Shelter In You (MASVEDO SERIES #2)

Kabanata 37

When morning came I am waiting for Dave to visit. I am hoping that he didn't take my words seriously. I am silently praying that he knows what I mean.

Sana alam niya na nagseselos lang ako! I am jealous! Nakatanaw lang ako sa labas para antayin kung dadating ba siya. I didn't eat because I have no appetite. I just wanna see him. Pero hindi ko siya mapuntahan.

I'm afraid that he might use my words to hurt me too. I am afraid to face him, baka ayaw na niya sa akin. I am afraid thet he's already gone.

Nanghihina akong nagkulong sa kwarto ko ng mapagtanyong hindi na talaga siya pupunta. If he has plans dapat umaga palang dito na siya.

Fuck that phone! Sino bang nakaembento niyan at papatayin ko!

"Baby" I sobbed while I'm hugging my pillow.

Ilang oras akong umiyak hanggang sa makapagdecide na maligo at magbihis. Pigil hininga kong kinuha ang susi ng kotse saka nagdrive patungo sa hotel ni Dave.

I am driving so slow because I am not yet sure about this. Nang makarating ako sa tapat ng hotel niya napatitig nalang ako habang lumuluha. What if he's not there? Paano kung umalis na nga siya? What if he really left?

"It's my fault!" Inis na sigaw ko sabay hampas sa steering wheel.

Isang oras akong naghintay sa labas ng hotel pero nagpasya narin akong umalis. 

Mga ilang oras akong nagdrive lang nagdrive  kahit wala naman akong pupuntahan. I am crying while driving and even though I am trying everything to forget about what happened it keeps on flashing on my hesd. I am terribly hurting right now.

Bakit ba kasi hindi ko maamin na mahal ko parin siya?

Hindi niya rin naman kasi sinasabi na mahal niya ako! He keeps on saying that he wants another chance. But I want more than that word. I want to hear a strong word that will make me very happy.

Nang mapagod ako sa pagdadarive agad na akong umuwi. My tears stopped from falling like they are also tired about all of this. Wala sa sarili akong nagpark saka diretsong pumasok sa bahay.

I regret everything I said.

Nang tuluyan akong makasok agad nanghina ang tuhod ko ng makita ko kung sino ang nakaupo sa couch. Dave in his longsleeves and black pants. Napatingin siya kaagad saakin at ang una kong napansin ay ang madilim niyang mga mata.

I blink so many times. He's here? To?

"Dave" mahinang tawag ko at hindi ako sure kung narinig niya.

Unti-unti siyang tumayo. I can see disappointment and regret in his eyes that made me want to cry again.

"I'm leaving....."

Hindi na natapos ang sasabihin niya kasi agad nagsitulo ang mga luha sa mga mata ko. He's eyes widened in shock because of my tears.

"Aalis ka?" I asked between my sobs.

Hindi siya nagsalita kaagad. Tiningnan niya lang ako na umiiyak sa harap niya.

"Gusto mo?"

I sob hard and shook my head again and again wanting him to know that I don't want to. I don't want him to leave. Gusto ko dito lang siya.

Unti-unti siyang humakbang palapit sa akin. Mas lalong rumagasa ang luha sa mga mata ko ng makita ang kalituhan sa mga mata niya.

"Don't" I murmured.

He curse softly and pull me closer to his body.

"Baby you're making me crazy."

"Don't leave me, I'm just jealous" pag-amin ko kaya mas lalo siyang nagmura.