He Ghosted Me (Dela Vega Cousins #1)

Chapter 17

What did you do to overcome your fears?

Fear is one of the hindrances to our dreams. It can stop us and make us stay in our dark shadow. Fear is our greatest enemy. But without our fear, we can't think of the possible outcome to what we were gonna do or to what may be the result to us if the one we fought can be worth fighting for.

Fear can save us sometimes, but it depends of the situation we're in.

Your lucky if you face your fear and the one you fought is worthy to your fight. But if you face your fear and the one you're fighting for is fighting his love for someone then it's definitely not worthy of your love.

But then, this is love what we were talking about. There's the word "risk", if you love someone you'll have to risk. It's easy to utter that word but it's hard to do that word when you love him but his in love with someone else, and worst is ........... his already taken.

The day that the students has been waiting for has come. Nandito ako sa classroom ni tita. I'm currently listening to Jamie Miller's song called Here's Your Perfect. And trust me! I'm experiencing the Last Song Syndrome or LSS.

Bumakas ang pintuan at lumuwa run sila Janel, Shanamae, at Rochelle. Ang mga lalake ay hindi ko nakita. Ewan ko sa mga 'yun.

Dito palang sa classroom ni tita. Rinig ko na ang pinatugtug nila sa stage na Bad Habits ni Ed Sheeran. And now, I'm in love with this song. Madownload nga 'to mamaya.

Alas sais palang ng umaga. Busy na ang lahat sa paghahanda. Mukhang malaki rin talaga ang programang ito. Ang mga teachers ay may kaniya-kaniyang pinaggagawa. Ang mga estudyante naman ay busy sa paglilinis kahit saan.

"Oy! Ang daming tao sa labas. Mukhang lahat ng tao sa barangay natin' ay dadalo."  Sabi ni Janel at humalakahak.

Shocks! Nagsimula na namang pumintig sa kaba ang aking puso.

"Hoy! Grabe talaga to. Pinapakaba mo naman si Miracle, tignan mo. Wala ng kulay ang mukha."  Ani ni Rochelle. Pero mukhang tunog asar rin ang tuno.

"Haha. Wag kang maniwala diyan."  Ani ni Shanamae at tumabi sa akin.

"Seryoso? Maraming tao?"  Tanong ko. At tumingin sa kanila. Tumango naman sila ng walang paligoy-ligoy.

Hindi lang din ang mga tao ang problema ko ngayon. May isa pa, and it's him.

Napatingin kami sa kakapasok lang na tao. Halatang nagmamadali dahil ang bills niyang nakapunta sa aming puwesto. Huminahon muna si tita bago nagsalita. "Mic! Magbihis kana! 15 minutes from now, mag-uumpisa na ang program! Nandon na si Mayor sa office! Kaya bilisan mo na!"  Hindi magkumayaw na sabi ni tita. Kaya napatayo ako ng wala sa lugar. Nagkabundulan pa kami ng ulo ni Rochelle. Ang tigas ng ulo niya. Promise!

"Aray ko po!"

"Ay!"  Halos magkasabay naming sabi at hinimas ang aming mga noo.

"Ano ba yan! Wala tayo sa kickboxing ba't kayo nag headbang-an."  Reklamo ni Janel. Si Shanamae naman ay tumatawa lang sa tabi.

Wow! Kung makapagreklamo, mukhang siya ang nauntog? *Note the sarcasm*

"Kung ikaw kaya ang nauntog?"  I rolled my eyes at her. Hinihimas ko parin' yung nasaktan kong noo. Katulad ko rin si Rochelle.

"Chillax lang mga babe. Ang init naman ng ulo niyo. Sabagay na untog nga."  Sabi niya sabay kumaripas ng takbo. Rinig ko pa nga yung tawa niya dito. Sarap batohin ng tsinelas!

"Oh tama na yan! Magbihis kana."  Awat ni tita at binagay sa akin ang bag ko sabay tulak sa akin sa cr. Kaya wala akong nagawa kung 'di ang magbihis.