Birşey, ellerimden kayıp gitti.
Çocuklar memleketimi, bir bir terketti...
Bir zamanların gözde semtinde,
Sonranın yalnızları ikamet etti...
Burası, mütemadiyen en arka safta yer almışların adresi,
Ve kimseler tarafından fark edilmemişlerin tek meti...
Şimdinin o karanlık duvarları,
Sokak lambaları yerine,
Kızıl bir ışıkla aydınlanmış kandillerle çevrili
Etrafında daima uçuşan ateş böcekleri
Aydınlatıyor her günü, geceyi...
Çamurlarla boyanan yırtık ayakkabılar damgalamakta,Kaldırımların dilencilerini
Güneşin ateşi yakıyor tüm ameleleri
Enselerinde hissettikleri,
Yapışmış saç telleri ve boncuk boncuk akan alın teri
Silinmez bunların hiçbirinin izi
Neden mi?
Çünki, herşeyin akıbeti başından belliydi..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gören Körler
PoetryGüneş kadar kızgın yüreğim, gece kadar ıssız... Rüya kadar gerçek hayat, hayaller kadar imkansız... Ölüm kadar zor ayrılık, ölüm kadar kurtuluş...
