Multimedyada çete var. Sırasıyla umut ufuk can mert çınar özgür
____________________________________
Umut'tan
Can : yok artık buda mı yalan yaa!
Umut : Allah kahretsin!
Telefonumu elime alıp babamı aradım. Umut : Baba !
Şansal : Oğlum...
Umut : Baba yine komplo kurdular. Irmak burda yok.
Şansal : Biliyorum oğlum, kahretsin ki biliyorum.
Çınar : Abi burda bi cd var.
Umut : Baba bi cd bulduk, sonra arayacağım ben seni.
İçerideki odaya girdiğimde bir sandalyenin üzerine bırakılmış bi cd gördüm. Çınar cdyi alarak yanıma geldi.
Umut : Çınar hep birlikte mekana geçin.Orda izleyelim.
Çınar : Tamam abi.
Arabaya giderken aklımda bir sürü soru vardı. Acaba Irmağa neler yapmışlardı ve şu anda neredeydi? Cdyi neden bıraktılar? Acaba o cd de bir ipucu bulabilir miyiz? Off Allahım sen bize yardım et...Mekana girdiğimde bütün çete hazır bir halde beni bekliyorlardı. Bilgisayara cdyi taktım ve güzeller güzeli kardeşim karşıma çıktı. Yüzü kötü görünmüyordu aksine bana gülümseyerek kendinin iyi olduğunu ve onu aramayı bırakmamı söylüyordu. Allahım duyduklarıma inanamıyorum. Kardeşime ne yaptılar da videoda böyle söylettiler ya da kardeşim kendi isteyerek mi gitti?Gittiyse neden bizleri en önemlisi annemi böyle bırakıp gitti?
Allahım kardeşim nerede diye düşünürken şimdide kendi isteyerek mi gitti ya da tehditle mi söylettiler diye düşünmeye başladım. Tabi kardeşim videoda böyle desede ben onu aramaktan vazgeçmem. Asla! Çete ne yapacağını bilmez bakışlarla bana bakmaya başlamışlardı.
Ufuk : Abi napıcaz şimdi aramaktan vazmıgeçicez?
Sinirli bakışlarla
Umut : Asla! Kimsenin ağzından ' ' vazgeçmek ' ' kelimesini duymucam. Ne olursa olsun Irmağı bulana kadar pes etmek yok.
Sinirle mekandan çıktım ve arabama bindim. Telefonum çalmaya başladı ama bu sinirle o siktiğimin telefonunu umursayacak değildim.Telefon ard arda çalmaya başlaması sinirimi daha da artırdı. Telefonu açtım ve babamın sinirli sesini duydum. Beni acilen şirkete çağırıyordu. Telefonu kapatarak arabanın içine fırlattım. Arabaların aralarından hızla geçerek şirketin önünde ani frenle arabamı durdum ve arabadan inerek hızla merdivenleri çıkmaya başladım.
Etraftaki çalışanların ' ' Hoşgeldiniz Umut Bey ' ' demelerini umursamayarak bize özel olan asansöre bindim ve en üst kata babamın odasının bulunduğu 50.kata çıktım. Babamın odasına ani bir giriş yaptım. Babam ayakta sinirli ve düşünceli haliyle odada volta atıyordu.
Umut : Ne oldu baba?
Şansal : O cd de ne vardı?
Umut : Irmakkk.... Irmak iyi olduğunu onu aramayı bırakmamızı söyledi.
Şansal : Bu da ikinci cd al bak içinde ne var?
Umut:Ne ikinci cd mi?
Sinirle soluyarak babama baktım. Babam sinirli ve artık olaylardan yorulmuş ifadesiyle dışarıyı izlemeye başladı. Hızlı adımlarla masaya oturdum ve cd yi izlemeye başladım. İzlediğim şey Irmağın yeni hayatından başka bir şey değildi. Evin kısa bir tanıtımını oluşturan ve sonunda Irmağın bize mesajı vardı.
Mesajında ''Abicim seni, annemi, babamı çok özledim ama artık yeni bir hayatım var. Bu videoyu benim iyi ve rahat olduğumu , sizlerin günden güne daha çok üzüldüğünüzü , kendinizi yıprattığınızı , hırslanarak günahsız insanlara zarar verdiğinizi gördüğüm için çektim. Ben burada isteyerek ve sizinde yakından tanıdığınız biriyle kalıyorum ve ben o kişiyi seviyorum. O kişiyi size söyleyemediğim için böyle bir yola başvurdum. Ne olur beni bu zamana kadar kalbinizden ve aklınızdan atmadınız şimdi de atmayın. Sizlerden çok özür diliyorum. Ne olur beni affedin. ''
varolan sinirimin üzerine hiç olmadı. Bunu bize kardeşim nasıl yapar? Biz onu böyle merak ederken onun bize yaptığına bak. Babamın seslenmesiyle irkildim.
Şansal : Umut ! Gözlerindeki şu güçsüzlüğü, acizliği sil! Kendine gel! Hesap sormamız bir kişiyken o orospuda eklendi. Irmak diye bir kızım yok artık. Seninde öyle kardeşin yok . Onu bulacaksın ve hesabını ben kesicem.
Tuhaf bakışlarla babama bakmaya devam ederken çete odaya girdi. Artık hiçbir şey hissetmiyor gibiyim. Hızlı bir şekilde odadan çıktım ve arkamdan Ufuğun geldiğine adım kadar emindim. Yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmeyen çocukluk arkadaşım beni anlayan iyi bir dost.... Arabamın kapının önünde hazır bir şekilde olması hoşuma gidiyor. Bu adamlar benim nasıl biri olduğumu iyi biliyorlar. Arabama bindim ve arabanın yan kapısı açıldı , Ufuk yanıma oturdu. Gözlerimi direksiyona sabitleyerek
Umut: Ya in ya da yol boyunca sus!
Ufukta bir hareketlenme görmeyince arabayı çalıştırarak hızlı bir şekilde kafamı dinleyeceğim yere gitmeye başladım. Yol boyunca sesizce yeni düşüncelerime daldım. Sonunda dağ evime geldik. Bende yavaş adımlarla arabadan çıktım. Dışarıdaki temiz havayı iyice içime çektim. Ağaçların arasında kaybolmuş , her yeri özel ağaçlardan yapılmış , temiz havanın hakim olduğu kimselerin beni bulamayacağı evime girdim. Şöminenin sıcaklığı yüzüme vurmaya başlamıştı. Ufuğun bu kadar hızlı olmasına şaşırıyorum.
Ufuk : Abi rahatlatıcı bir kahve yapıyorum ben hemen.
Umut : Tamam.
Ufuk mutfağa doğru giderken kapı çaldı. Bu da kim şimdi? Bu evi çeteden ve benden başka kimse bilmiyo ki...
____________________________________
