Secretly Dating My Best friend's Brother

26

Before we go straight on our house nagpasama muna ako kay Kaedel para bumili ng pwedeng lutuin, I know Mom is tired later when they get home kaya ako nalang ang magluluto.

"Ano bang lulutuin mo?" tanong ni Kaedel habang nagtutulak ng cart. Nasa Vegetable and Meat section kami ngayon sa Market.

"Ahmm. Wala pa akong naiisip." I replied, kumakamot sa ulo. He laughed and put a Kilo of Pork and Chicken at the cart. "Ako nalang magluluto." He said, Look up and wink at me.

"Naks. Papogi points kay Mommy yan?" nang-aasar na sabi ko.

"Hoy, hindi ah. Gusto ko lang." Tanggi pa niya kahit halata naman. "Chef what's the ingredients needed for todays dish?" I asked.

"You want adobo?" my eyes widened, and smiled so big. "Yes, Yes!!I missed your adobo, Love!" Masayang sagot ko. "Okay then, get an onion and garlic there." tumango ako at naglakad papunta doon, kasunod ko siya.

When we finished buying the ingredients of his adobo, Nagbayad lang kami sa counter at umuwi narin.

Tinulungan kami ng kasambahay na ipasok sa loob ang mga pinamili. "Lulutuin ko na po ma'am." I stop her.

"No. It's okay, you can rest now, Ang asawa ko na ang magluluto." lumipad ang tingin nito kay kaedel na nakangisi. "A-asawa mo po?" Tumango ako, why does he suddenly look disappointed?. No way!.

"Sige na pumunta kana sa kwarto mo, magpahinga kana." Tumango siya at umalis na.

"Asawa, huh?." Kaedel teased me with a smirk, pumupungay pa ang mga mata niya, Nakakainis, napakagwapo mong lalaki ka! "Ayaw mo?" He pinch my nose. "Gustong gusto ko." He whisphered. "Tara na baka dumating sila Mommy." umiwas ako at inayos na ang mga gagamitin. "Ano pong maitutulong ko, Chef?" I asked.

"Wala, umupo ka lang." umirap ako. "Bakit kailangan audience mo 'ko palagi?Paano ako matututo magluto niyan?" I fired.

"You don't have to. Ako parin ang magluluto kapag mag-asawa na tayo." He's so---argghhh!!I can't his banat anymore.

"Paano kapag may flight ka?" I asked. He's now chopping the onions, while marinating the chicken. Ako naman ay nanood lang habang nakaupo sa stool. "I'll cook before I go." umirap ako, "hindi ka lang naman isang araw nawawala, pa'no kinabukasan?Wag mong sabihin na uuwi kapa para lang lutuan ako." I laughed.

"Shawn can cook too. Uutusan ko nalang siya." Tumawa kami parehas sa kalokohan niya. "Ngayon mo sabihin na hindi mo 'ko iniispoiled." Nakataas ang kilay na sabi ko.

"Am I?" Parang duda pa siya sa sinabi ko. "Yes, you are." He giggled, he's so cutie.

"Okay, then." He just replied. "So iniispoiled mo talaga ako?" Umiling siya. "I just want to give you everything. I want you to be happy, at kung kaya ko naman gawin lahat ng bagay na gusto mo, bakit hindi ko gagawin?" Tumayo ako at umikot sa likuran niya. I hug him from behind at hinalikan sa pisngi. "I love you." I whisphered. "I love you more, wag kana umiyak hindi bagay
" Hinampas ko siya sa braso. "You're so bad. I'm not crying. That's because of the onion!." He chuckled again.

Tumalikod na siya sakin ng magsimula na siya sa pagluluto. I was staring at his back. Imagine this man cooking for me for the rest of my life. Araw-araw akong gigising na may breakfast na, Araw-araw din akong gigising na siya agad ang bubungad sa umaga ko.

After a few minutes. He finished cooking, wala pa rin sila Mommy at Daddy kaya sinamahan ko muna siya sa kwarto ko. I opened the light of my room. "Ikaw to?" Inagaw ko sa kaniya ang picture ko noong Senior highschool. I'm so jejemon there, yuck!

"Hindi ako yan." I replied. Tumawa pa siya, "Hoy, cute naman ah." He replied. "Sa Archangel Academy ka nag-aral ng Senior High School?" Tumango ako. "Weh?" Kumunot ang noo ko. "Alam mo?" I asked.