Melina günlerce çalıştığı bir projeyi sunmak için gittiği üniversitede en yıkıcı felaketin içerisinde bulur kendini. Yıllarca içinde tuttuğu ve kimseye bir nebze belli edemediği o hislerin kayboluşunu izlerken, asıl sorun bu değildi. Asıl sorun; tüm...
Gerçekten düşündüğünde, eğer hayat hiç kaybetmeyeceğini düşündüğün birini senden alıyorsa; asla sahip olmayacağın birini sana getirir.
Dudaklarını yukarıya kıvırıp kollarını kocaman açtığında fısıltıyla seslendi bana. "Güzelim." Kulaklarıma varan gülüşüm karşısında hafifçe başını eğip ona doğru gelmemi bekledi. Yere basmakta güçlük çeken ayaklarım, koşar adımlarla Karan'a doğru götürdü bedenimi. Hızlıca ayaklarımın üzerinde yükselip kollarımı sıkıca boynuna doladığımda, ellerini belimde hissettim.
"Seni çok özledim Melina." Birbirimize sarılmaya devam ederken kafamı hızlıca salladım. Kalite kokusu burnuma dolarken huzurla kapadım gözlerimi. Onun iyi olduğunu görmek beni delicesine mutlu etmişti. "Beni bir daha asla bırakma aptal!" Belimden tutmaya devam ederken kafasını geriye çekip bakışlarını gözlerime sabitledi. "Bu aptal seni asla bırakmayacak, söz veriyorum." Eğilip dudaklarını dudaklarıma bastırdığında karşılık verdim.
Günler sonra kendimi o kadar iyi hissetmiştim ki, bana iyi gelen tek şey; kesinlikle ondan başkası olamazdı. Yüzünü avuçlarımın içine alıp gözlerini seyre daldım. "Sana çok aşığım Karan Kandemir." Gülümseyerek kaşlarını havaya kaldırdı. "Öyle mi hanımefendi?" Usulca başımı sallarken gözlerine bakmaya devam ettim, ne kadar bakarsam bakayım; ne kadar sarılırsam sarılayım ona doyabilmek asla mümkün değildi.
"Öyle güzel güzel bakmaya devam edersen seni tekrar öperim." Karan hayran bakışlarını dudaklarım ve gözlerim arasında gezindirirken kıkırdadım. "Böyle çok yakışıklı gözüküyorsun." Konuyu değiştirmek isterken onun da üzerindeki tuhaf kıyafetler dikkatimi çekmişti.
Memnun bir şekilde gülümserken elimden tutup kendi yörüngemde çevirdi beni. "Sende harika görünüyorsun." Büyülenmiş bakışlarını bir süre üzerimde gezindirirken bir anda duraksadı. "N'oldu? Bir sorun mu var?"
"Üzerindeki elbiseyi nasıl giydin?" Üzerimdeki elbiseye daha dikkatli baktığında şaşırmış görünüyordu. "Kapıya dokunduğumda birden ışıltılar çevreledi beni, sonra bir baktım bu elbise üzerime giydirilmişti. İnan nasıl olduğunu bende anlamadım."
"Sorun nedir?" Dalıp giden bakışlarını bana yönelttiğinde sırıttı. "Anlatacağım güzelim, önce içeriye girelim hadi gel." Sıkıca elimden tutup yürümeye başladı, bende peşi sıra arkasından ilerledim. Büyük gösterişli kapı dışında bir başkası karşımıza çıkınca Karan açmak için kolunu uzattı, kapıya henüz dokunmadan duraksadığında bana döndü. "Melina kapıya dokunur musun?"
Elimi uzatıp parmaklarımı kapının üzerine dokundurdum. Dokunduğum alandan başlayıp gittikçe büyüyen ışıltılar oldukça göz kamaştırıcıydı. Bir anda önümüzdeki kapı yerine şeffaf bulanık bir geçiş açılmıştı önümüzde. İkimizde hayranlıkla olan biteni anlamaya çalışırken Karan bana döndü. "Senin güçlerin hepsinden farklı Melina."
