Avuçlarımdaki çizgiler kadardı, kader yollarım
Biri ona gidiyordu muhakkak
Lakin basmıyordu hiçbirine ayaklarım...
Ardından, sımsıkı sıktım elimi
Yollar birbirine girdi,
Ben kayboldum...
Şimdi ise, bir uçurum var baş parmağımda
Kaçıp kurtulmak varken sınırlardan,
Öylece kayıp gidiyorum,
Avuç içindeki ölüm bataklığına...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gören Körler
PoesíaGüneş kadar kızgın yüreğim, gece kadar ıssız... Rüya kadar gerçek hayat, hayaller kadar imkansız... Ölüm kadar zor ayrılık, ölüm kadar kurtuluş...
