Secretly Dating My Best friend's Brother

41

I woke up with him hugging me from behind. Humarap ako at napangiti ng makita ang mukha niya. What a beautiful sight every morning. Masarap pala talaga mabuhay lalo na kapag may gwapo kang asawa. Mabilis rin nawala ang ngiti ko ng maramdaman ang kakaibang pakiramdam sa tyan ko, It felts like it's going to explode, parang bumabaligtad ang sikmura ko. Mabilis akong tumayo at tumakbo sa sink. I started to vomit. I felt a hand caressing my back as I keep on vomiting. Nanghihina ako ng tumigil na iyon. Inalalayan niya 'ko bumalik sa bed at binigyan ng tubig. "What happened?" tanong niya at chineck ang temperature ng noo at leeg ko gamit ang kamay. "Masama ba ang pakiramdam mo?" Worries already visible to his eyes as He carefully masaging my head. "Nahihilo ako." Inalalayan niya ako humiga at kinumutan. "You didn't take a dinner last night, maybe that's why." Hindi iyon ang nasa isip ko.

I bit my lower lip as I caressed his face. "Okay kana ba?nahihilo ka pa?" umiling ako. He stand up, "I just gonna buy you a food. Anong gusto mo?" Tanong niya. "Ayoko kumain, higa ka lang dito." I tapped the space of the bed. Nagtataka siyang tumingin sa 'kin. "Kumain ka muna." Pilit niya.

"Hala.." napabangon ako, pinapanood niya lang bawat galaw ko. "May pasok pala ako ngayon." Tumayo ako agad.

"Wag ka na pumasok, masama pakiramdam mo diba?" nakasunod siya habang kinukuha ko ang uniform ko. Nakalimutan ko plantsahin kagabi, what the hell!. "Kailangan ako sa hospital." Kasunod ko pa rin siya. Inagaw niya sakin ang uniform ko, "Wag na kasi--magpahinga kana lang muna." I glared. "Papasok ako, okay?" He sigh heavily at sumuko na. Inagaw niya muli ang uniform ko, "Ako na dyan mag-ayos kana." I secretly smiled when He Insist to do that.

"Tawagan mo 'ko agad pag sumama ang pakiramdam mo, okay?" Sunod-sunod na ang paalala niya sa 'kin. "Nasa hospital naman ako mas madali akong machecheck." pababa na kami ng Hagdan ay nagpapalakasan parin kami ng boses. "Kahit na, I need to be there. Kahit pa hospital 'yon kailangan nandoon ako." Napakamot ako sa ulo. "Oh, anong pinag-aawayan niyo?ang aga-aga." Si Daddy, Paalis na.

"Good morning." I greeted ko at hinalikan sa pisngi si Daddy at Mommy. "Si kuya?" Tanong ko.

"Umalis na kanina, may klase raw siya." tumango ako. I roam my eyes around the food in the table. Hinila ni Kd ang upuan at pinaupo ako roon, magkatabi kami. He led to scoops a food for me and put it into my plate. Nag-angat ako ng tingin ng makitang nakatitig si Mommy at Daddy sa kaniya habang inaasikaso niya ang pagkain ko habang may tinatagong ngiti. Napailing nalang ako, "I want that too." turo ko sa leche plan. He look at me, "that's dessert, later." seryosong sabi niya. Ngumuso nalang ako at nagsimula ng kumain.

After we ate, hinatid niya ako sa hospital. Hindi pa siya nakuntento at sinamahan pa ako sa loob. itinuro ko sa kaniya ang hallway, ngumisi siya. "d'yan ako lumuhod ng matagal kasi ang tagal mo sumagot." He said remisning past memories. I laugh. "Oo tapos sinayang mo lang pagluhod mo kasi di natuloy kasal." His smile fades away.

Nakatingin sa kaniya ang ibang staff and workers ng hospital, maybe ang ilan sa kanila ay isa sa mga witness noong nagpropose siya kaya ganoon na lamang kami tignan, ang iba namang naririnig ko ay tungkol sa amin ni Kurt, like "Paano raw kami?", "'di ba si Doc. Kurt ang boyfriend niya?". Hindi ko nalang sila pinansin at hinawakan pa lalo ang kamay ni Kaedel na mukhang naririnig rin ang ibang bulungan. Sinalubong kami ni Kurt, hindi ko alam na naroon siya.

He's eyeing Kaedel like he was asking kung bakit naririto ito. Nagulat pa siya siguro dahil ang alam niya ay nasa L.A parin ito.

"I just sent her here, hindi ko sana papapasukin kaninang umaga masama ang pakiramdam niya." malamig na sabi ni kd kay kurt. Lumipat ang mata ni kurt sa akin dahil sa sinabi ni Kd. "O-okay na 'ko." I respond.