Bu sefer ki çirkin olduğu kadar fakir bir kızın hikâyesi.
O hem burslu, hem ezik, hem çirkin, hem de fakir bir kız.
Ama bunlara rağmen bir kolej de burslu olarak okuyan bir kız. Fakir ve çirkin olduğu kadar dersleri de bir o kadar iyi. Okul 1.'si...
Size yazdığım kitaplarla ilgili bir açıklama yapacağım. Hepiniz, hatta çoğu kişiniz neden 'ezik konulu' kitaplar yazdığımı merak ediyor ama çekindiğinden soramıyor olabilir. Tabii soranlarınız da var aranızda.
Neden mi sürekli 'EZİK KONULU' hikayeler yazıyorum?
Çünkü yazdığım bütün kitaplarda aslında kendimi anlatıyorum ben. Kendi iç dünyama, (daha doğrusu sizin neler yaşadığımı bilmediğiniz dünyama) yolculuk yapıyorum.
Evet, doğru okudunuz... Bende okul zamanlarımda o yazdığım, kitaplarda yaşattığım 'ezik' kızlardaydım. Ve bunu da hiç utanmadan dile getirebiliyorum. Çünkü kimseden ne bir utancım, ne de bir çekincem var. Bende sizler gibi Allah tarafından yaratıldım nihayetinde.
İlkokul 1. sınıftan, lise 3"e kadar gözlük takıyordum. Yüzümde çok fazla sivilce vardı. Saçlarım kısaydı. Çok fazla kısaydı. Öyle ki, erkek saçı gibiydi. Uzadıkça alışkanlığım yüzünden kestirirdim. Hatta benim okuldaki lakabım 'ezik' değildi. 'Erkek Fatma'ydı. Çünkü tam bir erkek gibi davranıyordum. Ama hiçbir erkekle konuşmaz, hatta göz teması bile kurnazdım. Herkes benimle alay eder, dalga geçerdi. Hep uğraşırlardı. Öğretmenlerim hariç. Çünkü sınıf birincisi, okul ikincisiydim. Sadece bir tane çok yakın arkadaşım vardı. Bir o iyi davranırdı bana. Babalarımız da çok yakın arkadaşlardı.
Sadece kitaplarda yazdıklarımın aksine... Zayıftım. Kilolu falan değildim yani. Ve bir tane fark daha. Kimseye aşık değildim. Maddi durumumuz da çok kötüydü. Yani yazdığım o baş karakterlerim gibi zengin de değildim. İşte bende olmayan şeyleri, hayallerimi de yazıyorum aslında kitaplara.
Mesela kim zengin, bir villası olsun istemez ki?
Benim abim yok. Ama abimin olmasını da çok isterdim. Kimseyi sevmiyordum ama hayallerimde ki erkeği yazdığım hikayelere yansıtıyorum. Yani aslında hayallerimdeki erkeği, hayallerimdeki beni güzel sevmesini istediğim erkeği yazıyorum...
Sonra lise 3 bittiğinde, yaz tatilinde kendimi değiştirmeye karar verdim. Elbette dövüş kursuna falan gitmedim. Onunla uğraşacak kadar vaktim yoktu. Ama gözlüklerimi çıkardım, yüzümdeki sivilceleri yok ettim. Artık pürüzsüz bir cildim var. Vücudum zaten görünüşümün aksine çok iyiydi. Gerçekten manken gibi bir vücudum var. Kendimi övmek için söylemiyorum, yanlış anlaşılmasın. Hep böyle manken gibi bir vücudum olduğunu söylerler. Ki beni burada tanıyanlarda bilirler zaten. Saçlarımı da son zaman hiç kestirmemiştim. Uzamışlardı belime kadar. Zaten rengi çok güzel. Ben beğeniyorum. O yüzden hiç boyatmadım. Rengi kumral. Kullanıcı adıma dikkat etmişsinizdir diye düşünüyorum.
Kendimi değiştirdikten sonra, okul açıldığında ise o ilk gün... Okuldaki erkekler benden gözlerini alamadılar. Herkes, 'bu kız kim?' diyip duruyordu. Gerçekten. Tanıyanların sayısı çok azdı. Ama ne gariptir ki öğretmenlerim hemen tanımışlar, ama çok şaşırmışlardı.
Ve erkekler artık hep peşimden koştular. Beni bırakmadılar. Okula yeni kaydolan kızlar olmuştu. Onlarla arkadaşlık kurmuştum. Ben değişmeden önce bana yapmadıklarını bırakmayanlarla değil. Ve yine erkeklerle hiçbir muhatabım olmadı. Lise 4 tam da böyle geçmişti. Okul biteli 4 yıl oluyor. Şu an 22 yaşındayım.
İşte bu yüzden... Lütfen önyargılarınızı bir kenara bırakıpta okuyun kitaplarımı. Ben öyle hikayeler yazıyorum diye gerçek hayatta hiçbir kızı aşağılamıyorum, küçümsemiyorum... Ben öyle biri değilim, olmam da. Aksine, ben hepsini de koruyorum gerçekte de. Dövüş öğrenmedim ama oldukça sert, katı bir karakterim vardır. Bana bir bakan, ona gönderdiğim kötü bakışlar sayesinde bir daha bakamıyor. Öfkeli bakışlarım yüzünden göz teması bile kuramıyorlar. Dövüş dersi almadım fakat kız - erkek fark etmez, gerektiğinde onlara derslerini çok iyi vermesini biliyorum.
Beni sadece buradan tanıyabilirsiniz, ama içimi, karakterimi, neler yaşadığımı bilemezsiniz. Hee, bilenler var mı? Evet. Onlarda kendilerini iyi biliyorlar zaten.
Tekrar söylüyorum. Lütfen önyargılı olmayın. Öyle okuyun kitaplarımı. Ayrıca yazdığım hikayelerimi de beğenenler çok fazla. Ben o hikayeler sayesinde tanınan bir yazar oldum burada. O hikayeler sayesinde arttı takipçi sayım. Ben yazdığım o kitaplar sayesinde tanındım. Hatta benim kitaplarımı arkadaşlarına, tanıdıklarına bile önerenler, hakkımda iyi yorumlar yapanlar var. Hee, elbette başka konulu hikayelerim de var taslak halinde. Hem de dolu. Ama benim favori konum, şu an yazmakta olduğum hikayelerimdir.
Ezik konulu hikayeler yazmaya devam edecek misin? Diye sorarsınız da, devam edeceğim. Asla da vazgeçmeyeceğim. Hatta daha taslak halinde bir sürü hikayelerim var. Final yaptıktan sonra hemen birine ani bir geçiş yapacağım.
Bence kendi hayatını, neler yaşadığını kitaplarında yaşatmak büyük bir cesaret gerektirir. Ama o bende fazlasıyla var. Çünkü herkes bunu yapamaz.
Ayrıca ben burada seviliyorum da. Bu bence çok güzel bir şey...
Medyaya kendi fotoğrafımı koydum zaten. Şimdiki halim o benim.
Buraya da koyuyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
