Bu kitabın vatana,millete ve dünyaya hiçbir faydası yoktur!
(Başladığımda 10.sınıftaydım şimdi üniversiteye gidiyorum ve hayır hiç utanmıyorum next question)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Ah yüreghim yanio+bu tepkiyi ne kadar uzun tutarım bilemiyorum angst yazmak benim için çok zor başından özür dilerim.)
Hinata:*Ölümünün 2.yıl dönümüydü.Hinata bir türlü öldüğün gerçeğini kendine kabullendiremedi.Sadece yalnız kaldığınızda senin hayalinle konuşuyordu,onunla uyanıyor ve onunla uyuyordu.Yalnızken senin ona arkadaşlık ettiğini düşünüyordu.Hinata o gün geldiğinde durgunlaştı.Okuldan eve gelince alışılmadık bir şekilde sessiz bir biçimde odasına çıkıp yatağına attı kendini.*
-O gün geldi Chibi~chan?Gene geldi.
*Sağ tarafına dönüp yanında oturan hayaline baktı.*
-Sana sarılmak istiyorum.
*Kısa bir süreliğine sustu ve beynindeki ses ona şöyle dedi;*
-Hinata,ben öldüm.Bunu biliyorsun,değil mi?
-Uyumak istiyorum Chibi~chan.Belki rüyamda sana sarılabilirim.
-Kabullenmen gerek Hinata.
*Elini hayaline doğru uzattı.*
-Seni seviyorum.
•••••••••••••••
Kageyama:*İki gün sonra onun için zor bir maçı vardı ve ne yapacağını bilmiyordu.O gün fazla dalgındı ve odasından hiç çıkmadı.Uzandığı yatağında voleybol topunu parmaklarıyla sektiriyordu ki topu tutup durdu.Bir süre tavana baktı ve doğruldu.Hemen duvarında ikinizin yan yana asılı duran formalarımıza kaydı gözleri.Seninki 8 onunki 9 numaraydı.*
*Sonra ona imzalayıp verdiğin mikasa topa baktı.O sırada beynin içinde sesin ona seslendi.*
-Kageyama!
*Formaların olduğu tarafa tekrar baktı.Orada kendi formanın önünde durup gülümsüyordun.Kageyama'nın yüzünde acıyla karışık bir tebessüm oluştu.*
