İhanet ettim.
Haindim ben, ve bunu birçok defa tekrarladım.
Zihnimden peydahladığım çocuklarımı kalbime yamamaya çalıştım.
Üstelik iyi bir anne dahi olamadım.
Bazen onları sevmeyi reddettim, buna da yorgunluğumu bahane ettim.
İşte o an üstümde ne var ne yok hepsinin dikişlerini söktüm.
Ardından onları bu iple boğdum.
Şimdi ben ruhu çıplak kalandım.
Üşüdüğümde hıçkırır, terlediğimde evlatlarımın yerde yatan soğuk bedenlerine sarılırdım...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gören Körler
ŞiirGüneş kadar kızgın yüreğim, gece kadar ıssız... Rüya kadar gerçek hayat, hayaller kadar imkansız... Ölüm kadar zor ayrılık, ölüm kadar kurtuluş...
