𝐼 𝑙𝑜𝑣𝑒 𝑦𝑜𝑢 𝑓𝑜𝑟 𝑖𝑛𝑓𝑖𝑛𝑖𝑡𝑦 || 𝐷𝑟𝑎𝑐𝑜 𝑀𝑎𝑙𝑓𝑜𝑦

Beş

Şu sıralar çok fazla yoğunum. Bölüm geç geldiği için üzgünüm. Umarım beğenirsiniz 💚🧡

---

Yağmur damlaları, her geçen zaman daha da hızlanıyordu. Öyle ki, gök gürültüsünün sesi tüm Hogwarts'a yayılıyordu. Kütüphanedeki ders çalışmak için yanıp tutuşan öğrenciler, her seferinde yerlerinden sıçrayıp oflayıp poflayıp tekrardan kitaplarına gömülüyorlardı.

"Hey, Bethany! Gülümse!" Colin'in sürekli bir şeyleri çekme sevdası yüzünden tüm Gryffindor halkı bıkmıştı. Herkes kendi köşesine usulca çekilirken, Bethany işi olduğunu söyleyip Gryffindor salonundan çıktı. Colin hâlâ arkasından sesleniyordu.

♪

Kısa sürede sırılsıklam olmuştu. Soğuk, iliklerine kadar işlerken, o sadece gözlerini kapamış, ıslak çimenlerde oturuyordu. Annesi burada olsaydı... Ama anne veya babası burada değildi. Sadece kısa bir süre için, diye düşündü.

Jennifer, zayıf ve uzun boylu, kahverengi saçlı hoş bir kadındı. Hafif kemerli burnu, kırmızı dudakları, beline kadar uzanan saçları... Hâlâ, gençken olduğu kadar güzeldi. John ile mutlu bir evlilikleri vardı. Bethany doğduğunda, bayram şenliğine dönmüştü Carter Malikanesi.

Onlar olmadan ne yapardı Bethany? Oysa ailesi, bu cümleyi asla kurmaması için yetiştirmişlerdi onu. Kimseye ihtiyacı olmasın, kimseye boyun eğmesin. Yine de onlarsız bir hayat düşününce, midesinde bir yanma hissetmişti. Mrs. ve Mr. Carter'ın, Bethany'nin bu kadar önemsiz bir şey yüzünden ağladığını görmemesi iyi bir şeydi.

"Geçenlerde bir kitap okudum. Kitap beni o kadar etkiledi ki, haftalarca aklımdan çıkmadı. Bir sayfasında şu cümle yazılıydı; Sen bana, dünyada başka türlü bir hayatın da mevcut olduğunu, benim de bir ruhum olduğunu öğrettin."

Draco, Bethany'nin yanına, ıslak çimenlere oturdu. Bethany saniyelerce Draco'nun söylediği şeyi düşündü. "Güzelmiş," diyebildi en sonunda. Çünkü aklına ondan başka bir şey gelmemişti. Draco da, en az Bethany kadar kitaplara düşkündü. Öyle ki, Bethany bir ara kitapçı dükkanı açmayı bile düşünmüştü. Kitapların, farklı farklı binlerce dünyanın içinde olmak, istediği her şeyin en başında geliyordu onun için.

Dakikalarca konuşmadılar. Yağmur damlalarının çıkardığı ses, onların sessizliğini bastırıyordu. "Nasıl oluyor da bir insan diğer bir insanı bu kadar çok mutlu edebiliyor?" dedi Bethany, yumuşak bir tonla.

"Eğer öğrenirsem sana da söylerim." dedi, hafif gülümseyerek. "Kitap, iki çiftin yaşadıklarını anlatıyor. Bir adam, hep başkalarının istediği hayatı yaşarken, başka bir ülkeye taşınır. Adam, bir gün bir tabloya rastlar. Tablo o kadar güzeldir ki, her gün tabloyu saatlerce izler. Tablodaki kadın portesinin, hayatının aşkı olduğundan haberi yoktur tabii. Gerçekten iyi bir arkadaşlıkları olur. Ama adamın elinden bir şey gelmez. Kadına sırılsıklam aşık olur. Birlikte çokça vakit geçirirler. Kadın da, adama aşık olur. Sanki hiç sonu olmayacakmış gibi bağlanırlar birbirlerine. Bir gün adam, babasının öldüğüne dair bir mektup alır. Yeniden ülkesine döner. Bu süreçte kadınla sürekli mektuplaşırlar. Adam, işleri düzene soktuğunda,aşık olduğu kadını da yanına alıp mutlu bir yuva kurmayı planlar.

Fakat birden kadından gelen mektuplar kesilir. Adam, senelerce haber alamaz. Tekrardan, o eski içine kapanık olduğu hayatına geri döner. Adam başkasıyla evlenir, çocukları olur. Yıllar sonra, iki kişiyle karşılaşır. Sevdiği kadının hamile olduğunu ve yıllar önce doğum sırasında öldüğünü öğrenir. Karşılaştığı ikinci kişiyse, öz kızıdır."

"Ah... Gerçekten ilginç." dedi Bethany. Draco kaşlarını çattı. "Kadın, ikisinin çocuğunu dünyaya getirirken ölmüş. Adamsa başkasıyla evlenmiş. İlginç."

"Her şey daha farklı olsaydı...belki ikisi kavuşabilirlerdi." Bethany onaylarcasına başını salladı.

"Herhangi bir kitapta, yazarın hangi karakter olduğunu düşündün mü hiç?"

"Neredeyse her kitapta." Bethany güldü. O da okuduğu çoğu kitapta, yazarın kendisine ayırdığı karakteri merak ederdi...

En son yağmur durduğunda, sırılsıklam üstleriyle şatoya girdiler. Draco da, aklına kazınan o eşsiz mükemmellikteki yüzü çizime dökmek için masasına oturdu...

-Beşinci bölüm sonu :)