My Husband's Secretary (TAGALOG)

30

MAXINE

Matapos ang mainit naming tagpo sa banyo ay nagsimula na kaming magbihis papunta sa inihanda nyang dinner para ngayong gabi. Halos mapanganga ako sa pagkamangha  dahil sa ganda ng yate. Maraming
nag-gagandahang ilaw ang nakapalibot sa buong yacht. Sa gitna ng deck ay mayroong isang lamesa na may dalawang silya. Sa gitna ng lamesa ay may nakalagay na mamahaling kan de Iabra sa s'yang nakadagdag sa ganda ng paligid.
"W-What is this?" hindi makapaniwalang tanong ko sa kanya nang tuluyan na kaming makasama sa yacht.
"I want to make this experience memorable. I may not remember you but we can create new memories for our last remaining days na magkasama," nakangiting turan nya.
I can't find my voice. I don't know what to say. These are all too overwhelming. I should be the one making these, not that I'm complaining. Punong-puno ang puso dahil sa umaapaw na kaligayahan dulot ng simpleng dinner na inihanda ni Hunter. Pakiramdam ko ay ako na ang pinakamaligayang tao sa buong mundo.
"I-I don't know what to say," nauutalat naluluhang turan ko sa kanya.
"You don't have to say anything. Because starting today, we haven't met each other," nakangiting turan nito habang dahan-dahan akong inaaakay patungo sa lamesa.

"What do you mean?" naguguluhang tanong ko sa

kanya. Hindi ito agad nakasagot sa aking tanong.

Bagkus ay inintay muna nitong pareho kaming maka-upo ng maayos bago nagsalita.
"I'm Hunter Antonious Lorenzana. You are?" wika nito ng sa wakas ay muli itong magsalita. Inabot nito ang isang kamay at inilahad iyon bilang tanda ng pagpapakilala.
"What?" naguguluhan ngunit nakangiting turan ko sa kanya.
"I want us to start from the start. Kalimutan natin ang ating mga nakaraan at sa loob ng isang buong linggo, ituring natin ang bawat isa na bagong magkakilala. Walang kahit na anong alala ng isa't isa,"
nakangiting turan nya habang hindi pa rin ibinababa ang

kanyang nakalahad na kamay.

Naiiling na tinanggap ko ang kanyang kamay. "Nice to meet you, Hunter. I'm Maxine De Angeles-Loren-" Mabilis kong pinigil ang aking sarili na ituloy iyon. "Maxine De Angeles," pagtatama ko, "You can call me Max," dagdag ko pa.

"Nope, I'm going to call you Maxine," mabilis nitong turan. "I don't like calling you Max, it reminds of
Maximus. Why the hell did your names sounds so alike?"

may inis na turan nito.

Naiiling akong natawa dahil sa nababakas kong selos sa kanyang mukha dahil sa pagbanggit pa lang ng pangalan ni Maximus.
"He's a friend. His your friend actually, you're the one who introduced him to me," kwento ko pa.
"Urgh! Tell me why the hell did I do that?"

Hindi ko napigilang mapabunghalit ng tawa dahil sa pagkakagusot ng mukha ni Hunter. Mas lalo lamang kumunot ang noo nito ng marinig ang malakas kong

tawa.

"What's so funny, Little Miss?" tanong nito habang mariin akong pinaningkitan.
"Nothing. Ijust find it funny that you seems to be jealous of Maximus being close to me when you just met me," pang-aasar ko sa kanya.
"Well, may I remind you, My dear, that the moment you let me taste that sweet bud between your leg,you're already mine," he said before looking at me with too much intensity in his eyes.

"Aren't you a bit possesive? After all, I just me you today," I answered, teasing him.

"That's my charm, My dear," nakangising sagot nito. Naiiling na ko ang aking atensyon sa pagkain.
Tahimik kaming kumakain at parehas na nakatungo sa

aking mga pinggan. Sabay kaming nag-angat ng tingin nang dumating ang waiter upang magserve ng wine.
"So, what's your favorite food?" tanong ko sa

kanya. Marahan kong kinuha ang baso ng wine at saka
.
ryon rnrnom.

"Well, I love steak," sagot nito, "Not seafood, apparently," dagdag nito bago mahinang tumawa.
I chuckled when I remember our first night here. I was so confident of serving him a lot of seafoods and it turns out that he's allergic to eat. I don't know what's Hunter's reason for lying and I don't know if I would ever get a chance to ask him why.