He Ghosted Me (Dela Vega Cousins #1)

Chapter 11

"Rac! Ako na ang mag floor wax. Ikaw na ang kukuha sa mga silya."  Sabi ng isa sa kasamahan ko.

"Sige."  Sinimulan ko nang trinansfer ang mga silya sa labas para masimulan niya nang mag floor wax.

"Tulongan na kita Gab-gab."  Presinta ni Joery, nang makita niya akong buhat-buhat ang isa sa mga silya.

"Tapos na ba kayo?"  I ask him. Kinamot naman niya ang kanyang ulo. Tinaasan ko siya ng kilay kaya nag peace sign siya sakin.

"Hoy Joery! Hindi pa natin' natapon tong isang balding mga basura at tuyong mga dahon! Wag ka munang mag landi diyan!"  Sigaw ng kanya kasamahan sa 'di kalayuan.

Landi?

"Geh Gab-gab doon muna ako."  Sabi niya saka kumaripas ng takbo. Weird!

I just shrugg my shoulders and continue to what I'm doing. A minute pass by. Unti-unting nagsidatingan ang iba pa namin mga kasamahan.

"Cristine pwede bang ikaw ang magpupunas sa bintana. Don't worry, pagdating ni Angel siya ang ipapalit ko sayo."  Sabi ko kay Cristine na kakapasok pa pang.

"Sure!"  Sagot niya.

I smiled at her and handed her the cleaning towel. Kinuha niya naman ito at nagsimula ng mag punas sa mga bintanana. Yung ibang grupo ay tapos na, kami pa ang hindi. Mabuti na lang at tumulong sina Ronarxiell at Darwin sa amin. Kundi, aabotin pa siguro kami ng tanghali. Hindi rin' naman kasi karamihan ang aming grupo, lima lang naman kami.

"Guys! Papunta na si Ma'am Edullantes dito!" Sabi ng Isa sa mga kaklase ko. And dali naman nila natapos.

Habang nagpupunas ako sa lamesa. May mga yabag akong narinig papunta sa pwesto ko. Tumigil ito ilang kilometro lang ang layo sa aking likuran. Nakatalikod ako kaya hindi ko alam kung sino aang mga ito.

"Thanks Pierre. I enjoy the little time we shared."  Sabi ni Ma'am Edullantes.

"Your welcome ma'am. Here's your books."  Boses ni Kuya Pierre. "I gotta go. See you later." Isang yabag ang papalayo hanggang sa hindi ko na narinig ito.

Pagkatapos kung punasan ang lamesa. Umupo kaagad ako sa aking upuan. Hay! Tapos na rin kami. Sa wakas!

"Oyy! Ma'am? Ano yun?"  Tukso ng mga kaklase ko. May iba na parang binudburan ng asin sa pangingisay sa kilig.

"Hoy! Wala yun. Wag kayong ano diyan!"  Sabi ni Ma'am na may ngiti sa labi. Hmmm... Bagay rin naman sila, wala namang kaso yun. Pero may napapansin ako. Student pa ba talaga si Kuya Pierre? Mukhang hindi eh! May pagkamatured na kasi yung ibang features niya. Mukhang same lang sila ng age ni Ma'am Edullantes.

Hours had pass, and now it's our recess time. Me, Riz and chu-chay are currently walking outside the campus to buy our snack.

"Guys! Pansin niyo ba? Mukhang hindi na estudyante si Kuya Pierre. Pang-professional na kasi yung mga galaw niya."  Sabi niya.

"Pansin ko nga rin."  Sabat rin ni Riz.

So, hindi lang pala ako ang nakakapansin.

I was sipping my Coke and eating my favourite junk food when someone snatch my coke away from me. I look at the idiot who's the culprit for snatching  my coke.

My blood starts to boil when he took a drink to my precious coke. Ugh! Call me selfish but not my coke. I can give whatever it is but not my coke. Libre pa naman ito, at hindi pa ako ang nakaubos?!

"Why?!"  I asked him. Yes him. It's a he because it's Chad Kelly. The one who keeps on annoying the hell out of me!

I sigh. "Why?"  I asked him again. I want to sound it with an angry tone but it turns into a whisper.