SPijT!.,

H23

'Sanna ben je der klaar voor?' Vraagt Simone aan mij.
'Ja babe', zeg ik en ga de ziekenhuis in.

'Hallo mevrouw', zeg ik bij de balie 'mag ik weten waar mijn moeder ligt?'
Nadat ik doorgegeven heb wie ze is en haar geboortedatum en die anderen, keek de balie vrouw op haar scherm.

'Sorry mevrouw, ik weet niet waar u het over heeft, zo iemand is er niet in onze ziekenhuis.' Bambambam
'Hoe hoe hoe bedoeld u?' Vraagt Simone. 'Ze is er gewoon niet, we hebben niet zo iemand.'
Simone wou zelf opzoeken totdat ze wat achter zich hoorde; Simsimi.

'Zo noemt mijn moeder mij altijd, wie ben jij?' Zei Simone en draaide rustig om. Toen.. Toen...

'MAMAAA!, oh mama hoe gaat het? Ben je goed? Je hebt toch geen pijn?'
'Schat alles gaat goed, wat doe jij hier?' Vraagt haar moeder Alyssa.
'Eigenlijk moet ik dat vragen, jij zat bij het Havenziekenhuis?, maarja ik ben hier voor de moeder van mijn.. Mijn beste vriendin, maar ze is er niet.

'Oh meisje, heb je erg gemist schat,' zegt Alyssa, moeder van Simone.
'Ik jou ook ma, ik was erg geschrokken,' zei Simone en begon haar betraande ogen af te vegen.

Sanne, Simone en Alyssa zaten in de wachtruimte. Kiara en mama Anne zijn bij de balie en vragen dingen.

Dan komt er opeens een vrouw en een man binnen. Sanne herkent ze van ergens maar van waar? Dan ziet ze een dikke buikje met twee handen derop! Is dat haar moeder? Ze is dan wel erg veranderd, ik noem ze wel even op;

-in plaats van Bruine haren, heeft ze nu bruin met onderkant een beetje blond.
-een kleine piercing op haar neus.
-in plaats van korte krullend haar, heeft ze lange stijle haren wat nog langer maakt.
-ze heeft op 1hand 2ringen en de andere hand zag ik niets.
-in plaats van (ongeveer) niet zienbare wenkbrauwen heeft ze mooie dikke wenkbrauwen, die ze getekend heeft met wenkbrauwpotlood.
-in plaats van alleen lipgloss, heeft ze dikke roze lippenstift en een lijntje bij haar wimpers, die een beetje langs haar hoofd komen. (Vetmoooi!)
-in plaats van jogginsbroek heeft ze een strakke broek, waar haar kont uitkomt en een Dolce&Gabanna 'tShirt waar ook haar borsten beetje uitkomen.

Ze lijkt nu niet meer op een arme, zielige moeder zonder een man. Ze lijkt ook niet op een hoer, ze lijkt nu op een rijke, mooie moeder. Tenminste als zij dat is!. Ze komen ook in de wachtkamer zitten maar dan met de rug naar ons toe, dus daarom zien ze mij niet.

Wanneer mijn ogen plotseling dichtvallen, hoor ik opeens;'He daar zijn jullie!' Ik kijk om en zie David, Roos en Anne. Roos en Anne staan hand in hand en David komt voorop lopend naar een vrouw, de vrouw die op mijn moeder leek.
Ik luister nog een beetje mee en schrik:

'He hoe is het schatjes?' Zegt de man die naast de vrouw zit.
'Goed met u?' Vraagt Roos.
'Super hoor schat, hoe ging het?'
'Met Sanne?'
'Ja duh', zegt de man geiritteerd.
'Zo praat je niet tegen mijn schatje, ja!' Zegt David opeens. Dan zoenen Roos en David elkaar. Anne kan het niet aan en zoent de man naast de vrouw. De vrouw ligt te slapen en weet er dus niks van!.

'Sorry hoor, maar ja, met Sanne. Is ze erin geluisd?' Gaat de man verder.
'Ja hoor, alleen ze wou niet komen,' zei Roos.
'Vieze bitch dat ze is, dat doe je moeder toch niet aan?' Zegt Anne opeens.

Dus?? Dat is mijn moeder!. Maar het gaat supergoed met haar, nu vergeef ik haar nooit meer!

'Ja en als Sannes moeder hoort wat we uitgeflikt hebben, gaat ze heel erg kwaad worden! Ze is nu al vreselijk verdrietig, daarom noemt ze haar dochter ook Sanne. Omdat ze wilt dat die kindje precies op Sanne lijkt en zodat zij dan terug kan ik haar verleden,' zegt de man.

Mijn mond valt open, ik sta en loop er naar toe. Ik let niet op de anderen en tik mijn moeder (?) aan. Ik durf het eigenlijk niet, maar doe het toch. De vrouw wordt wakker en kijkt mij geschrokken aan.

'Sanne? Ben jij het?' Vraagt ze stilletjes.
'Ja, ik ben Sanne. En jij bent mijn moeder!' Antwoordde ik.
'Ja dat ben ik schat, wat ben jij veranderd.'
'Maar hoezo ben je hier gekomen, ik ik dacht dat je me nooit zou vergeven?'
'Ja, ja. Maaar.. Weet je wat deze kleutertjes hier uitgeflikt hebben, ze deden alsof er wat gebeurd was met je, ookal zijn we boos op elkaar er mag niks met je gebeuren. Ze zeiden dat je in het ziekenhuis lag en kleintje Sanne vroeg ofzo zou komen en al die andere shit!' Zei Sanne buiten adem en keek die kleutertjes aan, Roos moest snikken en Anne zat op de schoot van David. Volgens mij is ze nog steeds een echte hoer! Vieze vuile lelijkerd!.

'O wat erg,' zegt mama alleen en staat versteld te kijken naar de 3 kinderen. 'Meisje toch, wat ben ik blij om je te zien.'
'Mama ben jij het echt?' Zeg ik na een tijdje.
'Hahaha ja schat.'
'Maar maar hoe dan?'
'Nou k ben dus getrouwd met een politie en die is dus rijk. Hij kocht zomaar wat ik droomde, terwijl ik er niks van wist. Ik ben zelfs naar een psychiater gegaan, om je vader te vergeten. En deze meneer was te lief en te aardig dat ik gewoon op mijn gemak voelde.'
'Maar maar waarom stuurde je me domme berichtjes?'
'Nou toen nam ik pillen, die die.'
'Die wat?'
'Ik nam pillen die me helemaal gek maakte, nadat k naar de psychiater ben gegaan, las ik die berichten opnieuw. Toen besefte ik wat ik allemaal schreef, maar ja.'
'Je dacht dat het te laat was?'
'Ja ik dacht dat je je op je gemak voelde naast die eenofander Anne.'
'Dat is wel de vrouw die mijn een huis gaf, die voor mij ging zorgen, die mij naar de stad bracht om kleding te halen, die mij een zusje leerde kennen, die.. Diee vrouw gaf mij een peperdure telefoon, ze schreef mij in op een schoool!' Zei Sanne met betraande ogen.

'Schat dat maakte helemaal niks uit, ik vond je super gaaf en ik houd van je. Je bent Kiara's tweeling en ik vergeet je nooit!, je bent altijd welkom bij ons in huis schat,' zei een bekende stem. Ik draaide me om en zag mama Anne. Ik knuffelde haar en zei;

'Mama! Ik ga niet weg van huis, ik ga niet weg van mijn zusje, ik ga niet weg van mijn school, ik ga niet weg van Simone.'

'Sanne weet je het zeker?, kijk eens achter je,' zegt mama Anne, dapper ze vind het knap van me, dat ik ze niet in de steek laat.

Ik draai me om en zie mijn moeder pijn lijden met zusters, ze hebben een doek om haar heen gedragen en gordijnen gedaan waar niemand in mag, alleen mama, kleine Sanne en de zuster. Ik ga toch naar binnen, ik moet bij mama zijn, moet haar helpen. Ik pak mama bij haar hand en ik hoor een kleine stemmetje...