Melina günlerce çalıştığı bir projeyi sunmak için gittiği üniversitede en yıkıcı felaketin içerisinde bulur kendini. Yıllarca içinde tuttuğu ve kimseye bir nebze belli edemediği o hislerin kayboluşunu izlerken, asıl sorun bu değildi. Asıl sorun; tüm...
Kırmızılaşanirislerinin içine bakarken ruhumun çekildiğini hissettim. Sıkı sıkı yumduğum gözlerimi açtığım an, bambaşka bir aleme sürülmüştüm sanki. Nefesimin kontrolünü sağlamaya çalışırken etrafıma bakındım. Dört duvar arasında kendi eksenimde turlarken korkuyla bakınmaya devam ettim.
"Karan!?"
Boğazım düğüm düğüm olurken, nefes alış verişim kalbime batışmaya başladı. "Kimse yok mu, çıkarın beni buradan?" Duvarların arasından sızan ışıklar bedenime yansımaya başlarken, vücudumun alev aldığını hissettim.
"Bu da ne!?" Kızgın lavların içine atılmış gibiydim, bu acının kesinlikle bir tarifi yoktu. "Durdur şunu, yalvarırım durdur!" Acıyla inlerken, dizlerimin üstüne düştüm. Her nefes alışımda yanma şiddeti daha çok artıyordu, ellerimle destek alarak kalkıp burdan çıkıp gitmek istedim. Ama kalkıp gidebilecek bir bedene sahip değildim. Kırmızılaşan ten rengime bakarken daha fazla direnemeden bedenimi yere bıraktım.
Görüş açımı kaplayan iki adet bacakla kafamı kaldırıp bakmak istedim ancak bu mümkün değildi. "Yardım et!?" Bağırarak acıyı bastırmaya çalışırken, sanki ışıklar inadına daha çok kavuruyordu vücudumu.
"Ayağa kalk!" Bu o yaşlı adamın sesiydi. Ne yapmıştı bana böyle? "K-Kalka-" Bilincim iyiden kendini kaybederken kelimemi bile tamamlayamadım. Ama o aksine ayağa kalkmam için ısrarla cümlesini tekrarlıyordu.
"Sana ayağa kalk dedim!" Yanmış ellerimle yerden destek alarak kalkmaya çalıştım. Birkaç sefer deneyip kendimi yerle temas halinde bulurken enerji denen kavram terk edip gitmişti beni. "Y-Yanıyorum!" Son gücümle bağırabildiğim kadar bağırıp ağlamaya başladım. Bu acının hangi boyutuydu? "Daha ne kadar bekleyeceğim?" Acı ve sinir üstümde karma yaparken son bir defa daha ellerimin üstüne dikeldim. Bir süre öyle kalıp titreyen vücuduma engel olup dizlerimin üstüne yükseldim. "Kes şunu yalvarırım, neden yapıyorsun bunu?"
"Ee hadi ama, henüz kalkmamışsın."
"Pislik herif!" Yanıp kavrulan vücuduma inat, ayağa kalktığım sırada, her an yere geri yığılacakmışım gibiydi. "Dön arkanı ve aynaya bak."
