He Ghosted Me (Dela Vega Cousins #1)

Chapter 15

I go straight to the flag pole when I hear the bell rang. All students are busy getting their own backpacks. Some students are running towards the line of their respective grade, while some are just walking like me.

Oh! I forgot! Yung bag ko!

But before I can go inside of our classroom. Nakita ko si Janel na hawak-hawak ang aking bag. That's why I really like my close friends. Hindi lang yung sarili nila ang kanilang iniisip. This is what they called REAL FRIENDS.

I walked straight to our line. Kaming dalawa ang nasa pinakalikoran dahil mas mataas kami kaysa sa aming mga classmates na babae.

"Oh. Anong nangyari sa iyo?"  Nagtataka niyang tanong sa akin nang nakalapit na ako sa kaniya.

"Nah. Ah. Wala to, masakit lang yung puson ko."  Half true. Nagparamdam na ang red flag. Kinuha ko na yung bag ko sa kaniya at nagpasalamat.

"Haha. Bibili na ba ako ng pads nito? Ba't pala ang tagal mo kanina? May ipapakita pa naman ako sayo."  Tanong niya ulit. This made me stop a little bit.
His face popped instantly in my mind. Pero saglit lang yun at binaliwala ko 'rin.

"Lol! Grabe! Ang sakit ng kamay ko! Ikaw ba naman ang pasusulatin ng mga pangalan ng ating mga kaklase! Sixty-four pa naman tayong lahat."  Maktol kong sabi. This is not right time to tell her. And I'm not ready.

"Hahaha. Wawa!"  She teased. I just smile. A sad one.

The flag ceremony started but my mind is bombarded with thoughts of him. I'm sorry heart. But I'm not gonna give you what you want.

I'm falling for him. I'm not stupid and naive to didn't know what I'm feeling. Why so sudden? That's the question i ask to myself. But even myself can't answer that question.

"Tara na!"  Hinigit ni Janel ang aking braso kaya napalakad ako. Uwian na pala. Ganon ba ako ka absentminded?

Maybe Yes.

Habang naglalakad na kami. 'Di ko pa rin' maiwasan na isipin yung kanina. I admit, nasaktan ako. Pero mawawala 'rin ito. Haist! Ang gulo!

"Rac? Alam mo na ba yung isasayaw mo this coming Friday? At yung susuotin mo?"  Tanong bigla ni Rochelle na aking katabi. While si Janel ay busy sa kakulitan niyang sila Joery.

Shoot! May mas malaki pa pala akong problema!

"Haist! Wala pa! Siguro magpapatulong na lang ako kay ate Shing."  Sagot ko.

"Haha. Buti't hindi kami ang nakabunot sa iyo. Kundi paktay!"  Ani niya at tumawa.

Sana kayo nalang!

Nong malapit na kami sa sentro ng bayan. Binigay ko lahat ang mga notebooks ko kay Janel. "My jesh! Miracle! Ang bigat na ng bag ko!"  Reklamo niya pero nilagay naman niya yung mga notebooks ko sa kaniyang bag.

"Yaan mo na. Malapit lang naman ang sa inyo."  Ani ko at nginitian siya ng ubod na tamis. Mahirap na kung ibabalik niya sa akin.

"Pasalamat k---"  Saad niya sana pero pinutol ko.  "Kaya maraming salamat sa iyo dahil love mo ako."

"Ah ganon ba? Ba't 'di ko alam?"  Kunwari nag-iisip niyang Sabi. Tumawa lang ako at nagpatuloy sa paglalakad.

"See you tomorrow!"  Kumaway ako kay Janel nang nasa kabilang kalsada na siya.

"Bye Jan!"  Sigaw ni Rochelle sa aking tabi.

Bandang alas singko y media ako naka-uwi sa bahay. At ito ako ngayon, naghihintay kay ate Ar-ar. Magtatanong lang ako sa kaniya tungkol sa tango na sayaw. At ilang mga minuto rin ay dumating na silang dalawa ni Kuya Nicz.