Last Smile || Kyungyeon

2

"Hepsi öldü." dedim şokla bakarken "Kyungsoo dışında hiçbirini tanımıyorum ama Kyungsoo yıkılacak." dedim oflayarak ve burnumu çekerek.

"Kyungsoo senden daha az ağlar eminim." dedi Tzuyu ve gözlerini büyütüp oflayarak arkasına yaslandı "Üzüldüm ben de. Sonuçta aynı yaştayız ve onlar öldü işte kötü yani."

"İçim ürperdi." diyerek ayaklandım ve telefonumu elime aldım. Elime aldığım gibi de gözlerimi devirdim "Bu gerizekalı niye beni elli defa aramış?"

"Baekhyun mu?" dedi Tzuyu umursamaz bir ses tonuyla. Kafamı salladım ve ona döndüm. Tzuyu umursamaz ifadesini bozmadan konuşmaya devam etti "Nayeon bugün okul çıkışı oraya gideceğini biliyordu. Mantıken merak etmiştir. Ne kadar anlaşamasanızda kardeşin yani."

"Çok mantıklı." dedim ve hızlıca Baekhyun'u aradım. İlk çalışın yarısında açtı.

"NEREDESİN SEN NAYEON?" diye bağırdığında ofladım ve "Bağırma gerizekalı yeterince gerildim zaten." diye susturdum onu ve devam ettim konuşmaya "Hastanedeyim."

"Ben biliyordum." dedi ve devam etti konuşmaya "Kötü müsün?"

"Benim bir şeyim yok biz girmemiştik kafeye." dediğimde Baekhyun büyük bir oh çekti ve konuşmaya sonlarına doğru ses tonu yükselecek şekilde devam etti "Aklım çıktı gerizekalı. İyi de sende bir şey yoksa niye hastanedesin sen... Lan Tzuyu'ye mi bir şey oldu?"

"Hayır o da iyi." dedim ve  somurtarak yürürken. Baekhyun birkaç saniye durdu ve bağırdı "LAN KYUNGSOO!"

"Aynen öyle." dedim ve derin bir nefes aldım "Tüm arkadaşları öldü."

"NE?" diye bağırdı Baekhyun ve tahminimce bir anda duyunca olduğu yerde fırladı "ABİ O ÇOCUKLARLA KANKA OLMAK ÜZEREYDİM!" 

"Sen olmak üzereydin Kyungsoo'nun en yakın arkadaşlarıydı." dedim ve iç çektim "Yıkılacak."

"Sana bir şey olmadı benim derdim o." dedi Baekhyun ve ofladı "Gerizekalı madem bir şey olmadı neden telefonları açmıyorsun?"

"Sen beni merak mı ettin?" dedim sinir bozucu bir şekilde. Baekhyun sustu  ve "APTAL!" diye bağırarak telefonu suratıma kapattı. Tzuyu kafasını bana çevirdi ve "Nayeon cidden aptalsın." diyerek başka tarafa döndü.

"Do Kyungsoo'nun arkadaşları siz miydiniz?" diye çıktı doktor Kyungsoo'nun odasından. Ben yerimden fırladım ve doktora döndüm.

"Durumu iyi şu görebilirsiniz." dediğinde Tzuyu'nin yanına oturdum ve derin bir nefes aldım. Tzuyu omzunu sıvazlayıp sırıttı ve doktora teşekkür etti.

"Ölüyordum korkudan." dedim ve derin bir nefes aldım. Sonra da ayaklanıp Tzuyu'yle beraber Kyungsoo'nun odasına girdik çakma sırıtışlarla.

Kyungsoo bizi görünce gülümsedi ve "Sizi orada görmemiştim." dedi.

Görmedin çünkü yoktuk Kyungsoo senin için gelmiştim ama az kalsın ölünle karşılaşacaktık...

"Biz de tam oturmaya gelmiştik o sırada seni çıkarttıklarını gördük nasılsın?" dedi Tzuyu gülümsemesini hiç bozmadan. Ben olsam kesin batırır ağlamaya başlardım...

"İyiyim galiba." dedi Kyungsoo ve öksürdü "Bu da normaldir herhalde."

"Geç çıkarttılar sizi sanırım arkalarda mı oturuyordunuz?" diye sordum sesimi titretmemeye çalışarak. 

"Her zamanki gibi." dedi ve gülümsedi. Ama sonra gülümsemesi bir anda soldu "Bizimkileri görmedim onlar nerede?"

Beklediğimiz sorunun gelmesiyle derin bir nefes aldım ve Tzuyu'yle birbirimize baktık. Onun da gülüşü soldu saniyesinde.