SWEETEST ARGUMENT (Taekook FF) [COMPLETED]

{28} HOW MANY GOODBYES?

JEON JUNGKOOK'S POV

"Hearth, I'll just go to see Taetae for one last time, okay?" Paalam ko kay Hearth. Tumingin sya sakin at nakikita ko ang sakit at guilt dun.

"Kook, you don't need to ask for my permission. You can go." Sabi nito sa malungkot na tono. "Afterall, I knew how much I ruined your love story. You cried for the past three nights and it's just too hard to watch.." Ngumiti ako at hinaplos ang buhok nya.

"Walang dapat sisihin. Desisyon ko'to sa nakaraan at desisyon ngayon ni Taetae na palayain na namin ang isa't isa. Masakit pero kailangan kong respetuhin yun." Nakita ko ang pamumuo ng luha sa mga mata nya 

"I'm sorry if I got so desperately before. Kung hindi ako naging padalus-dalos ay masaya na sana kayo ngayon. Dati ay galit ako kay Taehyung dahil kahit anong pilit ko ng sarili ko sayo ay di mo magawang mahalin ako. Ngayon ko nakikita kung bakit. Taehyung is really one of a kind and I'm such a witch for ruining the two of you." Dumaloy na ang luha nito kaya mabilis ko syang niyakap.

"Don't cry, Hearth. Masama yan para sa inyo ng bata. Wag mo ring sisihin ang sarili mo, okay? Please." Bulong ko habang hinahaplos ang buhok nya. Maya-maya lang ay tumahan na rin sya at tiningnan ako.

"Puntahan mo na sya, Kook." Sabi ni Hearth habang nakangiti sakin. "I'll leave you with Jean. Babalik din ako agad." Sabi ko at hinalikan ang noo nya. Tumalikod na'ko at naglakad palabas ng kwarto namin.

Dumiretso ako sa garahe at mabilis na sumakay sa kotse ko. Pinahinga ko ang mukha ko sa manibela habang iniisip ang mangyayari mamaya.

I asked Taehyung to meet me for the last time. I will cut the ties that connects us. I will finally let him go so we will not hurt each other again.

Hinaplos ko ang pulang bracelet na nasa kamay ko. Nakikita kong suot pa rin ni Taehyung ang kanya gaya ng sakin. Napangiti na lang ako nung maisip na maski ito ay huhubarin ko na din.

Napahinga na lang ako ng malalim at pinaharurot ang kotse papunta sa meeting place namin. Nung mai-park ko ang kotse ay mabilis akong lumabas dun. Tumingin ako sa paligid habang sinasara ang kotse ko.

"It doesn't even change a bit." Naibulong ko na lang habang naglalakad palapit sa seaside. Napagpasiyahan naming magkita sa Miraquel Seaside para dun na rin tuluyang magpaalamanan. Kinuha ko ang phone ko at dinial ang number ni Taehyung.

"Where are you?" Tanong ko nung masagot nya ang tawag. "Sa mismong harap ng seaside kungsan natin pinanood yung sunset dati." Sabi nya kaya pinatay ko na ang tawag.

Dumiretso ako dun at nakita syang nakatayo habang nakamasid sa dagat. Naging mabagal ang paghakbang ko dahil parang bumigat ang dibdib ko. Damn, I need to be brave for this.

"Tae.." Lumingon sya sakin at parang gusto ko syang yakapin ng sobrang higpit nung masilayan ko ang mukha nya.

Nasisinagan ang mukha nya ng papalubog ng araw na mas nagpaperpekto sa kanya. Napahigpit ang pagkakawak ko sa hem ng damit ko na para bang dun ako kumukuha ng lakas.

I just can't believe that I need to lose this ethereal beauty for the second time around. So, how many heartbreaks and pain do we need to face to be with each other again? Do we still have the chance? Maybe, maybe in the next lifetime.