innocent | ninini

➳ inncnt_103

jaxvier's pov

nung medyo natagalan na kami dito, pinakain ko na si yesha. dahil medyo patanghali na. chineck siya uli ng doktor kanina. i'm delighted because she feels better from now on.

ako na mismo yung nagpakain sa kanya kanina. kahit medyo kaya niya naman, ako nalang yung gumawa. nahihiya pa nga siya, kaso okay lang naman yun sa akin.

i will treat her like my princess. okay na maging servant niya lang ako sa buhay niya. basta hahayaan ko lang siya maging masaya and i will give if what she deserves.

nagpapahinga lang naman kami dito. kakatapos niya lang kumain eh. maya-maya, uminom naman siya ng gamot. pagkatapos, humiga na siya ulit sa kama. nakaupo lang naman sa gilid.

"thank you for taking care of me." nakangiting sambit niya sa akin.

i smiled to her, "no problem. i choose to do this for you and i'm actually happy about this." sabi ko sa kanya.

and seconds later, "sorry." she said and i'm wondering why she's apologizing to me.

"for what?" tanong ko sa kanya.

"kasi ako yung dahilan at may kasalanan kung bakit hindi nanalo yung school natin sa volleyball game. sinira ko yung game. i'm sorry." sabi niya sa akin.

"babe.. don't apologize. marami pang chance. wala kang kasalanan. if you know, we know that you did your full best on that time." nakangiting sambit niya sa akin.

ako naman kasi talaga yung dahilan kung bakit ganon ka lumaro non. tsk, ayaw ko na talagang alalahanin yun. nakakatrauma. kasalanan ko naman kasi na hindi ko napigilan si yvonne.

"sana nga hindi galit yung mga ka-teammates ko at yung coach."

"no.. i know they understand you. hindi sa lahat ng oras, laging panalo. pwede ding matalo." sabi ko sa kanya, "don't worry too much, babe. it's just a game. it's normal to lose."

"sa akin, panalo kayo. panalo ka. ang galing mo, babe. i'm so proud for you." sabi ko sa kanya.

she smiled to me, "thank you, babe." then  i just nodded.

"paano ka babe?" tanong niya sa akin.

"paano saan?"

"ikaw, nandito ka para sa akin. pero paano yung pag-aaral mo? nag-aabsent ka ba para samahan ako dito?" tanong niya sa akin. mukha siyang nag-aalala sa akin.

"yes, babe. nag-absent ako para sa'yo. excused naman ako. nakapagsabi naman ako sa professor ko. wala naman yung discussions sakin. hayaan mo na yun." sabi ko sa kanya. "ayoko muna. mas gusto pa kitang bantayan dito kesa mag-aral pa ako. papasok na ako kapag maayos na yung kalagayan mo. tsaka babe, kung mag-aaral pa ako at di ako mag-aabsent, babaliwin at pag-aalahanin mo lang naman ako. alam mo namang hindi kita matitiis at pupuntahan pa din talaga kita dito."

"handa akong mag-absent para sa'yo. hayaan mo na yung grades ko. grades lang yun. hindi na yun importante. mas importante ka naman sa buhay ko eh." sabi ko sa kanya at kinindatan ko siya. natawa naman siya bigla.

"baliw. anong hayaan? grades mo kaya nakasalalay doon. baka may mga namiss kang important discussions. tsaka senior high ka na, malamang may exams kayo doon. baka bababa ka pa ng dahil sa akin." sabi niya at napabusangot siya. ang cute niya talaga.

"okay lang yun 'no. wala naman akong pake pag mangyari yun. ayaw ko din naman mag-aral." natatawa kong biro sa kanya.

"paano kung babagsak ka? wala kang pake?" tanong niya sa akin.

tumango ako at ningitian ko siya, "wala.. e'di kung bumagsak naman ako, pwede namang sumubok ulit eh."

"grabe, ayaw mag-aral pero ang daming alam sa acads?" natatawang tanong niya sa akin. "matalino ka naman kaso tamad lang."

"oo naman. ayaw ko talaga mag-aral. nakakapagod mag-aral." natatawang sambit niya sa akin.

"nag-aral ka pa, jusko." natatawang sambit ko sa kanya.

ningitian ko siya, "yes, babe. napapagod ako mag-aral. pero.. ikaw yung pahinga ko. nawawala yung stress ko kapag naaalala kita. even i hate school, i need to study harder.. just for you. because school is the really first way to our future." sabi ko sa kanya at nakita ko naman na parang natulala lang siya sa akin.

"you're my wish." sabi ko sa kanya at napapatitig lang naman siya sa mga mata ko. nababaliw naman tuloy yung puso ko.

"i'm thankful because i helped you about that." sabi niya.

"i'm thankful too because you came to my life. but yesha, ikaw ang inspirasyon ko kung bakit hindi ako bumabagsak."

"i was lazy to study. but because of you, you changed me." nakangiting sambit ko sa kanya.

pero nung sinabi ko yun sa kanya, napatawa lang siya sa sinabi ko. tapos ako naman dito, nagtataka lang. ano bang nakakatawa sa sinabi ko? amp.

"totoo naman. anong nakakatawa sa sinabi ko?" natatawang tanong ko sa kanya.

"ang special ko naman yata kapag ako yung inspirasyon mo sa pag-aaral mo." nakangiting sambit niya sa akin. "pero paano pag wala ako? so wala kang inspirasyon sa pag-aaral mo?" natatawang tanong niya sa akin. tumango lang naman ako sa kanya.

"meron.. kaya." parang nanghihina niyang sambit. parang medyo lumumbay yung tono ng boses niya.

nagtaka naman ako sa kanya, "ha? ano babe?"

"pag wala ako? siguro ngayon si yvo---------"

hindi natuloy yung sasabihin niya dahil sa pagbukas ng pintuan dito. sabay naman kaming napatingin doon. nakita naman namin si sebastian na bagong dating lang.

"hi, sorry kung nadistorbo ko kayong dalawa."