Viraha et Koi No Yokan |Felinette|

16.Bölüm: Tom Dupain

___
Gözleri şaşkınlıkla fal taşı gibi açılırken aynı zamanda hızla dolmaya başladı.

"B-baba?"
___

Marinette, babasının onların yanına varmadan önce hızla ona doğru koştu.Adamın bileğinden tutup hızla parkın dışına sürüklerken sarhoş olmamasına şükrediyordu.Nereden mi anlamıştı?Eğer sarhoş olsaydı normal yürüyemezdi, illa topallardı.

Marinette durduktan sonra adamın kolunu tiksinircesine bıraktı.

"Ne işin var burada?!"

Sessiz olmak istiyordu ama siniri buna el vermiyordu.

"Ben... sana para vermek için geliyordum...Parkta olduğunu görünce..."

"Sonra verseydin!Arkadaşlarımın yanına gelmemeni söylememiş miydim!?"

"İşim vardı.. Sonra veremezdim."

"İşin ne?Kumar oynamak mı?Kalan tüm paranı içkiye yatırmak mı?" Boğazının düğümlenmesini aldırmadan devam etti. "Yoksa... akşam beni dövmek için alıştırma mı yapıyordun?"

Adam, yerden hiç kaldırmadığı bakışlarını Marinette'in üzerinde gezdirdi.Sardığı koluna baktı ilk, sonra ise topalladığı ayağına...

"Özür dilerim..."

"Özür dileme!Yaptıktan sonra özür dilemen acımı azaltmıyor!Yaralarımı iyileştirmiyor!..." Adamın elindeki zarfa çarptı gözü. "Baban bana verdi.Para vermene gerek yok."

Adam elindeki zarfa baktı. "Biliyorum verdiğini, bugün doğum günün olduğun için veriyorum...Kendine bir şeyler alırsın."

"Ne sevdiğimi bile bilmiyorsun değil mi?"

Genç kız sürekli babasının yüzüne vuruyordu düşündüklerini. Adam onun bu dediğine gülümsedi.

"Emin ol, seni senden iyi tanıyorum."

"Ah evet, hediye almana yüzün yetmiyor değil mi?Yaptıklarından sonra vermen- gerçi versen bile alacağımı mı sanıyorsun?Paranla beraber geri git.İstemiyorum."

Marinette arkasını dönmüş yürümeye başlamıştı ki, babasının sorusuyla durdu.

"Dans ettiğin çocuk... kim?"

"Bu seni ilgilendirir mi sence?Babam olduğunu sanıyorsun sanırım.Ama sadece kan bağıyle öyleyiz, gerçekte asla babam olmayacaksın!"

"Zaten değilim ki..."

Tom'un dediği şeye kızı şaşırıp hızla ona döndü.

"N-ne demek istiyorsun?"

"Ben senin gerçek baban değilim."

___

Marinette kendi partisinden kaçmıştı.Evet, bildiğin kaçmıştı. Herkes onlara bakarken aniden evine doğru koşmaya başlamıştı.Evine geldiğinde ise peşinden gelen arkadaşlarını umursamayıp kapıyı kilitlemiş, ağlamaya başlamıştı.