Melina günlerce çalıştığı bir projeyi sunmak için gittiği üniversitede en yıkıcı felaketin içerisinde bulur kendini. Yıllarca içinde tuttuğu ve kimseye bir nebze belli edemediği o hislerin kayboluşunu izlerken, asıl sorun bu değildi. Asıl sorun; tüm...
6. Günün sabahına gözlerimi açtığımda zaman kavramı çok farklı ilerliyordu artık. Her şey, çok çabuk değişiyor ve belli bir şekil alıyordu sanki. Gece karanlık olur deriz ya hep, bu söylem tamamıyla yerini bulmuştu. Bize sunulan imkanların içinde, imkansızlığa sürülmüştük, hemde bir gece de.
Artık düşünecek çok daha fazla birikimim vardı beynimin içinde. Her şey fazlasıyla korkutuyordu ama ben buna rağmen içimdeki bu korkuyu sevmeye başladım.
"Düşünmek acizliktir, pek tavsiye etmem." Henüz çok yeni tanıdığım ses tonu, kulaklarıma ulaşırken kafamı çevirdim.
"Beyninin içinde dolanan kelimelerle, düşünmeden başa çıkamazsın." Dövmeli elini, saçlarının arasına daldırıp geriye savurdu. "Kelimelere inanmıyorum, hislere inanıyorum. Çünkü kelimeler sana hiçbir şey ifade etmez. Ama hisler... Sana her şeyi ifade eder. Bırak kelimeler beyninin içinde dolanmaya devam etsin."
"Etsin bakalım." diye mırıldanınca bakışlarımı ona çevirdim. "Ha bu arada, misafir ettiğin için sağ ol, gitsem iyi olur." Masada duran fincanı dudaklarına götürüp bir yudum aldı.
"İlginçsin."
"Sen de öylesin." Yanıtıma gözlerini devirince gülümsedim.
"Mantıklı cevaplar yerine fazla gereksiz soru sormanı beklerdim yalan yok." Kaşlarını kaldırıp ellerini geri çekti.
"Bende dünkü görünümünden sonra bu kadar sakin değil de gelip burada cinayet işlersin diye bekledim, yalan yok." Sonunda onu taklit ederken genişçe sırıttı. Baş ucunda duran adamın gözleri anlık irileşirken sırt çantamı omuzlarımdan geçirip tekrar yüzüne baktım.
"Sanırım ilk kez gülüyorsun ya da ciddiyetini korumak için hep bu korkutucu yüz ifadesini seçiyorsun. Bence daha sık gülümse." Baş parmağımla işaret parmağımı dudağımın önünde tutup gülümsedim.
Arkamı dönüp kapıyla bakışınca derin bir nefes aldım, hadi bakalım Melina şimdi ne yapacaksın kızım.
"Hey sen bekle." Daha bir adım atamadan kafamı geriye çevirdim. "İsmim Melina." Yudumladığı bardağını tekrar masaya bırakırken ayağa kalkıp bana doğru adımladı. "Bekle Melina." Dişlerinin arasından çıkan fısıltı benim duyabileceğim yüksekliydeydi.
"Evet dinliyorum."
"Seninle bir anlaşma yapalım?"
"Ne anlaşması?"
"Oturup dinlemeye ne dersin?" Kalktığım koltuğa tekrar otururken, o da tam karşıma oturup yanında duran adamdan aldığı sigara paketini açtı ve bir dal sigara çıkardı. Gözüm yine dövmeli eline kayarken, o çoktan sigarayı dudaklarının arasına tutturup çakmakla tutuşturmuştu bile.
