Miłość Gangstera

8

Cały tydzień słuchałam zachwytów mojej przyjaciółki i westchnień do bruneta o szarych oczach. Ciągle słuchałam o imprezie, alkoholu i chłopakach. 

Jest to irytujące, ale muszę przyznać, że sama się nieco nakręciłam. 

Wszędzie jest ciemno jak w dupie, a ja się wybrałam na spacer. Idealny pomysł, czyż nie? Nie dość, że bez latarki ani rusz, to oczywiście nie wzięłam nic do obrony. Ani gazu pieprzowego, ani głupiego alarmu osobistego. Muszę się przejść do sklepu. 

-Obiecuję, oddam wszystko co do grosza - słychać przerażony, męski głos

-Czy ja ci kurwa wyglądam na kogoś kto wierzy w jebane obietnice? - warknął napastnik.

-N..Nie - powstrzymuje płacz. - Błagam cię, ja mam rodzinę na utrzymaniu - strzał. Musiałam mocno przyłożyć dłoń do ust by nie krzyknąć

-Pierdolenie o Chopinie - chwila ciszy -  Gdzie. Jest. Moja. Kasa. 

Czy to jest napad? Chyba, nie. Gdyby to był napad to raczej by ten ktoś krzyczał "dawaj pieniądze albo cie zabije" czy coś w tym stylu. Powinnam zareagować? Ale jak, skoro przyszłam tu by wyjść i czuć się bezpieczna, a odkąd weszłam jestem spanikowana. 

-Nie wiem czy zdajesz sobie sprawę, ale stoisz na mojej podłodze. - czy to nie przypadkiem Król Ulicy? - To za moje pieniądze i dzięki mojej łasce jeszcze żyjesz, więc nie pierdol mi tu o rodzinie, bo gdybyś chciał ją chronić to byś kurwa do mnie nie przyszedł - podeszłam parę kroków bliżej. Widzę Lucasa, ale Lucas nie widzi mnie. 

-Błagam cię, oddam wszystko. Do końca tygodnia. Nawet dołożę za fatygę - mówi przerażony mężczyzna 

-Gdybyś oddał w terminie to by mnie tu nie było. A ja bardzo nie lubię spóźnialskich. Obyś zdążył na pociąg do nieba - brunet pociągnął za spust, a ja wydałam z siebie krzyk przerażenia. Sekundę później oczy Lucasa spotkały się z moim przerażonym wzrokiem. Niewiele myśląc ruszyłam biegiem w stronę wyjścia. 

Właśnie byłam świadkiem morderstwa. A może ten facet jeszcze żyje? Ile grozi za nie udzielenie pomocy poszkodowanemu? Jak wielki dług musiał zaciągnąć by jedyną zapłatą była śmierć?