HAİKYUU TEPKİ! (İstek tepki ve One Shot)

Miya Osamu

Ben ikizlerden en çok Samu'yu seviyorum.

Ya siz aşkomlar?

Sınıfın hatta okulun en sessiz öğrencisiydin galiba?Gün içinde insanlarla olan diyaloğun sınırlıydı.Buna rağmen ortalama bir başarı derecesine sahiptin ve yazılı sınav panosunda mutlaka ilk 20'nin içindeydin.İnsanlarla hiç konuşmuyor değildin tabi ki.

Seninle diyaloğa girdikleri zaman elinden geldiğince uzun cevaplar verip,nazik ve güler yüzlü olmaya çalışıyordun.O kadar sessizdinki bazen insanlar seni unutuyordu ama buna alınmıyordun.Normaldi senin için.Ama dedikleri gibi "Birileri seni izler."

O 'birileri' Osamu'ydu.Ne şanssa artık iki yıl üst üste aynı sınıfa düşmüştünüz ama bir elin parmaklarını geçmeyecek kadar konuşmuştunuz.Fakat Osamu bu konuşmalar içinde senden etkilenmişti.Sesinin çok hoş bir tonu olduğunu düşünmüştü yada gözlerinin ne kadar güzel olduğunu...Ve o seni nerde olursan ol fark edebiliyordu.

Tabi seni okuldakilerden ayıran belli şeyler vardı.Mesela tüm kızlar kırmızı yada siyah kurdele kullanırken sen sarı yada lacivert kullanıyordun.Okul ceketinin rengini sevmediğin için sarının güzel bir tonunda hırka giyiyordun ki bu zaman zaman süveterde olabiliyordu.Okulda dizine kadar çorap giymeyen nadir kızlardandın ve bileğine kadar olan çorapların daima beyaz olurdu.Ayrıca çatıya çıkmaya cesareti olan tek kişiydin.

Sapıkça gelebilir ama o senin tüm hareketlerini ezberlemişti.Tenefüste ve öğle aralarında çatıya gidip eskiz defterine bir şeyler çizdiğini biliyordu ve bu yüzden bahçede her zaman çatıyı görebileceği yerlere oturuyordu.Sana açılmayı çok istiyordu ama ne tepki vereceğinden emin değildi.Hala nelerden hoşlandığını yada nelerle ilgilendiğini bilmiyordu.Bu yüzden o da seninle ilgilenmeye başlamaya karar verdi.

Rahatça konuşabileceğiniz tek yer çatıydı.Seninle uzun süren bir konuşma yapmak istediği için öğle arasında çıktı çatıya.Tellere yaslanmış saçların uçuşurken bir şeyler karalıyordun.Sessizce gelip yanına oturdu ve kafasını defterine yöneltti.

-Güzel çiziyorsun.

Kafanı döndürdüğünde Osamu'nun sana bakan mavi gözleriyle buluştu gözlerin.

-Üzgünüm,seni fark etmedim.Bir şey mi soracaktın?

-Hayır sadece öğle arasına seninle geçirmek istedim.

-Öyle mi?Neden?

Biraz afallamış gibiydi çünkü böyle tepki vermeni beklemiyordu.

-Hep yalnızsın ve yanına gelmek istedim.

-Diğerleriyle iletişim kurmak zor.

-Ama benimle konuşuyorsun?

Buna nasıl cevap vermeliyim?

-Benimle konuştuğun için...Aksi takdirde biriyle ne konuşulur bilmiyorum.

-Örneğin nelerden hoşlandığını sorabilirsin.Ben yemek yemekten hoşlanırım.

-Gördüğün gibi resim çizmek hoşuma gidiyor.

-Bakabilir miyim?