doluydu ağlıyordu.

"Bak Jess" dedi normalde adımla hitap etmezdi.

"Sen benim en iyi arkadaşımsın. Ama artık yolarımızı ayırma zamanı geldi. Kendine iyi bak. " diyerek arabayı durdurdu.

" Delirdin mi sen? ne yoları ayırma fikri. Niye ayrılcakmışız gibi sözler söyliyorsun, bana aklını başın topla" ilk defa Lucy'e bağırmıştım.

"İN ARABADAN JESS " diyerek bağırdı. Arabadan çıkarak benim tarafa geldi. kapıyı açarak kolumu tutup arabadan çıkardı. Bu tepkiye bende yere düştüm gözlerim dolmuştu ne olmuştu şimdi o mesajda ne vardiki birden değişiti?

Lucy arabaya binerek gaza bastı çok hızlıydı her an her şey olabilirdi. Ben hemen aya kalkarak arabanın arkasından koşuyordum Sank yetişecektim.
Yolun sağ köşesinde büyük bir duvardan yapılan resimler vardı. Arabayı son gaz sürürken birden o yöne saptı. Ben daha hızlı koşuyordum aklıma kötü şeyler geliyordu ben koştukça ayağımdaki conversler acıtıyordu. Araba dahada hızlandı duvara dahada yakınlaştı. Ben yetişemeyeciğimi anlayıp durdum artık bekleyecektim.

Araba duvarın karşısında tuzla buz olurken ben dehşetle bakıyordum. Refleks olarak yada ağladığım için ağzımdan hıçkırık kaçtı. Yine koşmaya başladım arabanın önü mahvalmoştu arabanın arkasından dumanlar çıkıyordu. Kaza yerine geldiğimde dumanlar aleve dönmüştü. Gittmesem mi diye durdum ama arkadaşım ordaydı diyerek komşmaya başladım. Sanki kalbim ağzımda atıyordu.

Arabanın tam arkasındaydım ki birden patlama oldu. Hissediyordum herşeyi.Evden çıkarsınız, başınıza geleceklerden habersiz. Sonra da herşey olur. ŞİMDİ Kİ OLDUĞU GİBİ.

JUST A DREAM  #Wattys2015Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin