Baby ~seongsang~ ✓

[•]

Seonghwa

Dudaklarında kaçan hıçkırık ile hızla bana sarıldı. "Hepsi benim *hıck* yüzümden..."

Omuzunu sıvazlayıp onu kendimden ayırdım ve yüzünü ellerimin arasına alıp burnunu öptüm. "Önemli değil bebeğim."

"Ya bir şey olsaydı? Ya ölseydiniz?" Daha çok ağlamaya başladığında onu kucağıma çekip sarılmamızı sağlamıştım.

"Aşkım... biz iyiyiz abinde iyi sadece benim dikkatsizliğim yüzünden oldu ve ikimize de bir şey olmadı."

"Ya olsaydı?"

"Yeosang. Yeter ağlamayı kes. İyiyiz diyorum."
Sert sesimi duyduğunda ağlaması kesilmiş ama yerine iç çekişleri vardı.

Çenesinden tutup dudaklarını öptüm. "İyiyim meleğim doktor gelsin zaten çıkmamız gerektiğini söyleyecek bak."

Başını sallayıp boynuma gömüldü ve bende saçlarına gömülüp güzel kokusunu içime çektim.
"Özür dilerim."

"Yeosang!"
Boynumu öptüğünde elimi boynuma yerleştirip oynamaya başladı.

"Hong nasılsın?"
"İyiyim sonunda benim varlığımı farkedebildiniz.."

Yeosang kucağımdan kalkıp tekrar ağlamaya başladı ve bu sefer Hong Joong'un kucağına çıktı. "Yeosang ağlama bebeğim biz iyiyiz."

"Nasıl ağlamayayım? Ölüyordunuz benim yüzümden."

"Yeosang zaten araba yavaş gidiyordu, sadece çarpmanın etkisi ile başımızı vurduk ve o da bizim suçumuz emniyet kemerini takmadığımız için böyle oldu."

Hong Joong açıklama yaptığında Yeosang omuz silkip sıkıca sarıldı Hong'a

Kapı açıldığında içeriye sürekli Yeosang ve Wooyoung ile ilgilenen doktor girdi.

"Bu sefer şaşırttınız beni.. Yeosang hayretler içersindeyim." Yeosang ona dil çıkartıp Hong'a döndü. "Şuna bir şey söyleyin benimle uğraşmasın zaten depresyondayım."

Kahkaha atıp güzel yüzüne baktım. Evet hepsi onun yüzündendi. Eğer bana yolun ortasında öyle bir fotoğraf göndermeseydi böyle olmayacaktı. Tamam fotoğrafta bir şey yoktu normal haliydi ama sabahki şortu gözümün önüne gelince bir an aklımı kaybettim

Sikiyim ya.

"Yeosang ikiside turp gibi merak etme sadece röntgen çektirdik ve sonuçlar geldi. Gayet sağlıklıklar yani eve gidebilirsiniz."

Kız konuştuğunda Yeosang ayağa kalkıp kıza sarıldı. "Teşekkür ederimm hadi abi kalkın. Ya da kalkmayın ama ikinizi ben taşıyamam ki.. San ve Wooyoung'u çağırayım onlar gelsin birlikte gidelim."

Yeosang endişe ile konuşurken yattığım yerden kalkıp etrafta koşuşturan minik bedeni kollarımın arasına alıp sıkıca sarıldım.

"Ben iyiyim sadece başımızın çarptık Yeosang."
Yeosang endişe ile gözlerime bakarken eğilip burnunu öptüm. "Gerçekten iyiyim."

Biraz rahatlamış gibi gözükmüş ardından Hong'a dönmüştü. "Sen iyi mis- ne ara çıktı bunlar ya?"

Kıkırdayıp elimi beline sardım ve birlikte odadan çıktık.

"Eğer ağrın olursa hastaneye gelirsin ama ağrın olcağını sanmıyorum. Her ihtimale karşı iki gün evde dinlenin." Yeosang dikkatle dinlemiş ardından başını sallamıştı.

"Tamam noona merak etme onlara ben çok iyi bakarım." Yeosang küçük çocuk gibi elini yukarı kaldırmış ve kollarını yukarı kaldırıp olmayan kaslarını ortaya çıkarmıştı.