fire on fire | yoonmin ✓

1; Bizim hikayemiz başlarken bile buruktu sevgilim.

Rauf & Faik - детство (childhood) bu şarkıyı bana o armağan etmişti, şarkımız var diye çok sevinmiştim. Artık nefret ediyorum bu şarkıdan. Ama siz sevin.

•25062021 / 01.36

Onu sevişimi kime anlattıysam, hepsi onun yerinde olmak istedi.

İlk aşkım, tek benliğim, rüyam..

Sıradan ve monoton geçen hayatımı bir kenara bırakıp telefonumu yeniden elime almıştım, özel hayatım yeterince bıktırıyordu beni. Kafamın dağılmasına yardım eden telefonuma gerçekten minnettardım. Ekran kilidini açtıktan sonra hızlıca İnstagram hesabıma girdim. Bir kaç mesaj vardı fakat önemseyecek değildim, öylesine mesajlarına cevap verdiğim insanlardı.

Bildirim kutumda bir kaç şey bulunuyordu, onlara da kısaca göz attıktan sonra biraz altlara ulaşıp arkadaş önerilerine göz attım. 1 aydan daha fazladır, önerilerime genç bir çocuğun hesabı çıkıyordu sürekli. Bazen kendimi onun profilinde, takiplerinde, takipçilerinde veya fotoğraflarında gezerken buluyordum, yanlızca 3 fotoğrafı vardı. Aralarından en çok aynadan çekilmiş, black-white temalı bir selfie fotoğrafı hoşuma gitmişti. Ne garipti değil mi? Onu tanımıyordum bile, fakat ona çekilmekten başka birşey de yapamıyordum.

Aradan bir kaç hafta geçmişti, fakat ben onun profilinden bir gün olsun çıkamamıştım. Beni ona çeken bir şeyler vardı, eminim. Kendime engel olamıyordum, kafayı yiyecek gibi hissediyordum. Konuşmak istiyordum fakat çekiniyordum da. Telefonu sertçe önümdeki çalışma masama bıraktıktan sonra ellerimi saçlarıma çıkarıp hafifçe çektim. Kendime gelmem gerekiyordu. Acilen kendime gelmem gerekiyordu.

Telefonumu yeniden elime aldığımda "Ortak arkadaşlar" yazan yere bastım. En yakın arkadaşım vardı içlerinde, sınıf arkadaşım. Bu bana güzel bir bahane olmuştu, belaya bulaşacağım ya sebepsiz olamazdı bana göre. Tanrıya küçük bir yalvarmadan sonra hafifçe "Takip et" tuşuna bastım ve küçük çaplı bir heyecan yüzünden çığlık attım. Buna neden bu kadar mutlu olduğumu bilmiyordum bile, inanın ki aklımı yitirmiş gibiydim. Tanımadığım birine takip isteği attığım için heyecandan çığlık atmıştım..

Geçen bir kaç dakika sonrasında o da beni takip etmişti! "Tanrı'm inanamıyorum, o da beni takip etti. Gördün mü, takip etti beni!"

Evdekilerin heyecanlı fısıltımı duymaması için hemen elimi dudaklarıma kapadım. Beni böyle göremezlerdi, çok soru sorarlardı, olmazdı. Heyecanımı büyük bir ustalıkla saklayıp küçük kalp çarpıntılarımı hiçe sayarak İnstagram'da gezinmeye devam ettim. Onunla en kısa zamanda konuşmak da istiyordum, fakat nasıl yapacağım konusunda hiçbir fikrim yoktu..

Çok özür dileyerek söylüyorum, bölümler kısa ve 10 bölümcükten oluşan mini bir fic olacak muhtemelen. Yaşadığım bir çok şey silindi zihnimden, fakat olabildiğince yazmaya çalışacağım. Sizi seviyorum. <3