Hayata dair ne var ne yok bomboş benim için artık
Ben rüyalarımda yaşıyorum
Ben rüyalarımda ölümü tadıyorum
Bilmezler kahrımı, kederimi
Bilemezler aşkımı, nefretimi
Yıllar geçip gidiyor bizden
Geçip giden hiçbir şey unutulmaz aslında
İki yitik yürek kalır sadece ardında
Akla kazınanlar yok olup gitmez bulunduğu zindandan
Bir mısra macera, bir ömre bedelmiş bu dünyada
Asıl rüya bu muydu?
Dilim varmıyorken sensizliğe
Savurmuşum kendimi kimsesizliğe
Şimdi gözlerim denizde, aklım hep sende
Ufka bakıyorum sen diye
Bir gemi göründü yine
Umutla dalıp gidiyorum
Güneş batıyor usul usul
Ardından gece oluyor , yıldızlar beliriveriyor gökte
Farketmemişim tüm dileklerinin aynı olduğunu
Hepsinin senle vücut bulduğunu...
Hatırladıkca tebessüm ettiğim bi anım olmamış
Hatırladıkça seni gördügü olmamış gözlerimin
Şimdi kör oldu o gözler, göremez oldu başka yüzler
Tadamaz oldu bu kalp başka hisler...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gören Körler
PoesíaGüneş kadar kızgın yüreğim, gece kadar ıssız... Rüya kadar gerçek hayat, hayaller kadar imkansız... Ölüm kadar zor ayrılık, ölüm kadar kurtuluş...